Dnia 24 lipca 2013 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję nr 2111 (2013) zmieniającą na broń, które nałożono na mocy pkt 5 rezolucji nr 733 (1992), a następnie rozwinięto na mocy pkt 1 i 2 rezolucji nr 1425 (2002), pkt 12 rezolucji nr 1846 (2008), pkt 11 rezolucji nr 1851 (2008) oraz pkt 33–38 rezolucji nr 2093 (2013).

W dniu 25 lipca 2012 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) przyjęła rezolucję nr 2060 (2012) zmieniającą broń, które nałożono na mocy pkt 5 rezolucji nr 733 (1992), a następnie rozwinięto na mocy pkt 1 i 2 rezolucji nr 1425 (2002).

W dniu 6 marca 2013 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („RB ONZ”) przyjęła rezolucję nr 2093 (2013) zmieniającą broń, które nałożono na mocy pkt 5 rezolucji nr 733 (1992), a następnie rozwinięto na mocy pkt 1 i 2 rezolucji nr 1425 (2002).

W dniu 14 marca 2013 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję nr 2095 (2013) zmieniającą broń, które nałożono na mocy pkt 9 rezolucji nr 1970 (2011), a następnie rozwinięto w pkt 13 lit. a) rezolucji nr 2009 (2011).

Z uwagi na utrzymywanie się nielegalnego przepływu broni w i do Demokratycznej Republiki Konga, Rada Bezpieczeństwa ONZ, działając na mocy rozdziału VII Karty Narodów Zjednoczonych, przyjęła rezolucję nr 1596 (2005) z dnia 18 kwietnia 2005 r., przewidującą, między innymi, finansowe środki ograniczające skierowane przeciwko osobom wskazanym przez właściwy Komitet ds. Sankcji Organizacji Narodów Zjednoczonych, jako naruszającym na broń wprowadzone przeciwko Demokratycznej Republice Konga przez rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ 1493 (2003) i 1596 (2005).

Wspólne stanowisko 2005/411/WPZiB przewiduje między innymi zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych osób wskazanych przez właściwy Komitet ds. Sankcji Organizacji Narodów Zjednoczonych, utrudniających proces pokojowy, stanowiących zagrożenie dla stabilności sytuacji w Darfurze i w regionie, naruszających międzynarodowe prawo humanitarne, prawa człowieka lub dopuszczających się innych okrutnych czynów, naruszających na broń lub odpowiedzialnych za niektóre loty wojskowe o charakterze ofensywnym w regionie Darfur i nad tym regionem.

Niniejsze generalne pozwolenie nie może być stosowane, jeżeli eksporter został powiadomiony przez właściwe władze Państwa Członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę, że dane produkty są wykorzystywane, lub ich wykorzystanie może być przeznaczone do końcowego użycia wojskowego, określonego w art. 4 ust. 2 rozporządzenia, w państwie objętym UE, OBWE lub ONZ na broń lub, jeśli eksporter jest świadomy, że produkty te przeznaczone są do takiego użycia.

Niniejsze zezwolenie generalne nie może być stosowane, jeżeli eksporter został powiadomiony przez właściwe władze państwa członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę, że dane produkty są wykorzystywane lub ich wykorzystanie może być przeznaczone do końcowego użycia wojskowego, określonego w art. 4 ust. 2 rozporządzenia, w państwie objętym UE, OBWE lub ONZ na broń lub, jeśli eksporter jest świadomy, że produkty te przeznaczone są do takiego użycia.

Niniejsze zezwolenie generalne nie może być stosowane, jeżeli eksporter został powiadomiony przez właściwe władze państwa członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę, że dane produkty są wykorzystywane, lub ich wykorzystanie może być przeznaczone do końcowego użycia wojskowego, określonego w art. 4 ust. 2 rozporządzenia, w państwie objętym UE, OBWE lub ONZ na broń lub, jeśli eksporter jest świadomy, że produkty te przeznaczone są do takiego użycia.

Niniejsze zezwolenie generalne nie może być stosowane, jeżeli eksporter został powiadomiony przez właściwe władze państwa członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę, że dane produkty są wykorzystywane lub ich wykorzystanie może być przeznaczone do końcowego użycia wojskowego, określonego w art. 4 ust. 2 rozporządzenia, w państwie objętym UE, OBWE lub ONZ na broń lub, jeśli eksporter jest świadomy, że produkty te przeznaczone są do takiego użycia.

Decyzja Rady 2013/182/WPZiB z dnia 22 kwietnia 2013 r. [4] wprowadza zmiany do decyzji 2011/137/WPZiB, zgodnie z rezolucją nr 2095 (2013) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) zmieniającą wyjątki od na broń określonego w pkt 9 lit. a) rezolucji RB ONZ nr 1970 (2011) i w pkt 13 lit. a) rezolucji RB ONZ nr 2009 (2011).

Ponadto w rezolucji 2134 (2014) Rada Bezpieczeństwa ONZ ustaliła, że broń nie dotyczy dostaw przeznaczonych wyłącznie dla wsparcia lub na użytek operacji Unii Europejskiej w Republice Środkowoafrykańskiej (EUFOR RCA).

Sama liczba operacji utrzymywania pokoju i broń w Afryce jasno pokazuje skalę zagrożeń, jakie stawia przed państwami Afryki nielegalne gromadzenie i rozprzestrzenianie BSiL i innej broni konwencjonalnej.

Makenga był również podobno odbiorcą broni i materiałów pokrewnych, co było naruszeniem środków podjętych przez DRK w celu wdrożenia na broń, w tym rozporządzeń krajowych dotyczących importowania i posiadania broni i materiałów pokrewnych.

W uzupełnieniu wyłączeń dotyczących przywóz broni przewidzianych w rezolucji RB ONZ nr 1946 (2010) należy zmienić środki ograniczające w celu wyłączenia innego sprzętu autonomicznie włączonego przez Unię.

Ponad wyłączenia dotyczące przywóz broni określone w rezolucji RB ONZ nr 1980 (2011) należy zmienić środki ograniczające w celu wykluczenia innego sprzętu autonomicznie włączonego przez Unię.

Konieczna jest zmiana środków związanych z broń przewidzianych w decyzji 2010/638/WPZiB.

Środki ograniczające nałożone na mocy decyzji 93/614/WPZiB [1], która została przyjęta w celu wykonania rezolucji 748 (1992) i 883 (1993) Rady Bezpieczeństwa ONZ oraz na broń nałożone przez Państwa Członkowskie w 1986 r. i potwierdzone przez wspólne stanowisko 1999/261/WPZiB [2] powinny zatem zostać zniesione.

współpracuje rzecz powszechnego przestrzegania nielegalne wykorzystywanie i nielegalny handel towarami o wysokiej wartości i innych odpowiednich decyzji Rady Bezpieczeństwa NZ oraz wspiera inicjatywy zmierzające do skutecznego stosowania takich środków,

W dniu 29 września 2003 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2003/680/WPZiB zmieniające wspólne stanowisko 2002/829/WPZiB w celu wdrożenia rezolucji nr 1493 (2003) Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych („RBNZ 1493 (2005)”) z dnia 28 lipca 2003 r. nakładającej DRK broń.