zgodność z traktatu Euratom w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego, w szczególności w odniesieniu do transpozycji do prawa krajowego dyrektywy 2009/71/Euratom i dyrektywy 2011/70/Euratom;

zgodność z traktatu Euratom w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego, w szczególności w odniesieniu do transpozycji do prawa krajowego dyrektyw 2009/71/Euratom i 2011/70/Euratom;

Umawiające się Strony zobowiązują się również do podjęcia działań w zakresie ceł służących ułatwieniu wymiany handlowej, uwzględniając organizacji międzynarodowych w tej dziedzinie.

Niektóre przepisy Schengen stosują się w nowych państwach członkowskich od dnia ich przystąpienia do UE.

Niektóre przepisy Schengen stosują się w nowych państwach członkowskich od dnia ich przystąpienia do UE.

Niektóre przepisy Schengen stosują się w nowych państwach członkowskich od dnia ich przystąpienia do UE.

Przepisy Schengen wprowadzone w życie przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej na podstawie art. 1 decyzji Rady 2004/926/WE oraz wszelkie akty stanowiące rozwinięcie tych przepisów mają zastosowanie do Konfederacji Szwajcarskiej w jej stosunkach ze Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej od dnia 12 grudnia 2008 r.

W oparciu o zebrane dotychczas doświadczenia w odniesieniu do funkcjonowania obszaru bez wewnętrznej kontroli granicznej oraz aby pomóc zapewnić konsekwentne stosowanie Schengen, Komisja może sporządzić wytyczne dotyczące przywracania wewnętrznej kontroli granicznej, obejmujące zarówno przypadki wymagające tymczasowego zastosowania takiego środka, jak i przypadki, w których konieczne jest natychmiastowe działanie.

Niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Irlandia nie bierze udziału, zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów Schengen; Irlandia nie bierze w związku z tym udziału w przyjęciu niniejszego zalecenia i niniejsze zalecenie jej nie dotyczy.

Zgodnie z art. 5 Protokołu włączającego dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej, stanowiącego załącznik do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, a także zgodnie z art. 6 ust. 2 decyzji Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. [6] dotyczącej wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów Schengen, Irlandia uczestniczy w rozporządzeniu (WE) nr 377/2004, a tym samym w niniejszej decyzji.

Uzyskanie przez centralne organy Zjednoczonego Królestwa i Irlandii jakiegokolwiek bezpośredniego dostępu do VIS, w obecnych warunkach uczestniczenia tych państw w stosowaniu Schengen, wymagałoby porozumienia między Wspólnotą a tymi państwami członkowskimi, ewentualnie uzupełnionego innymi przepisami określającymi warunki i tryb takiego dostępu.

Niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Zjednoczone Królestwo nie bierze udziału zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów Schengen; Zjednoczone Królestwo nie bierze w związku z tym udziału w przyjęciu niniejszego zalecenia i niniejsze zalecenie go nie dotyczy.

Umowa między Konfederacją Szwajcarską, Republiką Islandii i Królestwem Norwegii dotycząca wprowadzania w życie, stosowania i rozwoju Schengen i dotycząca kryteriów i metod ustalania państwa odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o azyl złożonego w Szwajcarii, Islandii lub Norwegii stanowi, że w zakresie wprowadzania w życie, stosowania i rozwoju dorobku Schengen zaczyna ona obowiązywać w tym samym dniu, w którym zaczyna obowiązywać wspomniana umowa,

Udział państw członkowskich w niniejszym Funduszu nie powinien zbiegać się z ich udziałem w planowanym tymczasowym instrumencie mającym na celu zapewnienie pomocy państwom członkowskim będącym beneficjentami w finansowaniu działań na nowych granicach zewnętrznych Unii Europejskiej służących wprowadzaniu Schengen i kontroli granic zewnętrznych.

System SIS II, utworzony rozporządzeniem (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady [11] (rozporządzenie w sprawie SIS II) i decyzją Rady 2007/533/WSiSW [12] (decyzja w sprawie SIS II) w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania systemu informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (zwanymi dalej wspólnie „instrumentami prawnymi SIS II”), jest wspólnym systemem informacyjnym umożliwiającym właściwym organom w państwach członkowskich współpracę w zakresie wymiany informacji, a także stanowi podstawowe narzędzie do stosowania przepisów Schengen włączonego do ram prawnych Unii Europejskiej.

SIS II, ustanowiony rozporządzeniem (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady [10] i decyzją Rady 2007/533/WSiSW [11] (zwanymi dalej wspólnie „instrumentami prawnymi SIS II”), jest wspólnym systemem informacyjnym umożliwiającym właściwym organom w państwach członkowskich współpracę w zakresie wymiany informacji, a także stanowi podstawowe narzędzie do stosowania przepisów Schengen włączonego do ram prawnych Unii Europejskiej.

SIS II, ustanowiony rozporządzeniem (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady [10] i decyzją Rady 2007/533/WSiSW [11] (zwanymi dalej wspólnie „instrumentami prawnymi SIS II”), jest wspólnym systemem informacyjnym umożliwiającym właściwym organom w państwach członkowskich współpracę w zakresie wymiany informacji, a także stanowi podstawowe narzędzie do stosowania przepisów Schengen włączonego do ram prawnych Unii Europejskiej.

UWZGLĘDNIAJĄC Protokół w sprawie Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej oraz Protokół w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączone do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a także potwierdzając, że postanowienia niniejszej Umowy nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa i Irlandii,

Przepisy dorobku Schengen, o których mowa w Protokole nr 17 do Konstytucji, dotyczące Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej oraz akty na nim oparte lub w inny sposób z nim związane, wymienione w Załączniku II, jak również jakiekolwiek dalsze akty przyjęte przed dniem przystąpienia, są wiążące i mają zastosowanie w Bułgarii i Rumunii od dnia przystąpienia.

Przepisy Schengen włączone w ramy Unii Europejskiej oraz akty na nim oparte lub w inny sposób z nim związane, które nie zostały wymienione w ustępie 1, będąc wiążącymi dla Bułgarii i Rumunii od dnia przystąpienia, stosowane są w każdym z tych państw wyłącznie na mocy europejskiej decyzji Rady podjętej w tym celu, po sprawdzeniu, zgodnie ze stosowanymi procedurami oceny Schengen, iż w tym państwie zostały spełnione niezbędne warunki dla stosowania tego dorobku.