Istotną kwestią jest ustalenie, czy pomoc dla danej działalności lub potencjalnie wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi, zważywszy na oczywisty charakter narodowy, a więc wewnętrzny dla rynku włoskiego, wyrobów wydawniczych w języku włoskim.

Ponadto nie ma włoskich banków porównywalnych z PI pod względem struktury bilansu.

Francja odrzuca ponadto założenie sformułowane przez Komisję w piśmie informującym o wszczęciu formalnej procedury dochodzeniowej, zgodnie z którym zmniejszenie obciążeń socjalnych miało w istocie na celu zrekompensowanie wzrostu kosztów paliwa obserwowanego już od kilku miesięcy.

Według rządu ChRL gdyby Komisja miała zamiar zweryfikować zawarte w skardze zarzuty, że chińskie banki będące własnością państwa są organami publicznymi, nie umieściłaby w kwestionariuszach wniosków o dostarczenie wewnętrznych, szczególnie chronionych danych dotyczących konkretnych transakcji w odniesieniu do banków, spośród których wiele w żaden sposób nie stanowi własności rządu.

W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja wyraziła w szczególności wątpliwości, czy oczekiwany wkład w rozwój regionalny równoważy sektorowe skutki przyznania pomocy (160 mln EUR pomocy i utworzenie zaledwie 150 bezpośrednich miejsc pracy).

W odniesieniu do powyższej kwestii Komisja stwierdza, że program „Go4Profit” został wdrożony w 2006 r. i był realizowany również w 2007 r. Plan ten nie może być zatem uznany za w całości spójny ze środkami zgłoszonymi w grudniu 2008 r. i zmienionymi w kwietniu 2009 r. W związku z tym, a także ze względu na motywy określone w punkcie 293, Komisja uwzględni jedynie te działania na rzecz zmniejszenia skali działalności oraz te środki wyrównawcze, które były wdrażane od roku 2008.

W swojej decyzji z dnia 19 marca 2003 r. Komisja zastanawiała się, czy ten dodatkowy przywilej będzie zachęcał do rejestracji najmłodszych statków pod banderą belgijską, w przypadku tych statków prawdopodobieństwo spełniania warunków bezpieczeństwa nakładanych przez system bandery belgijskiej jest większe niż w przypadku statków starszych.

Sam okólnik przynosił selektywną korzyść podmiotom, które w należy uznawać za przedsiębiorstwa.

W takiej sytuacji wierzyciel posiadający roszczenia zwykłe nie ponosi tak naprawdę żadnej ofiary, zgadzając się na umorzenie większej części swojego roszczenia [41].

W takim przypadku zgoda wierzyciela posiadającego roszczenia zwykłe na odstąpienie od większości z tych roszczeń nie stanowiłaby wyrzeczenia.

Historyczne wyrażenie odnoszące się do rodzaju obszaru i rodzaju wina, zarezerwowane dla win pochodzących z nieruchomości istniejących lub które są określane tym właśnie słowem.

Historyczne wyrażenie odnoszące się do rodzaju obszaru i rodzaju wina, zarezerwowane dla win pochodzących z nieruchomości istniejących lub które są określane tym właśnie słowem.

Komisja podpisuje się pod tymi wyjaśnieniami, zauważa jednak, że (i) zakres tej różnicy jest bardzo duży, i (ii) różnica ta wymaga prawdopodobnie dużego zapotrzebowania w formie „dodatkowego zabezpieczenia” dla Dexii, mogącego zmniejszyć jej podstawę „dodatkowego zabezpieczenia” kwalifikowanego do finansowania przez banki centralne lub na międzybankowym rynku operacji z przyrzeczeniem odkupu (repo).

W uzupełnieniu Komisja zaznacza, że zgodnie z informacjami dostępnymi w czasie, gdy udzielano gwarancji, na podstawie których można było przypuszczać, że stocznia odnotuje poważne straty w kolejnych latach, okazało się, że stocznia odnotowała poważne straty w kolejnych latach, a jej kapitał własny netto rzeczywiście przyjął wysoką wartość ujemną.

Chociaż system pomocy ustanowiony dekretem z mocą ustawy nr 119/97 wszedł w życie dopiero w drugiej połowie 1997 r., Viniportugal rozpoczęło działalność w zakresie promocji i reklamy dopiero w 1998 r. W związku z tym jedynie przychody uzyskane przez IVV począwszy od 1998 r. będą brane pod uwagę dla celów niniejszej decyzji.

Ponieważ system pomocy ustanowiony dekretem z mocą ustawy nr 119/97 wszedł w życie dopiero w drugiej połowie 1997 r., Viniportugal rozpoczęło działalność w zakresie promocji i reklamy dopiero w 1998 r.

W decyzji o wszczęciu postępowania, zawierającej odesłanie do pkt 10 wytycznych KPR, Komisja wyraziła wątpliwości co do wkładu pomocy i projektu inwestycyjnego w rozwój regionalny, kładąc nacisk na niewielką liczbę (150) stworzonych miejsc pracy w porównaniu z kwotą pomocy (160 mln EUR), oraz co do tego, czy oczekiwany wkład w rozwój regionalny równoważy skutki przyznania pomocy dla przedmiotowego sektora.

Gdyby deklaracje państwa w okresie od lipca do października 2002 r. były pod względem prawnym równoznaczne, albo nawet jedynie postrzegane na rynku oraz przez agencje ratingowe jako obietnica ‘nieograniczonej gwarancji’ na rzecz FT, to w lipcu nie miałby miejsca spadek oceny ratingowej FT, a stopa ryzyka kredytowego oraz ocena FT za ten okres odzwierciedlałyby ryzyko państwa (rating AAA oraz stopa ryzyka kredytowego bardzo słabe).

Urząd miał wątpliwości co do tego, czy wkłady finansowe uczestników prywatnych, w większości wypłacane w formie niepieniężnej, odpowiadały godzinom pracy nad przedsięwzięciami badawczo-rozwojowymi, czy też przeciwnie, pokrywały one koszty operacyjne danych przedsiębiorstw.

W szczególności pracownicy nigdy nie ponieśli żadnego ryzyka finansowego jako akcjonariusze, ponieważ zapłacili jedynie niewielką część kwoty, którą powinni byli zapłacić, i ponieważ kwota, którą zapłacili, została w całości zwrócona przez państwo w czasie prywatyzacji w latach 2001–2002.