bronić (przed zarzutami)
broń
Słownik polsko-niemiecki PWN
broń f Waffe f
broń palna Schusswaffe f
robić użytek z broni palnej von der Schusswaffe Gebrauch machen
broń atomowa Atomwaffe f
broń jądrowa 〈nuklearna〉 Kernwaffe f 〈Nuklearwaffen pl〉
broń masowej zagłady Massenvernichtungswaffe f
zawieszenie broni Feuereinstellung f
uzgodnić 〈zerwać〉 zawieszenie broni eine Feuereinstellung vereinbaren 〈brechen〉
powołać pod broń zu den Waffen rufen
złożyć broń (poddać się) die Waffen niederlegen
bronić
verteidigen
(zabraniać) wehren
bronić się sich verteidigen 〈wehren〉
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
broń rzeczownik, rodzaj żeński;
→ Waffe przenośne;
→ Gewehr;
→ Bewaffnung;
→ Kampfmittel;
broń alarmowa rzeczownik, rodzaj żeński;
→ Alarmwaffe;
Słownik języka polskiego
Synonimy
bronić (przed zarzutami)
