Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, ustalono na podstawie zweryfikowanych informacji otrzymanych od producenta z kraju analogicznego, tj. na podstawie płaconych lub należnych cen na rynku brazylijskim za porównywalne rodzaje produktów, zgodnie z metodologią przedstawioną powyżej.

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, ustalono na podstawie zweryfikowanych informacji otrzymanych od producenta z kraju analogicznego, tj. na podstawie płaconych lub należnych cen na rynku tureckim za porównywalne rodzaje produktów, zgodnie z metodologią przedstawioną powyżej.

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalna dla producenta eksportującego, któremu nie przyznano MET, została określona na podstawie zweryfikowanych informacji uzyskanych od producenta w kraju analogicznym, tj. na podstawie płaconych lub należnych cen na rynku tureckim za porównywalne typy produktu, zgodnie z metodologią przedstawioną w motywach 43–52 powyżej.

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, ustalono na podstawie zweryfikowanych informacji otrzymanych od producenta z kraju analogicznego, tj. na podstawie płaconych lub należnych cen na rynku tureckim za porównywalne typy produktu, zgodnie z metodologią przedstawioną powyżej.

W każdym przypadku gdy produkt objęty postępowaniem był wywożony do niezależnych klientów we Wspólnocie, cena eksportu była ustalana zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, tj. na podstawie płaconych lub należnych cen eksportowych.

W związku z tym wartość normalna dla tych produktów została ustalona na podstawie wszystkich cen płaconych lub należnych na rynku krajowym w USA w odniesieniu do produktów podobnych do tych wywożonych przez BRC do Wspólnoty.

Przy braku jakiejkolwiek współpracy ze strony państw analogicznych, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego, wartość normalną ust.alić musiano na podstawie ceny płaconej lub należnej w Unii Europejskiej za produkt podobny, w stosownych przypadkach odpowiednio skorygowanej, tak by uwzględniała rozsądną marżę zysku W związku z powyższym zarzut ten odrzucono.

Sąd stwierdził, że ponieważ Komisja i Rada określiły wartość normalną produktu objętego postępowaniem na podstawie ceł płaconych lub należnych w Unii Europejskiej za produkt podobny, bez wykazania się starannością w celu określenia tej wartości na podstawie cen płaconych za ten sam produkt w państwie trzecim o gospodarce rynkowej, naruszyły one wymogi art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

Wobec braku informacji o produkcji produktu objętego postępowaniem poza Unią Europejską i państwem, którego dotyczy postępowanie, skarżący ustalił wartość normalną dla państwa, którego dotyczy postępowanie, na podstawie cen płaconych lub należnych w Unii za produkt podobny i należycie skorygowanych, w stosownych przypadkach, aby uwzględnić rozsądną marżę zysku.

Ponieważ produkt objęty postępowaniem nie jest produkowany poza Unią i Chinami, Komisja – w zawiadomieniu o wszczęciu – wyraziła zamiar oparcia wartości normalnej na cenach płaconych lub należnych w Unii za produkt podobny, podobnie jak to miało miejsce w dochodzeniu pierwotnym.

Zgodnie z przepisami art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną określono na podstawie ceny lub wartości skonstruowanej w odpowiednim państwie trzecim o gospodarce rynkowej („państwo analogiczne”) lub na podstawie ceny stosowanej przy wywozie z państwa analogicznego do innych państw, w tym państw Unii, a w przypadku gdy jest to niemożliwe, na podstawie innej uzasadnionej metody, w tym na podstawie ceny płaconej lub należnej w Unii za produkt podobny, w stosownych przypadkach odpowiednio skorygowanej, tak by uwzględniała rozsądną marżę zysku.

Zgodnie z przepisami art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną określono na podstawie ceny lub wartości skonstruowanej w odpowiednim państwie trzecim o gospodarce rynkowej („państwo analogiczne”) lub na podstawie ceny stosowanej przy wywozie z państwa analogicznego do innych państw, w tym państw Unii, a w przypadku gdy jest to niemożliwe, na podstawie innej uzasadnionej metody, w tym na podstawie ceny płaconej lub należnej w Unii za produkt podobny, w stosownych przypadkach odpowiednio skorygowanej, tak by uwzględniała rozsądną marżę zysku.

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną należało określić na podstawie ceny lub skonstruowanej wartości normalnej uzyskanej w państwie trzecim o gospodarce rynkowej („państwo analogiczne”) lub na podstawie ceny stosowanej przy wywozie z takiego państwa trzeciego do innych państw, w tym państw Unii, a w przypadku gdy jest to niemożliwe, na podstawie innej uzasadnionej metody, w tym na podstawie ceny płaconej lub należnej w Unii za produkt podobny, w stosownych przypadkach odpowiednio skorygowanej, tak by uwzględniała rozsądną marżę zysku.

Ze względu na brak współpracy ze strony państwa analogicznego w obecnym przeglądzie jako podstawę do ustalenia wartości normalnej użyto ceny płaconej lub należnej w Unii za produkt podobny, w stosownych przypadkach odpowiednio skorygowanej, tak by uwzględniała rozsądną marżę zysku.

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego marginesy dumpingu dla objętych próbą współpracujących producentów eksportujących, którym przyznano IT, ustalono na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej określonej na podstawie cen płaconych lub należnych w Unii za produkt podobny, w stosownych przypadkach odpowiednio dostosowanych, tak by uwzględniały rozsądną marżę zysku, co szczegółowo opisano w motywach 50 i 51, ze średnią ważoną ceną eksportową objętego postępowaniem produktu do Unii, określoną dla każdego przedsiębiorstwa w wyżej opisany sposób.

W przypadku rodzajów produktów eksportowanych przez objętych próbą (objęte próbą grupy) producentów chińskich, których nie sprzedawali objęci próbą producenci unijni, Komisja tymczasowo zastosowała ceny płacone lub należne w Unii za produkt podobny, w stosownych przypadkach odpowiednio dostosowane, tak by uwzględniały rozsądną marżę zysku, wybierając najbardziej zbliżone rodzaje produktów o tej samej średnicy, klasie stali i rodzaju (np. ciągnione na zimno lub na gorąco).

Jako rozwiązanie alternatywne do dwóch wyżej opisanych metod w art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego podaje się możliwość ustalenia wartości normalnej na podstawie innej uzasadnionej metody, w tym na podstawie ceny płaconej lub należnej w Unii za produkt podobny, w stosownych przypadkach odpowiednio dostosowanej, tak by uwzględniała rozsądną marżę zysku.

Zamiast tego zaproponował on użycie ceny płaconej lub należnej w Unii za produkt podobny, ponieważ uznał, że wartość normalna ustalona na tej podstawie oznaczałaby niższy margines dumpingu dla ChRL.

W odniesieniu do pierwszego argumentu należy zauważyć, że opcję użycia cen płaconych lub należnych w Unii, przewidzianą w art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego, można stosować jedynie, gdy niemożliwe jest zastosowanie innych opcji przewidzianych w tym samym artykule.

W związku z powyższym tymczasowo postanowiono ustalić wartość normalną dla wszystkich producentów eksportujących objętych próbą w oparciu o inne uzasadnione podstawy, w danym przypadku w oparciu o ceny płacone lub należne we Wspólnocie za produkt podobny, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.