Decyzja Urzędu Nadzoru EFTA nr 305/04/COL z dnia 1 grudnia 2004 r. zmieniająca po raz czterdziesty ósmy merytoryczne i proceduralne przepisy w dziedzinie pomocy państwa poprzez zmianę rozdziału 16 „pomoc na rzecz ratowania i restrukturyzacji przedsiębiorstw trudności wraz z wnioskiem dotyczącym odpowiednich środków” ( Dz.U. nr L 97 z 15.4.2005, s. 41 oraz Suplement EOG nr 18 z 14.4.2005, s. 1), określonych w Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw, Dz.U. C 244 z 1.10.2004, s. 2.

Sprostowanie do decyzji Urzędu Nadzoru EFTA nr 305/04/COL z dnia 1 grudnia 2004 r. zmieniającej po raz czterdziesty ósmy merytoryczne i proceduralne przepisy w dziedzinie pomocy państwa poprzez zmianę rozdziału 16 „pomoc na rzecz ratowania i restrukturyzacji przedsiębiorstw trudności wraz z wnioskiem dotyczącym odpowiednich środków”

zmieniająca po raz czterdziesty ósmy merytoryczne i proceduralne przepisy w dziedzinie pomocy państwa poprzez zmianę rozdziału 16 „pomoc na rzecz ratowania i restrukturyzacji przedsiębiorstw trudności wraz z wnioskiem dotyczącym odpowiednich środków”

zmieniająca po raz czterdziesty ósmy merytoryczne i proceduralne przepisy w dziedzinie pomocy państwa poprzez zmianę rozdziału 16 „pomoc na rzecz ratowania i restrukturyzacji przedsiębiorstw trudności wraz z wnioskiem dotyczącym odpowiednich środków”

Jednakże, nawet jeśli CMR mogłaby skorzystać z pomocy jako przedsiębiorstwo trudności, pomoc taka nie byłaby zgodna z rozporządzeniem w sprawie przemysłu stoczniowego.

Jednakże biorąc pod uwagę skalę trudności, jakie przeżywała AFR, w szczególności jej zapotrzebowanie na kapitał własny, wymienione kredyty nie pozwalają stwierdzić, że AFR mogła zaradzić trudnościom dzięki finansowaniu ze źródeł rynkowych.

W szczególności, wątpliwości Komisji co do tego, czy pomoc w wysokości 18,1 mln SIT (75000 EUR), udzielona w 1999 r. w formie subsydium stopy procentowej, mogła stanowić pomoc na restrukturyzację, zostały rozwiane, ponieważ spółka w tamtym czasie miała rating kredytowy A/B i w związku z tym nie mogła być traktowana jako trudności, a pomoc nie mogła być uznana za pomoc na restrukturyzację, która mogła spowodować naruszenie warunku „jednorazowej pomocy”.

Komisja, która w momencie wszczęcia postępowania uważała, że program był skierowany do zagrożonych przedsiębiorstw, gdyż w decyzji ministerialnej nr 66336/B.1398/1993 przewidziano, że przedsiębiorstwa muszą być rentowne po restrukturyzacji (co samo w sobie nie wykluczało możliwości, że przedsiębiorstwa trudności, gdy przyjmowano je do programu pomocy), musi przeanalizować zgodność przedmiotowej pomocy w świetle przepisów dotyczących pomocy w celu ratowania i restrukturyzacji dla zagrożonych przedsiębiorstw obowiązujących w momencie przyznania pomocy.

Punkty 82 do 87 decyzji Sernam 1 zawierają uwagi dotyczące pojęcia przedsiębiorstwa trudności, przedsiębiorstwa nowo utworzonego i pomocy jednorazowej.

Pomoc państwa, którą Słowenia przyznała na rzecz Novoles Straža, jest zgodna ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu WE i wspólnotowymi wytycznymi dotyczącymi pomocy państwa na rzecz wspomagania i restrukturyzacji przedsiębiorstw trudności, przyjętymi w 1999 r.

