mandat
Słownik polsko-niemiecki PWN
mandat m
Mandat n
polit mandat parlamentarny Parlamentssitz m
mandat poselski Abgeordnetenmandat n , Mandat des Abgeordneten
(karny) Strafmandat n
(kara porządkowa) Ordnungsstrafe f
pot wlepić komuś mandat j-m ein Strafmandat aufbrummen
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
mandat rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy;
→ Mandat książkowe, oficjalne;
→ Bußgeld;
→ Strafmandat;
→ Strafzettel;
→ Geldstrafe;
→ Sitz;
→ Geldbuße;
→ Auftrag;
→ Knollen;
mandat demokratyczny rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy;
