W szczególności przedsiębiorstwo Habidite argumentuje, że po pierwsze spółka BIZKAILUR sprzedałaby przedmiotowe 1500 , oddanych na podstawie przedmiotowej umowy przez przedsiębiorstwo Habidite, w ramach systemu częściowo zabezpieczonego (jako viviendas tasadas) po maksymalnej cenie ograniczonej obowiązującą ustawą regionalną do 1,7-krotności ceny ustalonej w rozporządzeniu rządu baskijskiego z dnia 1 sierpnia 2004 r., a następnie indeksowanej na podstawie wskaźnika cen konsumpcyjnych określonego przez hiszpański Narodowy Instytut Statystyczny (zob. w tym względzie motywy (17) i (18)).

Holm odniósł się do faktu, iż stwierdzono, że firmy FIGA/Nortakst wykonały badania/ekspertyzy dostatecznej ilości , aby być w stanie ukończyć zlecenie.

Sprzedaż pociągałaby za sobą przewagę i tym samym sugerowałaby pomoc państwa, gdyby były sprzedane poniżej wartości rynkowej.

Sama Gmina Miejska Oslo stwierdziła (pismo z dnia 14 maja 2003 r.), iż: „Gmina Miejska nie twierdzi, że procedura, wedle której postępowano, kiedy sprzedawano , była w pełni zgodna z wymaganiami wymienionymi w Wytycznych.

W piśmie z dnia 14 maja 2003 r. od Gminy Miejskiej Oslo, Gmina Miejska odniosła się do bezwarunkowego przetargu (por. rozdział 18B.2.1 Wytycznych dotyczących pomocy państwa) oraz stwierdziła, iż: „Gmina Miejska nie twierdzi, że procedura stosowana przy sprzedaży była w pełni zgodna z wymogami wymienionymi w Wytycznych.

Zgodnie z art. A lit. e) umowy o nieruchomościach cena, jaką przedsiębiorstwo Habidite miało uzyskać za 1500 , była następująca:

W marcu 2001 r. Gmina Miejska Oslo zdecydowała o sprzedaży portfela 1744 mieszkań czynszowych przed końcem maja 2001 r. Te 1744 były wynajmowane głównie pracownikom szpitali miejskich.

Działalność stron obejmuje przede wszystkim budowę , biur, sal koncertowych, muzeów, szpitali i tuneli.

Ofertę sprzedaży upubliczniono komunikatem prasowym z dnia 19 kwietnia 2001 r.

Wyciągnięcie wniosku co do tego, czy sprzedaż 1744 szpitalnych w Oslo zawierała jakąkolwiek pomoc państwa, leży w gestii Urzędu.

Urząd nie może ustalić, iż sprzedaż 1744 szpitalnych przez Gminę Miejską Oslo firmie Fredensborg pociągała za sobą pomoc państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG.

Faksem z dnia 23 kwietnia 2004 r. z Ministerstwa Handlu i Przemysłu, otrzymanym i zarejestrowanym tego samego dnia (nr zdarzenia: 279122), Ministerstwo przedłożyło kopię porozumienia („Protokoll”) pomiędzy Gminą Miejską Oslo i państwem norweskim dotyczącego własności szpitalnych.

Dając przedsiębiorstwom mieszkaniowym możliwość wyburzenia niezamieszkałych , Niemcy zamierzają poprawić wygląd i infrastrukturę określonych rejonów w obszarze obejmującym rynek pracy w Berlinie, które charakteryzują się zaniedbanym otoczeniem.

Wspiera on szczególnie budowę nowych mieszkań oraz modernizację własnościowych i mieszkań na wynajem, a także nabywanie prawa własności do mieszkań.

„budynki” oznaczają budynki stałe, w których znajdują się pomieszczenia mieszkalne przeznaczone do zamieszkania przez osoby lub konwencjonalne przeznaczone do użytku sezonowego lub wtórnego albo niezamieszkane;

W przypadku gdy w danym państwie członkowskim w ramach spisu powszechnego gromadzone są informacje o „ przeznaczonych do użytku sezonowego lub jako tzw. »drugie mieszkania«” i „Mieszkaniach stale niezamieszkanych”, metadane wskazują metodykę sprawozdawania danych w tych kategoriach.

przeznaczone do użytku sezonowego lub jako tzw. „drugie mieszkania” (nieobowiązkowo)

Technologia zastosowana przy budowie takich mieszkań nie ma znaczenia, a zbudowane z modułów prefabrykowanych stanowią produkt bezpośrednio konkurencyjny wobec mieszkań budowanych przy zastosowaniu tradycyjnych metod.

W związku z tym główną różnicą w zasadach dotyczących udzielania tego typu pożyczek jest fakt, że ustawa o mieszkalnictwie przewiduje, że te mogłyby, w określonych warunkach, być sprzedawane na rynku ogólnym po cenie rynkowej.

Puste może nadal generować koszty, jak bieżące wydatki na utrzymanie, elektryczność, ubezpieczenie, podatki itp. Należy te koszty włączyć do zużycia pośredniego, innych podatków produkcyjnych itp. Tak jak w przypadku przedsiębiorstwa, które nie produkuje żadnych usług, może to prowadzić do ujemnej wartości dodanej.