Wyczerpanie praw wynikających z europejskiego o jednolitym skutku

Patent taki zwany jest dalej „ europejskim o jednolitym skutku”.

Patent europejski o jednolitym skutku obowiązuje w uczestniczących państwach członkowskich od dnia opublikowania przez Europejski Urząd Patentowy wzmianki o udzieleniu europejskiego w Europejskim Biuletynie Patentowym.

Firma Tetra rozpoczęła prace nad technologią Tetra Fast już w 1996 r. Tetra otrzymała patent szwajcarski (w 1996 r.) oraz europejski (w 1997 r.) na nową technologię, a do czasu złożenia pierwotnego zgłoszenia w ramach postępowania Tetra I (tj. do dnia 18 maja 2001 r.) złożyła co najmniej 4 inne wnioski o przyznanie patentu.

zbliżonym do poziomu krajowych opłat za utrzymanie w mocy przeciętnego europejskiego uzyskującego skutek w uczestniczących państwach członkowskich w czasie, kiedy po raz pierwszy ustalono wysokość opłat za utrzymanie patentu w mocy.

Wysokość opłat za utrzymanie patentu w mocy powinna także odzwierciedlać wielkość rynku objętego patentem i być zbliżona do poziomu krajowych opłat za utrzymanie w mocy przeciętnego europejskiego uzyskującego skutek w uczestniczących państwach członkowskich w czasie, kiedy po raz pierwszy ustalono wysokość opłat za utrzymanie patentów w mocy.

Uznaje się, że jednolity skutek patentu europejskiego nie powstał w zakresie, w jakim europejski został unieważniony lub ograniczony.

Ponadto jednolity skutek nadawany patentowi europejskiemu powinien mieć charakter pomocniczy i powinno się uznać, że skutek ten nie powstał w zakresie, w jakim podstawowy europejski został unieważniony lub ograniczony.

W przypadku gdy jednolity skutek europejskiego został zarejestrowany i rozciąga się na ich terytorium, uczestniczące państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby w dniu opublikowania w Europejskim Biuletynie Patentowym wzmianki o udzieleniu patentu, ten patent europejski nie był uznawany na ich terytorium za obowiązujący jako patent krajowy.

Nie naruszając jurysdykcji Europejskiego Urzędu Patentowego zgodnie z Konwencją o udzielaniu europejskich, podpisaną w Monachium dnia 5 października 1973 r., sądy każdego państwa członkowskiego mają jurysdykcję wyłączną w postępowaniach dotyczących rejestracji lub ważności europejskiego patentu udzielonego w stosunku do tego państwa członkowskiego;

Koszty ponoszone przez Europejski Urząd Patentowy w związku z wykonywaniem dodatkowych zadań powierzonych mu w rozumieniu art. 143 konwencji o europejskim przez uczestniczące państwa członkowskie, pokrywa się z opłat pobieranych z tytułu patentów europejskich o jednolitym skutku.

Zgodnie z częścią IX konwencji o europejskim, grupa umawiających się państw konwencji o patencie europejskim może postanowić, że patenty europejskie udzielone w odniesieniu do tych państw mają jednolity charakter.

Zgodnie z rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2012 z dnia 17 grudniiia 2012 r. wprowadzającym wzmocnioną współpracę w dziedzinie tworzenia jednolitego systemu ochrony patentowej [2] niektórym patentom europejskim udzielonym przez Europejski Urząd Patentowy zgodnie z zasadami i procedurami określonymi Konwencją o udzielaniu europejskich z dnia 5 października 1973 r., zmienioną dnia 17 grudnia 1991 r. i dnia 29 listopada 2000 r. (zwaną dalej „konwencją o patencie europejskim”), należy, na wniosek właściciela patentu, nadać jednolity skutek w uczestniczących państwach członkowskich.

Konwencja o udzielaniu europejskich z dnia 5 października 1973 r., zmieniona dnia 17 grudnia 1991 r. i dnia 29 listopada 2000 r. (zwana dalej „konwencją o patencie europejskim”) ustanowiła Europejską Organizację Patentową i powierzyła jej zadanie udzielania patentów europejskich.

„język postępowania” oznacza język postępowania przed Europejskim Urzędem Patentowym zdefiniowany w art. 14 ust. 3 Konwencji o udzielaniu europejskich z dnia 5 października 1973 r., zmienionej dnia 17 grudnia 1991 r. i dnia 29 listopada 2000 r. (zwanej dalej „konwencją o patencie europejskim”).

Niniejsze rozporządzenie stanowi porozumienie szczególne w rozumieniu art. 142 Konwencji o udzielaniu europejskich z dnia 5 października 1973 r., zmienionej dnia 17 grudnia 1991 r. i dnia 29 listopada 2000 r. (zwanej dalej „konwencją o patencie europejskim”).

W drodze odstępstwa od art. 3 ust. 1 i 2 oraz art. 4 ust. 1 europejski, którego jednolity skutek został wpisany do rejestru jednolitej ochrony patentowej, ma jednolity skutek jedynie w tych uczestniczących państwach członkowskich, w których Jednolity Sąd Patentowy ma wyłączną jurysdykcję w odniesieniu do patentów europejskich o jednolitym skutku w dniu wpisania do rejestru.

Ponieważ do udzielania europejskich właściwy jest Europejski Urząd Patentowy, ustalenia dotyczące tłumaczeń patentów europejskich o jednolitym skutku powinny opierać się na obecnie stosowanej przez Europejski Urząd Patentowy procedurze.

W przypadku gdy żaden ze zgłaszających nie miał miejsca zamieszkania, siedziby, głównego miejsca prowadzenia działalności ani miejsca prowadzenia działalności w uczestniczącym państwie członkowskim, w którym dany patent ma jednolity skutek do celów ust. 1 lub 2, patent europejski o jednolitym skutku jako przedmiot własności traktuje się w całości i we wszystkich uczestniczących państwach członkowskich jako patent krajowy państwa, w którym zgodnie z art. 6 ust. 1 konwencji o europejskim znajduje się siedziba Europejskiej Organizacji Patentowej.

Ze względu na fakt, że na mocy art. 14 ust. 2 konwencji o europejskim zgłoszeń patentów europejskich można dokonywać w dowolnym języku, zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) nr 1257/2012, uczestniczące państwa członkowskie powierzają, w rozumieniu art. 143 konwencji o patencie europejskim, Europejskiemu Urzędowi Patentowemu zadanie zarządzania systemem zwrotu wszystkich kosztów tłumaczeń, do określonego pułapu, dla podmiotów dokonujących zgłoszeń patentowych w Europejskim Urzędzie Patentowym w jednym z języków urzędowych Unii niebędącym językiem urzędowym Europejskiego Urzędu Patentowego.