Niemcy twierdzą w swoich uwagach, że rolnicze i ich spółki zależne sporządzają oddzielne bilanse, korzystają z oddzielnych pomieszczeń i personelu, i zajmują się innymi kwestiami merytorycznymi.

Jak stwierdzono w motywach 42 do 60, rolnicze i ich spółki zależne odniosły korzyść z usług doradczych oraz szkoleń personelu, które świadczy dla nich KBM.

Artykuł 12 zdanie 1 LwFöG nakazuje prowadzenie oddzielnej księgowości i sporządzanie oddzielnych bilansów dla rolniczych i ich spółek zależnych.

Zgodność pomocy dla rolniczych i ich spółek zależnych

Wszystko wskazuje na to, że Niemcy były poinformowane o powiązaniach między rolniczymi i ich spółkami zależnymi.

Ponadto należało wyjaśnić, czy można jednoznacznie rozdzielić różne rodzaje działalności rolniczych i czy pomoc państwa na rzecz kółek rolniczych nie prowadzi do zakłócenia konkurencji w innych sektorach gospodarki (tzn. w gałęziach, których nie obejmuje oficjalna działalność podstawowa kółek rolniczych).

wyraźne rozgraniczenie rodzajów działalności (działalność podstawowa dla rolniczych i działalność uboczna dla spółek zależnych);

Nie wyjaśniono również, w jaki sposób rolnicze i spółki zależne dzielą koszty reklamy.

LwFöG nie przewiduje rozgraniczenia personelu. W rzeczywistości KBM, rolnicze oraz ich spółki zależne mają przeważnie ten sam personel.

Ze wszystkich powyższych powodów Komisja doszła do wniosku, że przedmiotowy środek stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 traktatu WE na korzyść KBM, poszczególnych rolniczych oraz ich spółek zależnych.

obowiązek oddzielnego prowadzenia ksiąg handlowych i bilansowania przez KBM, rolnicze oraz ich spółki zależne;

Artykuł 12 zdanie 5 LwFöG nakłada na KBM, rolnicze oraz wszystkie spółki zależne obowiązek prowadzenia oddzielnych ksiąg handlowych.

Uwagi przedłożone przez zainteresowane strony świadczą o tym, że pomoc przyznana rolniczym oraz KBM mogła przyczynić się do pośredniego subwencjonowania działalności ubocznej prowadzonej przez spółki zależne kółek rolniczych.

Niemcy zajęły następujące stanowisko odnośnie do zastrzeżeń, które zainteresowane strony zgłosiły w stosunku do wpływu środka na określoną nierolniczą działalność rolniczych, oraz odnośnie do zarzutu pośredniego subwencjonowania innych rodzajów działalności.

Usługami świadczonymi na określonym rynku w szczególności nie można nazwać działalności KBM jako głównego reprezentanta w rozmowach z Ministerstwem Rolnictwa i Leśnictwa Bawarii (Bayerisches Staatsministerium für Landwirtschaft und Forsten), następnie działalności w zakresie nadzoru służbowego i fachowego nad kierownictwem rolniczych oraz zarządzania środkami publicznymi na rzecz kółek rolniczych. Tych rodzajów działalności nie można więc uznać za działalność gospodarczą.

Ustawa LwFöG ogranicza działalność rolniczych do działalności podstawowej wymienionej w motywie 12 [5], która jest subwencjonowana (poza nielicznymi wyjątkami).

Ponieważ kółka rolnicze i ich spółki zależne korzystają z tego samego personelu oraz pomieszczeń biurowych, a działalności podstawowej rolniczych nie można wyraźnie rozgraniczyć od ich pozostałej działalności gospodarczej, zdaniem skarżących nie można faktycznie rozdzielić rodzajów działalności, które otrzymują wsparcie ze środków publicznych, od tych, które tego wsparcia nie otrzymują.

Działalność rolniczych nie obejmuje produkcji, przetwarzania i sprzedaży produktów wymienionych w załączniku I do traktatu WE.

Ponadto należało wyjaśnić, czy można jednoznacznie rozdzielić różne rodzaje działalności kółek rolniczych i czy pomoc państwa na rzecz rolniczych nie prowadzi do zakłócenia konkurencji w innych sektorach gospodarki (tzn. w gałęziach, których nie obejmuje oficjalna działalność podstawowa kółek rolniczych).

rolnicze nie są właścicielami maszyn. Nie zatrudniają wynajmowanych pracowników.