„Do celów akapitu pierwszego lit. b) przed rozpoczęciem każdego okresu odniesienia państwa członkowskie określają dla każdego portu lotniczego kryteria podziału pomiędzy służby terminalowe a służby trasowe oraz informują o nich Komisję;”;

Do celów akapitu ust. 2 lit. b) i c) przed rozpoczęciem każdego okresu odniesienia państwa członkowskie określają dla każdego portu lotniczego kryteria podziału pomiędzy służby terminalowe a służby trasowe oraz informują odpowiednio Komisję.

określenie kryteriów zastosowanych do podziału pomiędzy służby terminalowe a służby trasowe dla każdego portu lotniczego objętego zakresem niniejszego rozporządzenia;

efektywność kosztowa przy uwzględnieniu podziału pomiędzy operatorów krajowych i alternatywnych dostawców usług roamingu;

Powyższe aspekty skłoniły Komisję do stwierdzenia, że bardzo znaczące różnice w inwestycji między Cutro a lokalizacjami alternatywnymi można wytłumaczyć jedynie zasadniczo różnym charakterem porównywanych projektów.

W odniesieniu do sprzedaży dokonywanej poprzez powiązane przedsiębiorstwo handlowe w Szwajcarii, koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne („koszty SG&A”) i zysk nie były odejmowane od ceny eksportowej, jako że nie były uważane za pomiędzy przywozem a odsprzedażą w Unii.

Jeden współpracujący producent eksportujący twierdził, że obecne cło antydumpingowe nie powinno być odliczane jako pomiędzy przywozem i odsprzedażą przy konstruowaniu ceny eksportowej, zgodnie z art. 11 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

W takich przypadkach ceny eksportowe skonstruowano na podstawie art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, tymczasowo dostosowując wszystkie między przywozem i odsprzedażą, włącznie z odpowiednią marżą ze sprzedaży, kosztami ogólnymi i administracyjnymi oraz zyskami, opierając się na zysku osiągniętym przez niepowiązanego importera produktu objętego postępowaniem lub przedsiębiorstwo zajmujące się handlem tym produktem.

W przypadku współpracującego producenta eksportującego, który prowadził sprzedaż za pośrednictwem powiązanego importera we Wspólnocie, cenę eksportową skonstruowano na podstawie art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, tymczasowo dostosowując wszystkie między przywozem i odsprzedażą, włącznie z odpowiednią marżą ze sprzedaży, kosztami ogólnymi i administracyjnymi oraz zyskami, opierając się na zyskach osiągniętych przez niepowiązanego importera produktu objętego postępowaniem lub przedsiębiorstwa zajmującego się handlem tym produktem.

Następnie w celu ustalenia ceny eksportowej na poziomie granicy Wspólnoty, dostosowania dokonane w przypadku powiązanego importera ( pomiędzy przywozem a sprzedażą, ogólne i administracyjne oraz uzasadniona marża zysku) zastosowano w odniesieniu do cen odsprzedaży zgodnie z powyższymi obliczeniami.

Pomoc przyznana w latach 1998–2002 przedsiębiorstwom ENDESA i ENCASUR w celu udzielenia wsparcia finansowego z tytułu nadzwyczajnych z likwidacją miała wówczas uzasadnienie jako pomoc pokrywająca różnicę w płatnościach pomiędzy ogólnym systemem wcześniejszych emerytur a 100 % kwoty wypłacanej przez te przedsiębiorstwa.

W toku dochodzenia wykazano, że objęci próbą producenci wspólnotowi doświadczyli znaczącego wzrostu własnych między 2005 r. a 2007 r. (+ 36 %) oraz między 2005 r. i OD (+ 42 %), z powodu wzrostu cen surowca (głównie oleju rzepakowego i sojowego), który reprezentuje prawie 80 % całkowitych kosztów biodiesla.

W toku dochodzenia wykazano, że objęci próbą producenci wspólnotowi doświadczyli znaczącego wzrostu własnych między 2005 r. i 2007 r. (+ 36 %) oraz między 2005 r. i OD (+ 42 %), z powodu wzrostu cen surowca (głównie oleju rzepakowego i sojowego), który reprezentuje prawie 80 % całkowitych kosztów biodiesla.

Wreszcie, bardziej ogólnie, Francja nie uważa za stosowne objęcia przedmiotową procedurą mechanizmów rekompensat ani nadwyżek rekompensat, z tytułu których France Télécom w latach 1991–1996 (por. tabela 1), w celu stwierdzenia istnienia pomocy lub dnia, w którym zaistniała korzyść wynikająca z reformy wprowadzonej na mocy ustawy z 1996 r., niezawierającej żadnego przepisu dotyczącego tej kwestii.

Tak więc, wbrew twierdzeniom wspomnianych stron zainteresowanych, dochodzenie wykazało, że zweryfikowane koszty karmy ponoszone przez norweskich producentów eksportujących pozostawały mniej więcej stabilne przez cały ODP i trzy pierwsze kwartały 2007 r. Tabela 1 w motywie 54 przedstawia zatem jedynie niewielki wzrost karmy w latach 2006–2007.

opis zastosowanej metody podziału kosztów urządzeń i służb pomiędzy poszczególne służby żeglugi powietrznej na podstawie wykazu urządzeń i służb zawartego w regionalnym planie żeglugi powietrznej ICAO dla regionu europejskiego (dok. 7754) oraz opis zastosowanej metody podziału tych pomiędzy poszczególne strefy pobierania opłat;

opis zastosowanej metodologii podziału kosztów urządzeń i służb pomiędzy różne służby żeglugi powietrznej na podstawie wykazu urządzeń i służb zawartego w regionalnym europejskim planie żeglugi powietrznej ICAO (dok. 7754) oraz opis zastosowanej metodologii podziału tych pomiędzy różne strefy pobierania opłat,

opis zastosowanej metodologii podziału kosztów urządzeń i służb pomiędzy różne służby żeglugi powietrznej na podstawie wykazu urządzeń i służb zawartego w regionalnym europejskim planie żeglugi powietrznej ICAO (dok. 7754) oraz opis zastosowanej metodologii podziału tych pomiędzy różne strefy pobierania opłat;

metodyka stosowana w celu alokacji do różnych działań;

Odpowiednie przypisanie do różnego rodzaju usług może zostać przeprowadzone na podstawie zewnętrznych punktów odniesienia (np. cen rynkowych) lub też wewnętrznych danych dotyczących kosztów [95].