Zgodnie z ustawą CXXXVII/2007 o firmach inwestycyjnych i podmiotach prowadzących obrót towarowy oraz o przepisach regulujących ich działalność, usługi inwestycyjne mogą być świadczone wyłącznie przez inwestycyjne i instytucje kredytowe.

W przypadku spełnienia wymogów określonych w ust. 1 dominująca firma inwestycyjna z siedzibą w jednym z Państw Członkowskich ma obowiązek utrzymywania funduszy własnych w ujęciu skonsolidowanym na poziomie, który jest zawsze większy lub równy wyższej z dwóch poniższych wartości obliczonych na podstawie skonsolidowanej sytuacji finansowej dominującej inwestycyjnej i zgodnie z przepisami sekcji 3 niniejszego rozdziału:

w dniu 15 października 2008 r. Federalny Parlament Belgijski przyjął ustawę o wsparciu stabilności finansowej, zgodnie z którą państwo może stanowić w drodze dekretu „system udzielania gwarancji państwa w celu zabezpieczenia zobowiązań zaciągniętych przez kontrolowane instytucje”, takie jak zakłady ubezpieczeń, instytucje kredytowe, inwestycyjne i spółki giełdowe,

Oprócz rozporządzenia (UE) nr 575/2013, które ustanawia bezpośrednio obowiązujące wymogi ostrożnościowe dla instytucji kredytowych i inwestycyjnych, państwa członkowskie powinny zapewnić wyeliminowanie przeszkód w prowadzeniu działalności objętej wzajemnym uznawaniem w taki sam sposób jak w państwie członkowskim pochodzenia, o ile działalność ta nie narusza przepisów prawnych chroniących dobro ogólne w przyjmującym państwie członkowskim.

W celu stosowania nadzoru na zasadzie skonsolidowanej termin „firma inwestycyjna” obejmuje inwestycyjne państw trzecich.

przedsiębiorstwom takim udzielono zezwolenia w danym państwie trzecim i przedsiębiorstwa te bądź spełniają kryteria definicji instytucji kredytowej zawartej w art. 4 ust. 1 dyrektywy 2006/48/WE, albo stanowią uznane inwestycyjne państw trzecich;

W szczególności zasady te powinny zapewniać, by polityka zróżnicowanych wynagrodzeń była kształtowana w sposób gwarantujący, by zachęty finansowe były dostosowane do długoterminowych interesów instytucji kredytowej lub inwestycyjnej oraz by metody płatności wzmacniały jej bazę kapitałową. Uzależnione od wyników składniki wynagrodzenia powinny także przyczyniać się do większej sprawiedliwości struktur wynagrodzeń w danej instytucji kredytowej lub firmy inwestycyjnej.

W celu wyeliminowania potencjalnie szkodliwego wpływu wadliwie zaprojektowanych mechanizmów ładu korporacyjnego na należyte zarządzanie ryzykiem państwa członkowskie powinny wprowadzić zasady i normy służące zapewnieniu skutecznego dozoru ze strony organu zarządzającego i upowszechnianiu należytego podejścia do podejmowania ryzyka na wszystkich szczeblach instytucji kredytowych i inwestycyjnych oraz umożliwiające właściwym organom monitorowanie adekwatności wewnętrznych rozwiązań w zakresie zarządzania.

„finansowa spółka holdingowa” oznacza instytucję finansową, której przedsiębiorstwa zależne stanowią wyłącznie lub głównie firmy inwestycyjne lub inne instytucje finansowe, z których co najmniej jedna jest inwestycyjną oraz które nie jest finansową spółką holdingową o działalności mieszanej w rozumieniu dyrektywy 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego;

Komisja powinna przyjąć – w drodze aktów delegowanych na podstawie art. 290 TFUE oraz zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 – regulacyjne standardy techniczne opracowane przez EUNB w dziedzinie zezwalania instytucjom kredytowym na prowadzenie działalności oraz nabywania znacznych pakietów akcji tych instytucji, wymiany informacji między właściwymi organami, korzystania ze swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług, współpracy organów nadzoru, polityki wynagrodzeń w instytucjach kredytowych i inwestycyjnych oraz nadzoru nad finansowymi spółkami holdingowymi o działalności mieszanej.

„spółka holdingowa o profilu mieszanym” oznacza przedsiębiorstwo dominujące niebędące ani finansową spółką holdingową, ani firmą inwestycyjną, ani finansową spółką holdingową o działalności mieszanej w rozumieniu dyrektywy 2002/87/WE, do którego przedsiębiorstw zależnych należy co najmniej jedna inwestycyjna; oraz

Należy zatem wskazać jasne zasady dotyczące prawidłowego systemu wynagrodzeń mające zagwarantować, że struktura wynagrodzeń nie zachęca osób fizycznych do podejmowania nadmiernego ryzyka ani nie stanowi pokusy nadużycia i jest dostosowana do gotowości instytucji kredytowej lub inwestycyjnej do podejmowania ryzyka, reprezentowanych przez nią wartości oraz jej długoterminowych interesów.

Głównym celem i przedmiotem niniejszej dyrektywy jest koordynacja krajowych przepisów regulujących warunki dopuszczenia instytucji kredytowych i inwestycyjnych do działalności, metody zarządzania nimi oraz ramy nadzoru nad tymi instytucjami i firmami.

warunków dopuszczenia inwestycyjnych do działalności, w zakresie, w jakim działalność ta uregulowana jest w dyrektywie 2004/39/WE;

Art. 21 ma zastosowanie wyłącznie do inwestycyjnych, do których ma zastosowanie ust. 2 lub 3 lub art. 46, i to wyłącznie w sposób w nich określony.

Ponieważ wadliwie zaprojektowane polityki wynagrodzeń i systemy motywacyjne mogą przyczyniać się do wzrostu ryzyka, na jakie narażone są instytucje kredytowe i inwestycyjne, do niedopuszczalnego poziomu, należy podjąć pilne działania zaradcze oraz, w razie konieczności, środki naprawcze.

inwestycyjna nie świadczy takich usług inwestycyjnych ani nie prowadzi takiej działalności inwestycyjnej na rzecz lub w imieniu klientów detalicznych;

w przypadku konfliktu interesów spółka zarządzająca lub inwestycyjna nie może brać pod uwagę interesów podmiotu dominującego ani innego kontrolowanego przezeń podmiotu.

Art. 9 i 10 mają jednak zastosowanie wówczas, gdy podmiot dominujący lub przedsiębiorstwo kontrolowane przez podmiot dominujący zainwestuje w pakiety papierów wartościowych, którymi zarządza dana firma inwestycyjna, zaś inwestycyjna nie może wykonywać, według własnego uznania, praw głosu związanych z tymi pakietami, a może wykonywać te prawa tylko zgodnie z bezpośrednimi lub pośrednimi instrukcjami podmiotu dominującego lub innego przedsiębiorstwa kontrolowanego przez podmiot dominujący.

Na mocy art. 2 ust. 1 lit. i), macierzyste Państwa Członkowskie mogą ustalić, iż prawa głosu znajdujące się w portfelu inwestycyjnym, zdefiniowanym w art. 2 ust. 6 dyrektywy 93/6/EWG z 15 marca 1993r.w sprawie adekwatności kapitałowej przedsiębiorstw inwestycyjnych i instytucji kredytowych [17], instytucji kredytowej lub inwestycyjnej, nie mogą być uwzględniane w celach, o których mowa w niniejszym artykule, o ile:a) prawa głosu znajdujące się w portfelu inwestycyjnym stanowią mniej niż 5 % ogólnej liczby głosów oraz