Dlatego też nawet Komisja uznała, że ETVA i państwo udzieliły pożyczek i gwarancji po cenach niższych od rynkowej, takie działanie byłoby w podobnej sytuacji możliwe do zaakceptowania przez prywatnego inwestora.

Nawet Komisja uznała, że opłata za udzielenie gwarancji była poniżej stawki rynkowej, państwo i tak działało jak inwestor działający zgodnie z warunkami gospodarki rynkowej, ponieważ było akcjonariuszem HSY (za pośrednictwem ETVA) i skorzystałoby na odzyskaniu rentowności przez stocznię po zrealizowaniu przez nią planu inwestycyjnego.

Nawet Komisja uznała, że istnieje rynek wyścigów konnych, spółki działające w sektorze wyścigów będące beneficjentami środka nie konkurowałyby ze spółkami działającymi w sektorze wyścigów z pozostałych państw członkowskich, ponieważ spółki działające w sektorze wyścigów koordynują swoją działalność na poziomie europejskim, a nawet światowym w celu uniknięcia takiej konkurencji, organizując na przykład wyścigi w różnych terminach.

W przypadku Komisja uznała, że sporne środki kwalifikują się jako pomoc państwa, władze niderlandzkie utrzymują, że pomoc ta jest zgodna z rynkiem wewnętrznym zgodnie z art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE.

Zjednoczone Królestwo twierdzi jednak, że nawet Komisja uznała, że środek zawiera pomoc państwa na rzecz BNFL, należałoby uznać tę pomoc za zgodną z traktatem WE, gdyż wspiera ona szereg celów traktatu Euratom (promowanie działalności badawczo-rozwojowej, bezpieczeństwa i higieny, inwestycji, regularnych i sprawiedliwych dostaw, wspólnego rynku i korzyści konkurencyjnych w sektorze jądrowym).

Jednak w swoim piśmie do Komisji zgłaszającym plan restrukturyzacji przedsiębiorstwa Dexia, z dnia 17 lutego 2009 r., rząd belgijski zwrócił się również, zapobiegawczo, o przedłużenie możliwości korzystania przez przedsiębiorstwo Dexia ze wsparcia płynnościowego BNB, do dnia 31 października 2009 r., Komisja uznała, że środek ten zawiera elementy pomocy państwa.

W związku z tym władze włoskie uważają, że Komisja uznała, że art. 87 ust. 2 lit. b) nie ma zastosowania do zaproponowanego środka, należałoby zezwolić na ten środek na podstawie art. 87 ust. 3 lit. c).

HSY twierdzi, że Komisja uznała, że ten środek stanowi pomoc, należy ją traktować jako pomoc na restrukturyzację zgodną ze wspólnym rynkiem.

Jak wskazano w decyzji o wszczęciu postępowania, dodatkowym argumentem wysuniętym przez władze hiszpańskie na wypadek, Komisja uznała, że przedmiotowe środki stanowią pomoc państwa, było stwierdzenie, że takie środki byłyby zgodne z postanowieniami art. 107 ust. 3 jako pomoc regionalna i jako pomoc przeznaczona na wspieranie kultury.

Na wypadek Komisja uznała, że wspomniane środki stanowią nową pomoc, Polska zwróciła się do Komisji o ich zatwierdzenie jako pomocy restrukturyzacyjnej.

Zatem nawet Komisja uznała, że konwersja zadłużenia na akcje spowodowałaby zwiększenie kwoty pomocy w wysokości pożyczek udzielonych przez ARP, kwota pomocy nie powinna przewyższyć nominalnej wartości pożyczek już zatwierdzonej w decyzji z dnia 20 grudnia 2006 r.

W art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu przewidziano wyłączenie w zakresie „pomocy przeznaczonej na ułatwianie rozwoju niektórych działań gospodarczych lub niektórych regionów gospodarczych, o ile nie zmienia warunków wymiany handlowej w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem”, zaś władze greckie zwróciły się do Komisji z prośbą o zbadanie, czy środek może zostać uznany za pomoc na ratowanie w przypadku, Komisja uznała, że zaliczka nie jest działaniem rozważnego inwestora prywatnego, w związku z czym musi być postrzegana jako pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu.

W przypadku Komisja uznała, że środki zawierają pewne elementy pomocy państwa, władze niemieckie twierdzą, że pomoc ta musi zostać w każdym razie zakwalifikowana jako zgodna ze wspólnym rynkiem pomoc restrukturyzacyjna.

Po ujawnieniu ustaleń wnioskodawca stwierdził, że Komisja nie wzięła pod uwagę jego propozycji odstąpienia od planów biznesowych związanych z mieszaniem oraz z innymi produktami, Komisja uznała to za niezbędne.

Nawet Komisja uznała całą kwotę gwarancji za pomoc w celu sfinansowania kosztów restrukturyzacji, wkład własny BAWAG-PSK wyniósłby ponad 50 %.

Także w tym przypadku, nawet Komisja uznała przyjęte przez władze Włoch podejście do kwestii odszkodowania strat poniesionych w związku z klęską naturalną, wobec uznanej niewłaściwości metody kalkulacji nadal żywiłaby wątpliwości co do zgodności założonej pomocy ze wspólnym rynkiem.

Jeśli władze państwowe należycie poinformowały oferentów o zobowiązaniach umownych ETVA (również o zobowiązaniu ETVA dotyczącym udzielenia gwarancji na rzecz HDW/Ferrostaal, w razie Komisja nie wystawiła listu gwarancyjnego), oferenci musieli brać pod uwagę to zobowiązanie ETVA.

Komisja nie uważała je za działanie o charakterze ogólnym należałoby wziąć pod uwagę, że omawiane działanie nie narusza zasad konkurencji, ponieważ jego celem jest przywrócenie produkcji w przedsiębiorstwach znajdujących się w trudnej sytuacji oraz ratowanie miejsc pracy w tych przedsiębiorstwach,

W przypadku Komisja nie podzieliła tej argumentacji, Niemcy wskazują na fakt, że zgodnie z wytycznymi z 2005 r. finansowanie działań wchodzących zwykle w zakres kompetencji państwa, w ramach jego prerogatyw władzy publicznej, nie podlega przepisom o pomocy państwa.

Ponadto na pewno jest możliwe, że Komisji nie udało się zidentyfikować jakiegoś elementu brakującej informacji, jej trwały brak miałby wpływ na merytoryczną decyzję o połączeniu, i to w sposób, który mógłby być korzystny dla KLM.