Pomoc państwa wdrożona przez Słowenię na rzecz Javor Pivka jest zgodna ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu WE i wspólnotowymi wytycznymi dotyczącymi pomocy państwa na rzecz wspomagania i restrukturyzacji przedsiębiorstw trudności, przyjętymi w 1999 r.

W tym kontekście Niemcy uwypukliły twierdzenie, że klauzula zawieszająca pomoc dla przedsiębiorstw trudności przed wydaniem ostatecznej decyzji przez Komisję w związku z czasem trwania procedury zatwierdzającej stanowi problem z punktu widzenia przepisów regulujących ten proces.

Zakaz nie obejmuje transakcji nabycia, które (i) przeprowadzane są w normalnym toku działalności bankowej przy rozstrzyganiu sporów z przedsiębiorstwami trudności lub (ii) dokonywane są w ramach transakcji private equity.

Komisja stwierdziła, że jeśli nawet CMR była przedsiębiorstwem trudności uprawniające ją do uzyskania pomocy na restrukturyzację, nie został spełniony wymóg proporcjonalności, a w związku z tym pomoc nie byłaby zgodna z wytycznymi dotyczącymi restrukturyzacji.

Wyznacznikiem są tutaj po pierwsze znaczne kredyty otrzymane przez spółki zależne rozwijającego się i w dużej mierze trudności sektora usług w zakresie nieruchomości (IBAG/IBG/LPFV włączając spółki zależne IBAG: IBV i Bavaria) od banków wchodzących w skład koncernu (BGB, LBB i BerlinHyp), po drugie umowy o przekazywaniu zysków między IBAG i jej spółkami zależnymi Bavaria oraz IBV z jednej strony a BGB i IBAG z drugiej strony.

Z drugiej strony, filie firmy ABX LOGISTICS (Niemcy) GmbH (w dalszej części zwanej „ABX-D”), ABX LOGISTICS Holding (Holandia) BV (w dalszej części zwanej „ABX-NL”) i ABX LOGISTICS (Francja) (w dalszej części zwanej „ABX-F”) trudności, musiały zostać zrestrukturyzowane, aby odzyskać rentowność.

Jak już wspomniano w pkt 10.2.2.1, EVO i AGVO można uznać za przedsiębiorstwa trudności, zgodnie z wytycznymi w sprawie wspomagania i restrukturyzacji z 1999 i w sprawie ratowania i restrukturyzacji 2004 r.

Jak wspomniano w motywie 259 niniejszej decyzji, mimo iż AGVO stanowi nowo utworzony podmiot, Komisja uważa, że spółka kwalifikuje się do kategorii przedsiębiorstwa trudności, zgodnie z wytycznymi w sprawie wspomagania i restrukturyzacji z 1999 r. Z uwagi na fakt, że EVO została utworzona w ramach restrukturyzacji AGVO, zarówno EVO, jak i AGVO mogą być uznane za przedsiębiorstwa przeżywające trudności i mogłyby otrzymać pomoc zgodnie z warunkami zawartymi w wytycznych w sprawie wspomagania i restrukturyzacji.

Komisja uważa zatem, że aukcja rybna w Ostendzie kwalifikuje się do kategorii „przedsiębiorstwa trudności”, zgodnie z wytycznymi w sprawie wspomagania i restrukturyzacji z 1999 r. Władze belgijskie nie wyraziły sprzeciwu wobec tego wniosku.

Mimo że nie istnieje odrębna definicja wspólnotowa, Komisja uważa, że przedsiębiorstwo trudności wówczas, gdy jest niezdolne, przy użyciu swoich własnych zasobów finansowych, albo gotowych do zainwestowania zasobów właścicieli/akcjonariuszy i wierzycieli, do powstrzymania strat, prowadzących, bez pomocy zewnętrznej czynników publicznych, do nieuniknionej zagłady ekonomicznej w krótko- lub średnioterminowej perspektywie czasu (punkt 4 wytycznych dotyczących restrukturyzacji).