Działania będą prowadzone w całym obszarze nauki i technologii, przy podejścia .

W ramach tego działania wsparcie otrzymają również badania w zakresie projektowania nowej infrastruktury badawczej poprzez podejście .

Wkłady krajowe mogą pochodzić z istniejących lub nowo ustanowionych programów, jeżeli spełniają one wymóg charakteru wspólnego programu Eurostars.

proces wyboru, szeroko otwarty na wszelkie pomysły badawcze, dostarcza zróżnicowanego portfela ukierunkowanych projektów.

Leader ludność i terytorium państw członkowskich objęte „” zintegrowanymi strategiami rozwoju obszarów wiejskich (Leader+ oraz inne programy krajowe i współfinansowane przez Wspólnotę) w okresie programowania 2000–2006.

wzmacnianie, na zasadzie dobrowolności, koordynacji polityk badawczych poprzez działania wspierające otwartą metodę koordynacji (OMC) oraz , ponadnarodowe inicjatywy na rzecz współpracy w kwestiach stanowiących wspólny obszar zainteresowań podejmowane na szczeblu krajowym i regionalnym.

ERBN działa w trybie „”, bez wstępnie ustalonych priorytetów.

– w sytuacji, gdy dokładna treść projektów ani ich partnerzy nie są znani;

Państwa Członkowskie mogą podjąć decyzję o stosowaniu dodatkowych pomiarów poza przewidzianymi przez zharmonizowany model obliczeniowy typu bottom-up po uprzednim wyrażeniu zgody przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2, na podstawie opisu metodologii przedstawionego przez zainteresowane Państwo Członkowskie.

Głównym rezultatem realizacji wspólnego programu Eurostars jest powołanie nowego wspólnego programu badawczo-rozwojowego dla MŚP prowadzących działalność w zakresie badań i rozwoju. Jest to program , oparty o EUREKA i współfinansowany przez wnoszące wkłady krajowe programy badawczo-rozwojowe oraz Wspólnotę.

Podczas opracowywania zharmonizowanego modelu Komisja uwzględnia następujące czynniki i uzasadnia odpowiednio swą decyzję:

Opracowując zharmonizowany model zgodnie z art. 15 ust. 2, Komitet ma na celu stosowanie znormalizowanych metod, które zmniejszają do minimum obciążenie i koszty administracyjne, szczególnie przez wykorzystywanie metod pomiarowych opisanych w pkt 2.1 i 2.2 oraz przez skupienie się na tych sektorach, w których zharmonizowany model obliczeniowy typu bottom-up może być zastosowany w sposób najbardziej opłacalny.

Opracowując zharmonizowany model obliczeniowy typu bottom-up zgodnie z art. 15 ust. 2, Komitet ma na celu stosowanie znormalizowanych metod, które zmniejszają do minimum obciążenie i koszty administracyjne, szczególnie przez wykorzystywanie metod pomiarowych opisanych w pkt 2.1 i 2.2 oraz przez skupienie się na tych sektorach, w których zharmonizowany model może być zastosowany w sposób najbardziej opłacalny.

Biorąc pod uwagę fakt, że model typu botttom-up opiera się w większości na danych pochodnych, np. koszty sieci są obliczane z wykorzystaniem informacji pochodzących od sprzedawców sprzętu, organy regulacyjne mogą dążyć do pogodzenia wyników modelu z wynikami modelu top-down w celu osiągnięcia jak najbardziej wiarygodnych wyników oraz w celu uniknięcia znacznych rozbieżności między hipotetycznym i rzeczywistym operatorem w zakresie kosztów eksploatacji, kosztów kapitałowych oraz alokacji kosztów.

Zaleca się, by szacowanie efektywnych kosztów opierało się na bieżących kosztach oraz na modelu , z wykorzystaniem modelu długookresowych kosztów przyrostowych (LRIC), jako na odpowiedniej metodzie kalkulacji kosztów.

W celu weryfikacji i polepszenia wiarygodności wyników krajowe organy regulacyjne mogą porównać wyniki podejścia opartego na modelu z wynikami podejścia opartego na modelu top-down, w którym wykorzystano dane poddane audytowi, oraz mogą wprowadzić odpowiednie zmiany.

W celu zidentyfikowania możliwych braków modelu bottom-up, przykładowo asymetrii informacyjnej, i zaradzenia tym brakom krajowy organ regulacyjny może porównać wyniki podejścia opartego na modelu z wynikami podejścia opartego na modelu top-down, w którym wykorzystano dane poddane audytowi.

W związku z tym krajowe organy regulacyjne mogą rozważyć ocenę tych kosztów z wykorzystaniem modelowania lub wartości odniesienia, jeśli są dostępne.

Wprowadzenie modelu jest zgodne z koncepcją rozwijania sieci dla efektywnego operatora, zgodnie z którą ekonomiczny/inżynieryjny model wydajnej sieci jest budowany z wykorzystaniem bieżących kosztów.

Biorąc pod uwagę fakt, że model opiera się w większości na danych pochodnych, np. koszty sieci są obliczane z wykorzystaniem informacji pochodzących od sprzedawców sprzętu, organy regulacyjne mogą dążyć do pogodzenia wyników modelu bottom-up z wynikami modelu top-down w celu osiągnięcia jak najbardziej wiarygodnych wyników oraz w celu uniknięcia znacznych rozbieżności między hipotetycznym i rzeczywistym operatorem w zakresie kosztów eksploatacji, kosztów kapitałowych oraz alokacji kosztów.