W przypadku uchylenia środków istniałby bodziec dla producentów eksportujących do wykorzystania tych rezerwowych mocy produkcyjnych i zwiększenia sprzedaży na wywóz, szczególnie do Wspólnoty.

Uznano, że pozostałych ośmiu producentów eksportujących nie brało udziału w praktykach związanych z obchodzeniem, a więc można im udzielić zwolnienia.

Wymienieni trzej producenci eksportujący reprezentowali 75 % całkowitego wywozu produktu objętego dochodzeniem z Malezji do Unii w OS, jak wskazano w COMEXT [4]. Łączną wielkość wywozu obliczono na podstawie COMEXT.

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego margines dumpingu dla współpracujących producentów eksportujących ustalono na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej ze średnią ważoną ceną eksportową.

Wobec braku współpracy ze strony koreańskich i producentów eksportujących, z wyjątkiem jednego przedsiębiorstwa wchodzącego na rynek, i zważywszy na brak publicznie dostępnych informacji na temat przemysłu łączników rur i przewodów rurowych, poniższe wnioski opierają się głównie na dostępnych faktach, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, a dokładniej na danych Eurostatu, wniosku o dokonanie przeglądu oraz statystykach pochodzących ze Stanów Zjednoczonych.

Zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego i wobec braku współpracy ze strony koreańskich i producentów eksportujących, z wyjątkiem jednego przedsiębiorstwa wchodzącego na rynek, cenę eksportową obliczono, wykorzystując koreańskie i malezyjskie ceny eksportowe przy wywozie produktu objętego postępowaniem do Stanów Zjednoczonych, na podstawie amerykańskich statystyk dotyczących przywozu.

Zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego i wobec braku jakiejkolwiek współpracy ze strony koreańskich i producentów eksportujących, z wyjątkiem jednego przedsiębiorstwa wchodzącego na rynek, wartość normalna została ustalona w oparciu o dane zawarte we wniosku, tj. szacunkowy koszt wytwarzania, do którego dodano 12,3 % i 15,1 % dla uwzględnienia wydatków SGA oraz 5,6 % i 6 % dla uwzględnienia zysku odpowiednio dla Korei i Malezji, wyrażone jako procent od obrotu.

W świetle danych zawartych w bazie COMEXT i danych dostarczonych przez trzech producentów eksportujących, którzy początkowo współpracowali, można było jednak ustalić, że znaczną część tej wielkości przywozu reprezentował produkt objęty postępowaniem.

Jeden z producentów eksportujących stwierdził, iż jego przedsiębiorstwo powiązane w Unii jest w rzeczywistości działem eksportu producenta.

Ponieważ producenci eksportujący stwierdzili, że dumping stanowił tylko niewielką część wywozu z Malezji ogółem, uznano, iż jak wspomniano w motywie 72 powyżej, jako podstawy do obliczeń dla całego kraju należy użyć ekstrapolowanych wyników całej próby.

Jeden z trzech producentów eksportujących zaprzestał współpracy po pierwszym dniu wizyty weryfikacyjnej, dlatego też zastosowano art. 18 rozporządzenia podstawowego.

Współpracujący producenci eksportujący stanowią 55 % całkowitego malezyjskiego wywozu do Unii produktu objętego dochodzeniem w OD, zgodnie z informacjami zawartymi w bazie danych COMEXT.

Otrzymano odpowiedzi od wszystkich skarżących producentów, jednego innego producenta wspólnotowego, ośmiu importerów niepowiązanych, jednego dystrybutora i siedmiu przedsiębiorstw handlu detalicznego (z których jedno jest równocześnie przedsiębiorstwem obrotu hurtowego i detalicznego), sześciu producentów eksportujących w ChRL, sześciu producentów eksportujących w Hongkongu, czterech producentów eksportujących w Malezji, dwóch przedsiębiorstw handlowych powiązanych z chińskimi producentami eksportującymi oraz od jednego przedsiębiorstwa handlowego powiązanego z malezyjskim producentem eksportującym zlokalizowanym na Tajwanie, jednego handlowca powiązanego z producentami eksportującymi w Hongkongu, dwunastu importerów powiązanych z chińskimi lub producentami eksportującymi a zlokalizowanymi w obrębie Wspólnoty.

zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 723/2011 (rozszerzające ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (WE) nr 91/2009 na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali wysyłanych z Malezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji) poprzez przyznanie jednemu producentowi eksportującemu zwolnienia z tych środków i zakończenie rejestracji przywozu pochodzącego od tego producenta eksportującego

Ponieważ możliwe obchodzenie środków występuje poza Unią, zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego zwolnienia mogą zostać przyznane producentom niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali, którzy mogą wykazać, że nie są powiązani [3] z jakimkolwiek producentem podlegającym wymienionym środkom [4], oraz w odniesieniu do których ustalono, że nie uczestniczą w praktykach mających na celu obejście środków antydumpingowych, określonych w art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia podstawowego.

Pozostały wywóz można przypisać producentom, którzy nie współpracowali w toku dochodzenia, lub praktykom związanym z przeładunkiem.

Podczas gdy całkowita szacunkowa produkcja i sprzedaż produktu objętego postępowaniem przez producentów jest szacowana na około 120000 ton, całkowita konsumpcja PET w Malezji wynosi zaledwie około 60000 ton.

Dwóch producentów PET współpracowało w ramach dochodzenia.

Po otrzymaniu powyższych uwag Komisja nawiązała kontakty z siedmioma indyjskimi producentami i jednym znanym jej producentem wózków jezdniowych ręcznych (paletowych), wysyłając im odpowiedni kwestionariusz.

W związku z tym w świetle stwierdzonej w motywie 58 zmiany struktury handlu między Malezją i Unią w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, a także biorąc pod uwagę fakt, że nie wszyscy producenci/eksporterzy zgłosili się i współpracowali, można wyciągnąć wniosek, że pozostały wywóz z Malezji, niepochodzący od wyżej wspomnianego przedsiębiorstwa, można przypisać praktykom związanym z przeładunkiem.