W odniesieniu do tego twierdzenia należy zauważyć, że było oparte na przepisach art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego, które przewidują dostosowanie wartości normalnej o kwotę odpowiadającą opłatom przywozowym i podatkom pośrednim – kategorię, która obejmuje VAT.

Kilku innych producentów eksportujących, w tym jeden zgadzający się z zasadą dostosowania, zakwestionowało metodologię zastosowaną do obliczenia dostosowania i poprosiło, by było oparte o rzeczywistą kwotę niepodlegającego zwrotowi podatku VAT.

W związku z tym rzetelne obliczenie potencjalnego było niemożliwe i wniosek został odrzucony.

Czynnikami, w związku z którymi przyjmowano takie , były podatki pośrednie opisane w motywie 19, koszty transportu, ubezpieczenia, pakowania, koszty dodatkowe, kredytowe i opłaty bankowe.

Mimo iż takie były uzasadnione, zgłoszone kwoty były zawyżone i musiały zostać skorygowane podczas weryfikacji przeprowadzonych na miejscu.

W tym zakresie przypomina się, że podstawą dla były ogólne, sprawdzone dane zebrane od objętych próbą producentów eksportujących na temat ich działalności w USA, a zatem były to ustalenia wynikające z dochodzenia, które jest najbardziej wiarygodnym źródłem informacji.

W tym zakresie przypomina się, że podstawą dla były ogólne, sprawdzone dane zebrane od objętych próbą producentów eksportujących na temat ich działalności w USA, a zatem były to ustalenia wynikające z dochodzenia, które jest najbardziej wiarygodnym źródłem informacji.

W związku z tym, aby takie było możliwe, zaktualizowane przepisy powinny obowiązywać jedynie przez 2 lata od przyjęcia rozporządzenia.

Wspomniane dwie grupy eksporterów zakwestionowały cenę ustaloną przez Komisję i twierdziły, że marża zysku zastosowana w tym była wygórowana.

Jako że podstawą była wartość rynkowa różnic we właściwościach fizycznych na rynku UE, za właściwe uznano dokonanie podobnych dostosowań w obliczeniach marginesów dumpingu wszystkich producentów eksportujących.

Uznano, że wniosek ten nie jest zasadny, gdyż celem było zajęcie się różnicami surowców, a nie różnicami w spełnianiu norm obowiązujących na poziomie Wspólnoty.

Uznano, że wniosek ten nie jest zasadny, gdyż celem było zajęcie się różnicami surowców, a nie różnicami w spełnianiu norm obowiązujących na poziomie Wspólnoty.

Konieczne jest świadectw zdrowia zwierząt, wzorów RUW i RUF w załączniku II do decyzji 79/542/EWG do uaktualnionych zasad dotyczących TSE.

Począwszy od momentu świadectwa analizy współpracujący producent eksportujący po prostu dostosowywał swoje ilości rejestrowane w rejestrze celnym do ilości wynikających ze świadectwa analizy.

Inne metody, takie jak metoda fotograficzna, mogą być stosowane do ustalania zmiany rozmiarów ryb, na podstawie których można racje żywieniowe.

Aby uniknąć powielania, w wytycznych zapewnia się stosowania narzędzi nadzorczych przewidzianych w niniejszym artykule do stosowania art. 245 dyrektywy 2009/138/WE.

Aby uniknąć powielania, w wytycznych zapewnia się stosowania narzędzi nadzorczych przewidzianych w niniejszym artykule do stosowania art. 106–118 dyrektywy 2006/48/WE oraz art. 244 dyrektywy 2009/138/WE.

Dobrowolne stosuje się niezależnie od dostosowania płatności bezpośrednich, o którym mowa w art. 10a niniejszego rozporządzenia.

Dobrowolne stosuje się niezależnie od dostosowania płatności bezpośrednich, o którym mowa w art. 10a rozporządzenia (WE) nr 73/2009.

nowe pomoce winny być przyznawane w związku z stawek do nowych pożyczek, zaciągniętych z powodu zmian kosztu pieniądza – kwota pomocy winna być niższa lub równa zmianie stawek nowych pożyczek – lub przyznanych przedsiębiorstwom, które dysponują gwarancjami rentowności, w szczególności w tych przypadkach, w których zobowiązania finansowe wynikające z wcześniej istniejących pożyczek powodują zagrożenie dla przetrwania przedsiębiorstwa rolnego, a nawet ryzyko jego upadłości.