broń palna
Słownik polsko-niemiecki PWN
broń f Waffe f
broń palna Schusswaffe f
robić użytek z broni palnej von der Schusswaffe Gebrauch machen
broń atomowa Atomwaffe f
broń jądrowa 〈nuklearna〉 Kernwaffe f 〈Nuklearwaffen pl〉
broń masowej zagłady Massenvernichtungswaffe f
zawieszenie broni Feuereinstellung f
uzgodnić 〈zerwać〉 zawieszenie broni eine Feuereinstellung vereinbaren 〈brechen〉
powołać pod broń zu den Waffen rufen
złożyć broń (poddać się) die Waffen niederlegen
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
improwizowana broń palna rzeczownik, rodzaj żeński;
odrzut broni palnej rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy;
→ Rückstoß;
posiadanie broni palnej rzeczownik, rodzaj nijaki;
→ Waffenbesitz;
