nad tym, że możliwość przelewu bankowego jest ograniczona do przelewu na konto osobiste i że niemożliwe jest dokonanie przelewu na konto organizacji;

nad tym, że w ramach dziesiątego EFR bezpieczeństwo żywnościowe, rolnictwo i rozwój obszarów wiejskich określono jako główny sektor w przypadku mniejszej liczby krajów partnerskich niż w ramach dziewiątego EFR oraz że kilka krajów, w których występuje brak bezpieczeństwa żywnościowego, otrzymało bardzo niewielką pomoc rozwojową Unii w tym obszarze lub nie otrzymało jej wcale;

nad tym, że w 2010 r. w niektórych agencjach nadal odnotowano wysoki wskaźnik wakatów; zwraca się do tych agencji o podjęcie wszelkich niezbędnych kroków celem uniknięcia takiej sytuacji w przyszłości;

nad tym, że mimo silnego wzrostu gospodarczego jedna czwarta ludności Afryki Subsaharyjskiej nadal cierpi z powodu niedożywienia;

nad tym, że dokumentacja procedur stosowanych przez komisję rekrutacyjną nie zawsze była odpowiednia, że brakuje dowodów wskazujących, w jaki sposób określono metodę wpisywania kandydatów na krótką listę, oraz że pytania na egzaminy pisemne i na rozmowy kwalifikacyjne były ustalone przed przystąpieniem do badania kandydatur;

nad tym, że wbrew przepisom finansowym Wspólnego Przedsiębiorstwa krajowe organy finansujące (KOF) nie zadeklarowały jeszcze żadnych odsetek bankowych narosłych od płatności zaliczkowych;

nad tym, że dwie ważne inicjatywy mające na celu zwalczanie nadużyć związanych z podatkiem VAT, mianowicie wniosek dotyczący dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do mechanizmu szybkiego reagowania na nadużycia związane z podatkiem VAT (COM(2012) 428) i wniosek dotyczący dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w zakresie fakultatywnego i tymczasowego stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w związku z dostawami niektórych towarów i usług podatnych na oszustwa (COM(2009) 511), są blokowane w Radzie;

nad upadkiem projektu zakładu odsalania wody morskiej, co stanowi stratę;

nad przełożeniem wejścia w życie zmodernizowanego kodeksu celnego przewidzianego we wniosku Komisji w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego unijny kodeks celny (COM(2012) 64) i uważa proponowaną datę – 31 grudnia 2020 r. – za nie do przyjęcia;

nad faktem, że Komisja stosuje w tych dwóch obszarach odmienne metodologie, przy czym w dodatku obie z nich nie są zgodne z metodologią Trybunału Obrachunkowego, oraz wzywa Komisję i Trybunał Obrachunkowy do niezwłocznego zharmonizowania trybu postępowania w przypadku błędów w dziedzinie zamówień publicznych w tych dwóch obszarach polityki [36];

nad faktem, że Komisja i państwa członkowskie nie były w stanie zapewnić terminowego wdrożenia zmodernizowanego kodeksu celnego, który miał wejść w życie najpóźniej z dniem 24 czerwca 2013 r.;

nad faktem, że Komisja nie podjęła odpowiednich działań w celu zaradzenia tej sytuacji w ciągu ostatnich 10 lat, lecz zasłaniała się przepisami, które dobrze wyglądają na papierze;

Komisja nad faktem, że Niderlandy dokonała wypłaty znacznej części omawianej subwencji w sprzeczności z art. 88 ust. 3 Traktatu.

stwierdza, że proces ten nadal wymaga znacznych kwot, i nad faktem, że państwom członkowskim nie udało się stworzyć niezbędnych mechanizmów, które zapewniłyby te dodatkowe fundusze;

nad faktem, że Europejski Trybunał Obrachunkowy ponownie stwierdził w wielu agencjach poważne problemy w odniesieniu do wdrażania przepisów dotyczących zamówień publicznych i regulaminów pracowniczych; nie może zaakceptować, że te słabe punkty istnieją od wielu lat; uważa, że przegląd rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2343/2002 nie usunie tych problemów i że konieczny jest zasadniczy przegląd ram prawnych;

nad faktem, że błędy mogą wynikać również z dodawania do przepisów unijnych przepisów krajowych, które są niepotrzebnie skomplikowane i tym samym trudne do realizacji i weryfikacji przez same państwa członkowskie, tworząc jednocześnie dodatkowe i sztuczne obciążenie dla beneficjentów (nadmiernie rygorystyczne wdrażanie);

nad faktem, że w wielu przypadkach pośrednicy finansowi wyznaczeni przez odpowiednie instytucje zarządzające pobierali od poszczególnych MŚP opłaty z tytułu kosztów refinansowania i obsługi;

nad faktem, że w niektórych przypadkach informacje o kosztach zarządzania ponoszonych przez MŚP były niedostępne lub niewiarygodne;

nad faktem, że w przypadku 62 % skontrolowanych transakcji dotyczących polityki regionalnej wystąpiły błędy, a w 76 % skontrolowanych transakcji w ramach EFS władze państw członkowskich dysponowały informacjami, które umożliwiały wykrycie i korektę przynajmniej niektórych błędów przed wystąpieniem do Komisji o zwrot środków, i że w przypadku rozwoju obszarów wiejskich Trybunał Obrachunkowy stwierdził, że kontrole na miejscu nie zawsze były przeprowadzane we właściwy sposób;

nad faktem, że w przypadku elektrowni jądrowej Ignalina szczególnie istotne projekty, takie jak B1 i B234, napotkały poważne opóźnienia z powodu sporów technicznych i komercyjnych, które spowodowały znaczne straty ekonomiczne i zakłóciły ciągłość procesu likwidacji;