Przed zapewnieniem statkom powietrznym służb ruchu przy użyciu systemu dozorowania należy ustalić indywidualną identyfikację statków powietrznych zgodnie z procedurami Organizacji Międzynarodowego Cywilnego (ICAO).

Należy zatem uwzględnić rozporządzenie (EWG) nr 3922/91 oraz wymagania techniczne i procedury administracyjne uzgodnione przez Organizację Międzynarodowego Cywilnego (ICAO) i Wspólne Władze Lotnicze (JAA) do dnia 30 czerwca 2009 r., jak również obowiązujące przepisy wynikające ze specyfiki danego kraju.

Należy odpowiednio uwzględnić wymagania techniczne i procedury administracyjne uzgodnione przez Organizację Międzynarodowego Cywilnego (ICAO) oraz Wspólne Władze Lotnicze (JAA) do dnia 30 czerwca 2009 r., jak również obowiązujące przepisy wynikające ze specyfiki danego kraju.

Należy wziąć pod uwagę wymogi Międzynarodowej Organizacji Cywilnego (ICAO), w szczególności zawarte w dokumencie 9303 dotyczącym dokumentów podróży nadających się do odczytu maszynowego.

Za projekty stanowiące przedmiot wspólnego zainteresowania uznawane są projekty prowadzące do wzrostu przepustowości systemu i optymalizacji jego wykorzystania, co prowadzi do harmonizacji i integracji wyposażenia i procedur różnych krajowych punktów połączeń oraz spełnia odpowiednie standardy międzynarodowe zdefiniowane przez Organizację Międzynarodowego Cywilnego (ICAO) i przez właściwe organy europejskie; w szczególności Eurocontrol – Europejską Organizację ds. Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej.

Strony działają we wzajemnych stosunkach zgodnie z normami dotyczącymi ochrony lotnictwa oraz, na ile Strony je stosują, z zaleconymi zasadami postępowania ustanowionymi przez Organizację Międzynarodowego Cywilnego (ICAO) i oznaczonymi jako załączniki do Konwencji, w zakresie, w jakim tego rodzaju przepisy dotyczące ochrony mają zastosowanie do Stron.

Wymagania te opierają się na wymaganiach przyjętych przez Organizację Międzynarodowego Cywilnego (ICAO) i wprowadzają środki zapewniające egzekwowanie tych norm przyjętych na szczeblu międzynarodowym.

Od 2006 r. dokonano również znacznego postępu w zakresie zewnętrznej polityki europejskiej w dziedzinie , zarówno w odniesieniu do Organizacji Międzynarodowego Cywilnego (ICAO), jak i państw sąsiadujących z Unią Europejską i niektórych kluczowych partnerów na poziomie globalnym.

W odniesieniu do statków powietrznych, jako że lotnictwo cywilne jest regulowane na poziomie międzynarodowym, należy zwrócić szczególną uwagę na inicjatywy podejmowane przez Międzynarodową Organizację Cywilnego (ICAO) dotyczące instalacji i zastosowania halonów w gaśnicach na pokładzie statków powietrznych.

Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego wysłuchał prezentacji poświęconych analizie sprawozdań z kompleksowych kontroli bezpieczeństwa przeprowadzonych przez Organizację Międzynarodowego Cywilnego (ICAO) w ramach globalnego programu kontroli nadzoru nad bezpieczeństwem (USOAP), jak również poświęconych wynikom współpracy pomiędzy Komisją a ICAO w obszarze bezpieczeństwa, a w szczególności możliwościom wymiany informacji w zakresie bezpieczeństwa dotyczących poziomu przestrzegania międzynarodowych norm bezpieczeństwa i zalecanych praktyk.

Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego wysłuchał przedstawionych przez EASA prezentacji na temat wyników analizy sprawozdań z kontroli przeprowadzonych przez Organizację Międzynarodowego Cywilnego („ICAO”) w ramach prowadzonego przez ICAO globalnego programu kontroli nadzoru nad bezpieczeństwem („USOAP”).

Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego wysłuchał przedstawionych przez EASA prezentacji na temat wyników analizy sprawozdań z kontroli przeprowadzonych przez Organizację Międzynarodowego Cywilnego („ICAO”) w ramach prowadzonego przez ICAO globalnego programu kontroli nadzoru nad bezpieczeństwem („USOAP”).

Bez uszczerbku dla art. 300 Traktatu Komisja może zawrzeć z Organizacją Międzynarodowego Cywilnego (ICAO) protokół ustaleń dotyczący audytów, po to by uniknąć podwójnego monitorowania, czy państwa członkowskie przestrzegają przepisów załącznika 17 do konwencji chicagowskiej o międzynarodowym lotnictwie cywilnym.

Urządzenia oraz środki bezpieczeństwa spełniają wymogi stawiane operatorom portów lotniczych zgodnie z przepisami krajowymi, tj. LuftSiG oraz ustawą o ruchu lotniczym (Luftverkehrsgesetz — LuftVG), a także zaleceniami Organizacji Międzynarodowego Cywilnego (ICAO) odnośnie do środków ochrony lotnictwa przy planowaniu, budowie oraz eksploatacji portów lotniczych.

Należy uwzględnić wymogi określone w dokumencie Organizacji Międzynarodowego Cywilnego (ICAO) nr 9303 część 3 o oficjalnych dokumentach rozmiaru 1 i 2 przeznaczonych do odczytu maszynowego.

Dodatek 2 do Procedur Służb Żeglugi Powietrznej – Zarządzanie ruchem lotniczym, przyjęty przez Organizację Międzynarodowego Cywilnego (ICAO) [4], określa wzór formularza planu lotu oraz zawiera instrukcje dotyczące jego wypełniania.

Podczas tego spotkania DGAC przedstawiła dotychczasowe działania podjęte w celu usunięcia uchybień w zakresie bezpieczeństwa wskazanych przez Międzynarodową Organizację Cywilnego (ICAO) podczas kontroli przeprowadzonej w 2007 r. w ramach globalnego programu kontroli nadzoru nad bezpieczeństwem (USOAP).

Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane w Republice Konga figurują w załączniku A od listopada 2009 r. W dniu 12 października 2012 r. Komisja i EASA odbyły posiedzenie konsultacyjne z właściwymi organami Republiki Konga (ANAC), podczas którego ANAC przedstawiła dotychczasowe postępy na rzecz usunięcia uchybień w zakresie bezpieczeństwa stwierdzonych przez Organizację Międzynarodowego Cywilnego (ICAO) podczas kontroli przeprowadzonej w 2008 r. w ramach prowadzonego przez ICAO globalnego programu kontroli nadzoru nad bezpieczeństwem (USOAP).

Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane w Republice Konga figurują w załączniku A od listopada 2009 r. W dniu 12 października 2012 r. Komisja i EASA odbyły posiedzenie konsultacyjne z właściwymi organami Republiki Konga (ANAC), podczas którego ANAC przedstawiła dotychczasowe postępy na rzecz usunięcia uchybień w zakresie bezpieczeństwa stwierdzonych przez Organizację Międzynarodowego Cywilnego (ICAO) podczas kontroli przeprowadzonej w 2008 r. w ramach prowadzonego przez ICAO globalnego programu kontroli nadzoru nad bezpieczeństwem (USOAP).

W 2010 r. podpisano Porozumienie o współpracy między Unią Europejską a Organizacją Międzynarodowego Cywilnego (ICAO) [16], stwarzające ramy ustrukturyzowanej współpracy między umawiającymi się stronami, w szczególności w odniesieniu do wymiany informacji dotyczących bezpieczeństwa, w celu unikania w miarę możliwości powielania zadań, w wyniku czego powinny zostać rozwinięte wzajemne powiązania między programem inspekcji standaryzacyjnych Agencji a globalnym programem kontroli nadzoru nad bezpieczeństwem ICAO (USOAP).