Niniejszy rozdział odpowiada komunikatowi Komisji w sprawie stosowania zasad pomocy państwa wobec i telewizji publicznej (Dz.U. C 257 z 27.10.2009, s. 1).

Niniejszy rozdział jest w dużym stopniu oparty na komunikacie Komisji w sprawie stosowania zasad pomocy państwa dla i telewizji publicznej, Dz.U. C 320 z 15.11.2001, str. 5.

Komunikat Komisji w sprawie stosowania zasad pomocy państwa dla i telewizji publicznej, Dz.U. C 320 z 15.11.2001, str. 5.

Taka praktyka została przyjęta na podstawie komunikatu Komisji w sprawie stosowania zasad pomocy państwa dla i telewizji publicznej (Dz.U. C 320 z 15.11.2001) (komunikat w sprawie radiofonii i telewizji z 2001 r.), a zasady jej stosowania zostały następnie zebrane i wyjaśnione w pkt 88 komunikatu Komisji w sprawie stosowania zasad pomocy państwa wobec radiofonii i telewizji publicznej (Dz.U. C 257 z 27.10.2009, s. 1).

W komunikacie w sprawie radiofonii i telewizji publicznej Komisja przedstawia zasady, zgodnie z którymi postępuje podczas stosowania art. 107 i 106 ust. 2 TFUE do finansowania i telewizji publicznej przez państwo.

Zgodnie z tym orzecznictwem, w komunikacie Komisji w sprawie udzielania pomocy państwa dla i telewizji publicznej (zwanym dalej komunikatem w sprawie radiofonii i telewizji) wyjaśnia się, że:

Ponadto jak stwierdzono w pkt 33 komunikatu w sprawie udzielania pomocy państwa dla i telewizji publicznej, ustalenie definicji usługi publicznej świadczonej przez nadawcę publicznego należy do państwach członkowskich.

Chociaż państwa EFTA mają swobodę wyboru sposobu finansowania i telewizji publicznej, Urząd musi ustalić, zgodnie z art. 59 ust. 2 Porozumienia EOG, czy finansowanie przez państwo nie narusza w niewspółmiernym stopniu konkurencji na wspólnym rynku, o czym była mowa w pkt 37 powyżej.

Chociaż państwa EFTA mają swobodę wyboru sposobu finansowania i telewizji publicznej, Urząd musi ustalić, zgodnie z art. 59 ust. 2 Porozumienia EOG, czy odstępstwo od normalnego stosowania reguł konkurencji przy wykonywaniu usługi w ogólnym interesie gospodarczym nie narusza w niewspółmiernym stopniu konkurencji w EOG.

Szczególnie istotne jest, że rabaty lojalnościowe niekoniecznie sugerują istnienie subsydiowania skrośnego w rozumieniu komunikatu w sprawie udzielania pomocy państwa dla i telewizji publicznej z 2001 r. („Kiedy nadawca publiczny redukuje ceny usług niezwiązanych z jego misją publiczną poniżej poziomu koniecznego do odzyskania niezależnych kosztów, które sprawnie działający nadawca komercyjny musiałby w normalnych okolicznościach odzyskać, taka praktyka wskazuje na obecność nadmiernego kompensowania obowiązków”).

W świetle tej zasady w komunikatach Komisji w sprawie stosowania zasad pomocy państwa wobec i telewizji publicznej z 2001 r. i 2009 r. wyjaśniono, że „generalnie można uznać, że finansowanie przez państwo nadawców publicznych również wpływa na obrót handlowy między państwami członkowskimi.

Koszty związane z tymi działaniami komercyjnymi zostały zaksięgowane zgodnie z metodą przedstawioną w komunikacie w sprawie udzielania pomocy państwa dla i telewizji publicznej z 2001 r. [87], który stanowi, że w przeciwieństwie do podejścia powszechnie przyjętego w innych sektorach użyteczności publicznej, koszty, które są w całości związane z usługami publicznymi, choć korzysta z nich również komercyjna część działalności, nie muszą być dzielone między obie sfery działalności i można je w całości przypisać do usług publicznych.

W komunikacie w sprawie udzielania pomocy państwa dla i telewizji publicznej z 2001 r. [56] ustanowiono zasady i metody, które Komisja zamierza stosować w celu zapewnienia zgodności z warunkami, o których mowa powyżej.

W komunikacie w sprawie udzielania pomocy państwa dla i telewizji publicznej z 2001 r. stwierdzono, że pełny podział tych kosztów między obie sfery działalności może prowadzić do arbitralnych decyzji, a przy tym nie ma istotnego znaczenia.

Zgodnie jednak z pkt 41–43 komunikatu w sprawie udzielania pomocy państwa dla i telewizji publicznej z 2001 r. obowiązek wykonywania usług publicznych nie tylko musi zostać formalnie powierzony nadawcy, lecz także wypełniony w sposób określony w akcie powierzenia.

W komunikacie w sprawie udzielania pomocy państwa dla i telewizji publicznej z 2001 r. wskazuje się, że jeżeli spadek dochodów jest pokrywany z pomocy państwa, nadawca publiczny może czuć się zachęcony do obniżania swoich cen reklam lub innych działań komercyjnych na rynku, aby zmniejszyć dochody konkurentów.

Skargi dotyczyły naruszania przepisów art. 61 Porozumienia EOG dotyczącego programów finansowania i telewizji publicznej ze środków publicznych.

Skargi dotyczyły naruszania postanowień art. 59 i 61 Porozumienia EOG, dotyczących programów finansowania i telewizji publicznej ze środków publicznych.

Nie mają one zastosowania do sektora transportu lądowego ani do sektora i telewizji publicznej, który jest objęty rozdziałem wytycznych Urzędu dotyczącym stosowania zasad pomocy państwa wobec radiofonii i telewizji publicznej [9].

i telewizja publiczna, chociaż ma wyraźne znaczenie ekonomiczne, nie jest porównywalna do usług publicznych w żadnym innym dziale gospodarki.