bronić (przed zarzutami)
bronić
Słownik polsko-niemiecki PWN
bronić
verteidigen
(zabraniać) wehren
bronić się sich verteidigen 〈wehren〉
broń f Waffe f
broń palna Schusswaffe f
robić użytek z broni palnej von der Schusswaffe Gebrauch machen
broń atomowa Atomwaffe f
broń jądrowa 〈nuklearna〉 Kernwaffe f 〈Nuklearwaffen pl〉
broń masowej zagłady Massenvernichtungswaffe f
zawieszenie broni Feuereinstellung f
uzgodnić 〈zerwać〉 zawieszenie broni eine Feuereinstellung vereinbaren 〈brechen〉
powołać pod broń zu den Waffen rufen
złożyć broń (poddać się) die Waffen niederlegen
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
bronić czasownik, aspekt niedokonany;
bronić czasownik, aspekt niedokonany;
→ verteidigen;
→ beschützen;
→ schützen;
→ abwehren;
→ beschirmen;
→ halten;
→ verbieten;
→ wahren;
→ wehren;
→ verfechten;
→ sichern;
→ verwehren;
→ vertreten;
→ Verteidigung;
bronić pucharu czasownik, aspekt niedokonany;
Słownik języka polskiego
Synonimy
bronić (przed zarzutami)
