na Rodos: w 1992 r. EOT ustalił wysokość opłaty za wstęp na 1500 GRD.

na Rodos zostało sprywatyzowane w kwietniu 1999 r. i przestało od tego czasu stosować obniżoną cenę biletów wstępu.

na Rodos, które uzyskało pozwolenie na prowadzenie działalności na mocy decyzji ministerialnej T/633 z dnia 29 maja 1996 r., nie zostało wymienione w skardze, którą otrzymała Komisja, ponieważ od momentu jego prywatyzacji w kwietniu 1999 r. stosowało cenę wstępu w wysokości 15 EUR.

Informacje te dostępne są na stronie internetowej http://www.clubhotelloutraki.gr/.Wielonarodowe przedsiębiorstwo Queenco Leisure International jest jedynym zarządzającym na Rodos, zaangażowane jest również, jako udziałowiec i zarządzający, w następujące kasyna: Club Hotel Casino Loutraki, Loutraki, Grecja (udziałowiec i współzarządzający); Casino Palace, Bukareszt, Rumunia (główny udziałowiec i jedyny zarządzający) oraz Sasazu, Praga, Republika Czeska (wyłączny udziałowiec i jedyny zarządzający).

W 1993 r. w ustawie 2160/1993 przewidziano, że na Rodos, Mont Parnès i Korfu będą nadal prowadziły działalność jako kluby zarządzane przez EOT w oparciu o ustawodawstwo regulujące działalność EOT, a mianowicie ustawę 1624/1951, dekret 4109/1960, ustawę 2160/1993, do czasu udzielenia im pozwoleń przez komisję ds. kasyn.

na Rodos zaczęło pobierać opłatę w wysokości 15 EUR po jego prywatyzacji w 1999 r. i płaciło od tego czasu podatek wynoszący 80 % tej opłaty.

została wprowadzona w życie niezgodnie z prawem i z naruszeniem art. 108 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz jest niezgodna z rynkiem wewnętrznym, ponieważ zapewniła kasynom będącym beneficjentami – Regency Casino Mont Parnès, Regency Casino Thessaloniki i kasynu na Korfu (przy założeniu, że na Rodos przestało być beneficjentem w kwietniu 1999 r.) nienależną przewagę konkurencyjną.

Władze greckie twierdzą, że różnica między opłatami uzasadniona jest porządkiem publicznym: argumentują w szczególności, że sytuacja poszczególnych kasyn uzasadnia praktykę ustalania odmiennych cen biletów w kasynach położonych w pobliżu dużych ośrodków miejskich i w na obszarach wiejskich, zamieszkanych głównie przez ludność wiejską, która w większości ma niższe dochody i niższy poziom wykształcenia, i bardziej potrzebuje zniechęcania do hazardu niż mieszkańcy obszarów miejskich, oraz że sytuacja ta jest w pełni zgodna z tą praktyką.

Z przewidzianych 11 nowych kasyn prywatnych wydano jednak pozwolenia tylko na otwarcie sześciu, które rozpoczęły działalność, a mianowicie na Chalkidiki, w Loutraki, Salonikach, Rio (Achaja), Ksanti (Tracja) i na Síros (w 1995 r. i 1996 r.); pozostałe pięć pozwoleń anulowano.

Jedyny inny przykład potencjalnego stosowania tych przepisów, na który zwrócono uwagę Komisji, dotyczył na Síros, które złożyło wniosek, ale został on odrzucony, ponieważ złożono go po wwiezieniu zagranicznego kapitału, a nie przed.

Nie da się tego również pogodzić z przepisem wyraźnie pozwalającym na wpuszczanie klientów do kasyna bez opłat, pod warunkiem że 80 % przepisowej opłaty jest mimo to przekazywane państwu.

Beneficjentami analizowanego środka są następujące greckie : na Mont Parnès [6], w Salonikach [7], na Korfu [8] i na Rodos [9].

W rozpatrywanym przypadku kasyna na Korfu, Mont Parnès i w salonikach (a także kasyno na Rodos do 1999 r.) [50] otrzymywały korzyść podobną do obniżenia podstawy opodatkowania, ponieważ, jak już wcześniej wyjaśniono, istnieją przepisy dotyczące tych właśnie , na mocy których płacony przez te kasyna podatek od każdej wchodzącej osoby jest ustalony na poziomie niższym, niż ma to miejsce w przypadku innych kasyn.

W ustawie z 1994 r. przewidziano przyznanie ogółem 14 pozwoleń na prowadzenie działalności – dla trzech istniejących publicznych, tj. Mont Parnès, na Rodos i na Korfu, oraz dla 11 kasyn prywatnych, które miały zostać otwarte [16].

Niezależnie od powyższego odwołania do kasyn publicznych Komisja zaznacza, że w drodze wyjątku niższa cena wstępu do publicznych stosuje się również do jednego kasyna prywatnego, w Salonikach, jak wyjaśniono w innym miejscu niniejszej decyzji.

Niezależnie od powyższego odwołania do publicznych Komisja zaznacza, że w drodze wyjątku niższa cena wstępu do kasyn publicznych stosuje się również do jednego kasyna prywatnego, w Salonikach, jak wyjaśniono w innym miejscu niniejszej decyzji.

Nawet wówczas jednak – ponieważ uważano, że wcześniejsze decyzje EOT, w których cenę wstępu ustalono na 6 EUR, stanowią szczególny wyjątek (wcześniejsze lex specialis), który nie został zmieniony przepisami ogólnymi ustawy 2206/1994 i decyzji ministerialnej z 1995 r. – cena wstępu do publicznych pozostała wyjątkowo na wysokości 6 EUR i kasyna te płaciły tylko 80 % kwoty 6 EUR. Uznano, że decyzje EOT nie mają zastosowania dopiero po prywatyzacji, kiedy to kasyna nie były już w pełni własnością państwa.

ustala się odmienne regulowane ceny dla publicznych i prywatnych, wynoszące odpowiednio 6 i 15 EUR,

Z tego względu w trakcie pierwszego okresu (od dnia 21 października 1999 r. do końca 2000 r.) kwotę podlegającą odzyskaniu należy obliczyć, wykorzystując wartość 12 EUR, która była pełną kwotą podatku płaconą przez prywatne kasyna w tym czasie, gdy publiczne nie płaciły żadnego podatku, i mnożąc ją przez liczbę biletów wydanych w tym okresie.

Pod względem podatkowym korzyść dla publicznych w tym przypadku jest wynikiem sztucznego zmniejszenia podstawy opodatkowania, od której pobierany jest podatek od wstępu w wymiarze 80 % - z powszechnie obowiązującej wartości nominalnej biletu wstępu wynoszącej 15 EUR do 6 EUR w przypadku kasyn publicznych.