Jeżeli państwo członkowskie nakłada na swoich obywateli określone warunki dotyczące dobrej , a spełnienia tych warunków nie można wykazać za pomocą dokumentów, o których mowa w ust. 1, dane państwo członkowskie akceptuje, jako wystarczający dowód w odniesieniu do obywateli innych państw członkowskich, zaświadczenie wydane przez właściwy organ sądowy lub administracyjny państwa członkowskiego lub państw członkowskich, w których zarządzający transportem lub inna odpowiednia osoba posiadali miejsce zamieszkania, stwierdzające, że odnośne warunki zostały spełnione.

W odniesieniu do powodów, na które wskazały władze austriackie jako uzasadnienie wyboru innego rozwiązania niż likwidacja spółki, w zakresie, w jakim motywy te dotyczą i wizerunku będącego własnością państwa ÖIAG, Ryanair wyraził wątpliwość, czy tego rodzaju przyczyny mogą być głównym lub nawet jedynym uzasadnieniem istotnych decyzji biznesowych podejmowanych przez tego rodzaju inwestora.

W przypadku wniosku o rejestrację nazwy jako nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego, nazwa ta nie zostaje zarejestrowana, jeżeli – przy uwzględnieniu danego znaku towarowego, jego powszechnej znajomości oraz okresu, przez jaki jest on używany – rejestracja nazwy podanej we wniosku jako nazwy pochodzenia lub oznaczenie geograficzne mogłaby wprowadzić w błąd konsumentów, co do prawdziwej tożsamości produktu.

Nazwa pochodzenia lub oznaczenie geograficzne nie są rejestrowane, jeśli przy uwzględnieniu danego znaku towarowego, jego powszechnej znajomości oraz okresu, przez jaki jest on używany, rejestracja mogłaby wprowadzić w błąd konsumenta co do prawdziwego pochodzenia produktu.

Nazwa nie jest chroniona jako nazwa pochodzenia lub oznaczenie geograficzne, w przypadku gdy w świetle i znaku towarowego ochrona mogłaby wprowadzić konsumentów w błąd co do prawdziwego pochodzenia wina.

Nazwa nie jest chroniona jako oznaczenie geograficzne, jeśli w świetle i znaku towarowego ochrona mogłaby wprowadzić konsumentów w błąd co do prawdziwego pochodzenia aromatyzowanego produktu sektora wina.

Umawiające się Strony nie mają obowiązku chronienia nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego, jeśli w świetle i wcześniej stosowanego znaku towarowego ochrona mogłaby wprowadzić konsumentów w błąd, co do prawdziwego pochodzenia wina.

Nazwa nie jest chroniona jako nazwa pochodzenia lub oznaczenie geograficzne, jeśli w świetle i znaku towarowego ochrona mogłaby wprowadzić konsumentów w błąd co do prawdziwego pochodzenia wina.

Nazwa nie jest chroniona jako nazwa pochodzenia lub oznaczenie geograficzne, jeśli w świetle i znaku towarowego ochrona mogłaby wprowadzić konsumentów w błąd co do prawdziwego pochodzenia wina.

Jeżeli sprzeciw opiera się na istnieniu wcześniejszego znaku towarowego i zgodnie z art. 41 ust. 2, do wniosku w sprawie sprzeciwu dołącza się dowód zgłoszenia do rejestracji, rejestracji lub używania tego wcześniejszego znaku towarowego, taki jak świadectwo rejestracji lub dowód jego używania oraz dowód jego reputacji i renomy.

Jeżeli sprzeciw opiera się na istnieniu wcześniejszego znaku towarowego i zgodnie z art. 43 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, sprzeciwowi towarzyszy dowód zgłoszenia do rejestracji, rejestracji lub stosowania tego wcześniejszego znaku towarowego, taki jak świadectwo rejestracji lub dowód jego stosowania oraz dowód jego reputacji i renomy.

Jeżeli zastrzeżenie opiera się na wcześniejszym istnieniu znanego i renomowanego znaku towarowego już wykorzystywanego w Unii, zgodnie z art. 23 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 110/2008, towarzyszy mu zaświadczenie o złożeniu wniosku o rejestrację, dowód rejestracji lub stosowania takiego znaku towarowego, np. w formie zaświadczenia o rejestracji lub dowodu stosowania tego znaku oraz dowód jego reputacji i renomy.

Nazwa nie jest chroniona jako określenie tradycyjne, jeżeli w świetle i znaku towarowego taka ochrona mogłaby wprowadzić konsumenta w błąd co do prawdziwego pochodzenia, charakteru, właściwości lub jakości wina.

Jeżeli sprzeciw opiera się na istnieniu wcześniejszego znaku towarowego posiadającego reputację i renomę zgodnie z art. 41 ust. 2, do wniosku w sprawie sprzeciwu dołącza się dowód zgłoszenia do rejestracji, rejestracji lub używania tego wcześniejszego znaku towarowego, taki jak świadectwo rejestracji lub dowód jego używania oraz dowód jego i .

Jeżeli sprzeciw opiera się na istnieniu wcześniejszego znaku towarowego posiadającego reputację i renomę zgodnie z art. 43 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, sprzeciwowi towarzyszy dowód zgłoszenia do rejestracji, rejestracji lub stosowania tego wcześniejszego znaku towarowego, taki jak świadectwo rejestracji lub dowód jego stosowania oraz dowód jego i .

Jeżeli zastrzeżenie opiera się na wcześniejszym istnieniu znanego i renomowanego znaku towarowego już wykorzystywanego w Unii, zgodnie z art. 23 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 110/2008, towarzyszy mu zaświadczenie o złożeniu wniosku o rejestrację, dowód rejestracji lub stosowania takiego znaku towarowego, np. w formie zaświadczenia o rejestracji lub dowodu stosowania tego znaku oraz dowód jego i .

Informacje i dowody, jakie należy przedstawić na potwierdzenie stosowania wcześniejszego znaku towarowego, zawierają szczegółowe dane dotyczące lokalizacji, okresu, zakresu i charakteru stosowania wcześniejszego znaku towarowego oraz jego i .

Informacje i dowody przedstawione na poparcie istnienia wcześniej stosowanego znaku towarowego dotyczą lokalizacji, czasu stosowania, zakresu i charakteru zastosowania oraz jego i renomy.

Jeżeli chodzi o domniemany brak zgodności z art. 2 rozporządzenia nr 510/2006 w związku z nazwą, obszarem geograficznym, szczególnym charakterem produktu, związkiem miedzy cechami charakterystycznymi produktu a obszarem geograficznym oraz i ograniczeniami dotyczącymi pochodzenia surowców, właściwe organy krajowe dostarczyły dowody, że wszystkie te elementy były obecne i że nie stwierdzono rażącego błędu.

Jeżeli chodzi o domniemany brak zgodności z art. 2 rozporządzenia nr 510/2006 w związku z nazwą, obszarem geograficznym, szczególnym charakterem produktu, związkiem miedzy cechami charakterystycznymi produktu a obszarem geograficznym oraz i ograniczeniami dotyczącymi pochodzenia surowców, właściwe organy krajowe dostarczyły dowody, że wszystkie te elementy były obecne i że nie stwierdzono rażącego błędu.