Ponadto władze belgijskie twierdzą, że w obliczeniach rekompensaty, którą przedsiębiorstwo DPLP otrzymało od państwa z tytułu prasy we wczesnych godzinach porannych, nie uwzględniono kosztów kampanii informacyjnej.

Władze belgijskie nie zgadzają się z twierdzeniem stowarzyszeń VFP/Prodipresse, według których przedsiębiorstwo DPLP przesadziło z kosztami inwestycji i kosztami dodatkowymi związanymi ze zwiększeniem zasięgu świadczenia krajowej usługi prasy we wczesnych godzinach porannych z 82 % do 100 %.

Spółka Belgische Distributiedienst NV/Belgique Diffusion SA (konkurent DPLP na rynku prasy, zwana dalej „BD”) przedstawiła uwagi w dniu 28 sierpnia 2009 r.

W dniu 28 sierpnia 2009 r. stowarzyszenia VFP i Prodipresse przedstawiły swoje uwagi dotyczące systemu prasy obsługiwanego przez przedsiębiorstwo DPLP.

Zgodnie z ich wcześniejszą skargą. stowarzyszenia VFP i Prodipresse podkreśliły zakłócenie konkurencji wynikające z niskich stawek za prasy oferowanych przez przedsiębiorstwo DPLP, które uniemożliwiały innym podmiotom gospodarczym konkurowanie na rynku.

W oparciu o te badania oraz o poziom ryzyka związany z każdą umową o zarządzanie Komisja określiła szereg rozsądnych poziomów zysku dla przedsiębiorstwa DPLP w zakresie doręczania poczty, z jednej strony, i prasy, z drugiej, dla każdej z czterech umów o zarządzanie.

W celu pokrycia kosztów netto prasy, z uwzględnieniem prognozowanej efektywności, w art. 13 ust. 2 ustala się roczną rekompensatę, do otrzymania której jest uprawnione przedsiębiorstwo DPLP, w kwocie 290613000 EUR (skorygowanej o inflację) [110].

W umowie określono szczególne wymogi operacyjne: szczególna usługa polegająca na prasy, narzucona DPLP i skutkująca przyznaniem przedsiębiorstwu rekompensaty, wykracza poza konwencjonalną usługę w zakresie dystrybucji objętą usługą powszechną.

Ogólnie Komisja uważa, że z ustaleń dotyczących działalności DPLP w zakresie prasy wynika długoterminowe zobowiązanie co do poziomu rekompensaty.

W 2005 roku, na mocy zarówno zasad ochrony konkurencji, jak i zasad pomocy państwa, część prywatnych belgijskich przedsiębiorstw zajmujących się dystrybucją prasy zaskarżyła [8] umowę dotyczącą prasy zawartą przez władze belgijskie i przedsiębiorstwo DPLP.

Działalność, która zgodnie z umowami o zarządzanie kwalifikuje się do rekompensaty na poziomie określonym w każdej z tych umów, obejmuje w szczególności prasy (gazet i czasopism) oraz inne usługi publiczne wymienione w motywie 33 powyżej.

W 2005 roku, na mocy zarówno zasad ochrony konkurencji, jak i zasad pomocy państwa, część prywatnych belgijskich przedsiębiorstw zajmujących się prasy zaskarżyła [8] umowę dotyczącą dystrybucji prasy zawartą przez władze belgijskie i przedsiębiorstwo DPLP.

Podobnie w kontekście działań z zakresu prasy (obowiązek w zakresie usługi publicznej finansowany poprzez rekompensatę finansową) to, czy rekompensata opiera się na faktycznych kosztach netto (czyli faktycznie poniesionych kosztach netto) czy na prognozowanych kosztach netto na dłuższy okres, stanowi zasadniczą różnicę.

O ile stawki powszechnej usługi publicznej są dostosowane do kosztów, stawki w zakresie szczególnego obowiązku polegającego na prasy skutkującego przyznaniem rekompensaty są znacznie niższe, aby można było zrealizować szczególne cele tego obowiązku.

Szczególna kalkulacja ceny: stawki dotyczące prasy skutkujące przyznaniem rekompensaty są ustalane w ramach negocjacji trójstronnych (państwo belgijskie/DPLP/sektor prasowy) oraz, w odróżnieniu od stawek powszechnej usługi publicznej, nie wymagają zatwierdzenia przez regulatora.

prasy jako zadanie różniące się od usługi powszechnej

Komisja uważa, że pierwsze trzy umowy o zarządzanie (na lata 1992–1996, 1997–2002 i 2003–2005) są obciążone niskim ryzykiem i że może mieć do nich zastosowanie stopa rozsądnego zysku na poziomie 4,8 % rentowności sprzedaży, zarówno w zakresie doręczania poczty, jak i w zakresie prasy.

W pierwszej umowie o zarządzanie określono również kwotę rocznej rekompensaty, ale Komisja zauważa, że jednocześnie w umowie tej nie określono długoterminowego progu dla stawek za prasy.

SKARGA DOTYCZĄCA POMOCY W ZAKRESIE PRASY

Jeżeli chodzi w szczególności o ryzyko, Komisja pragnie podkreślić, że przez cały badany okres DPLP miało niewielką lub nie miało żadnej konkurencji w przypadku przeważającej większości swoich działań, ponieważ albo posiadało prawnie chroniony monopol (dotyczy to większości usług pocztowych), albo dominującą pozycję charakteryzującą się bardzo dużymi udziałami w rynku i barierami wejścia dzięki dopłatom do cen, aby można je było utrzymać na poziomie niższym od kosztów (na przykład w przypadku prasy).