pełnomocnictwo
Słownik polsko-niemiecki PWN
pełnomocnictwo n
Vollmacht f
(upoważnienie) Bevollmächtigung f
pełnomocnictw nadzwyczajne 〈szczególne〉 Sondervollmacht f
udzielić komuś pełnomocnictwa j-n bevollmächtigen
on chce 〈domaga się〉 nadzwyczajnych pełnomocnictw er will Sondervollmachten
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
Pełnomocnictwo rzeczownik, rodzaj nijaki;
→ Tätigkeit;
pełnomocnictwo rzeczownik, rodzaj nijaki;
→ Vollmacht;
→ Ermächtigung;
→ Mandat;
→ Befugnis;
→ Prokura;
→ Berechtigung;
→ Vertretung;
→ Vertreter;
→ Autorisation;
pełnomocnictwo bankowe rzeczownik, rodzaj nijaki;
