W celu określenia dalszych procedur pozwalających na pełne uczestnictwo Republiki i Królestwa Norwegii w działaniach Agencji, należy dokonać dalszych ustaleń między Wspólnotą i tymi państwami.

dotycząca zawarcia w imieniu Wspólnoty Porozumienia między Wspólnotą Europejską a Republiką i Królestwem Norwegii w sprawie warunków uczestnictwa tych państw w Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej

Sprostowanie do decyzji Rady 2007/512/WE z dnia 15 lutego 2007 r. dotyczącej podpisania w imieniu Wspólnoty i tymczasowego stosowania Porozumienia między Wspólnotą Europejską a Republiką i Królestwem Norwegii w sprawie warunków uczestnictwa tych państw w działaniach Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej

Porozumienie między Wspólnotą Europejską a Republiką i Królestwem Norwegii w sprawie warunków uczestnictwa tych państw w działaniach Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii zostaje niniejszym zatwierdzone w imieniu Wspólnoty.

Zgodnie z tym delegacje Republiki i Królestwa Norwegii powinny wchodzić w skład Zarządu Agencji jako jego członkowie, aczkolwiek z ograniczonym prawem głosu.

W związku z tym, zależnie od decyzji Republiki Islandii i Królestwa Norwegii o włączeniu rozporządzenia do ich krajowych porządków prawnych, delegacje Republiki i Królestwa Norwegii powinny wchodzić w skład zarządu agencji.

W związku z tym delegacje Republiki i Królestwa Norwegii powinny wchodzić w skład Zarządu jako członkowie, choć z ograniczonym prawem głosu.

W takich okolicznościach Republika Zielonego Przylądka powinna zawrzeć z Republiką i Królestwem Norwegii umowę o readmisji na takich samych warunkach jak niniejsza umowa.

Rada Unii Europejskiej oraz Republika Islandii i Królestwo Norwegii zawarły Umowę w sprawie ustanowienia praw i zobowiązań między Irlandią i Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z jednej strony, a Republiką i Królestwem Norwegii z drugiej strony, w obszarach dorobku Schengen, które stosują się do tych państw [2].

Wyżej wymieniony protokół do porozumienia między Wspólnotą Europejską a Republiką i Królestwem Norwegii, zawarty przez Radę w dniu 21 lutego 2006 r., wejdzie w życie w dniu 1 maja 2006 r.; powiadomienia dotyczące zakończenia procedur zgodne z art. 5 protokołu zostały dokonane w dniu 27 marca 2006 r.

Rada Unii Europejskiej oraz Republika i Królestwo Norwegii zawarły Umowę w sprawie ustanowienia praw i zobowiązań między Irlandią i Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z jednej strony, a Republiką Islandii i Królestwem Norwegii z drugiej strony, w obszarach dorobku Schengen, które stosują się do tych państw [2].

Wspólna deklaracja dotycząca Republiki i Królestwa Norwegii

Przepisy dorobku Schengen, o których mowa w załączniku I, mają zastosowanie od dnia 21 grudnia 2007 r. wobec zainteresowanych państw członkowskich, między tymi państwami oraz w ich stosunkach z Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii i Królestwem Szwecji, a także Republiką i Królestwem Norwegii.

Głównymi źródłami przywozu z innych krajów trzecich w OD były Norwegia, i Wenezuela.

Władze belgijskie wyjaśniają, że kupowanie ryb po wyższych cenach na islandzkich aukcjach rybnych i odsprzedawanie ich w Ostendzie po niższych cenach nie było wynikiem żadnej strategii mającej na celu przyciągnięcie islandzkich ryb do Ostendy, ale wynikało z faktu, że ryby wyższej jakości, zakupione przez przedstawiciela handlowego w i przeznaczone dla EVO, nigdy do niej nie dotarły, zamiast tego zostały bezpośrednio zakupione przez prywatne przedsiębiorstwo filetujące, Luna Fish, podczas gdy islandzkie ryby gorszej jakości dotarły do EVO i nie mogły być sprzedane po wyższych cenach z uwagi na ich jakość.

W 2006 r. marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych wycofała się z i przekazała przedmiotowe tereny wraz z zabudową państwu islandzkiemu.

Stadem śledzia atlantycko-skandynawskiego zaczęto zarządzać od czasu odbudowy zasobów i ponownego otwarcia łowiska w 1996 r., po konsultacjach między pięcioma stronami, w których wyłącznej strefie ekonomicznej (w.s.e.) ryby te pojawiają się w trakcie swojego cyklu migracji: Federacją Rosyjską, Norwegią, Wyspami Owczymi, i Unią Europejską (zwanymi dalej „państwami nadbrzeżnymi”).

Sieć EURES, utworzona w 1993 r., jest siecią współpracy pomiędzy Komisją Europejską a publicznymi służbami zatrudnienia w państwach członkowskich EOG (państwa członkowskie UE oraz Norwegia, i Liechtenstein) i innymi organizacjami partnerskimi.

system IMI jest wykorzystywany wyłącznie przez właściwe organy w obrębie Europejskiego Obszaru Gospodarczego (państwa członkowskie UE oraz Norwegia, i Liechtenstein); nie dochodzi do transferu danych osobowych poza EOG;

Konieczne będzie przeprowadzenie oceny uczestnictwa i Liechtensteinu w programach omawianych w częściach A i B zakresu niniejszego zalecenia w związku z objęciem ich zwolnieniami z rozdziału I załącznika I do Porozumienia EOG,