Termin składania poprawek do projektów rezolucji ustala się w taki sposób, aby pomiędzy tekstu poprawek w językach urzędowych a dyskusją nad projektami rezolucji posłowie i grupy polityczne mieli czas na należyte zapoznanie się z poprawkami.

Termin składania poprawek do projektów rezolucji powinien być ustalony w taki sposób, aby pomiędzy tekstu poprawek w językach urzędowych a dyskusją nad projektami rezolucji posłowie i grupy polityczne mieli czas na należyte zapoznanie się z poprawkami.

przesyłką poleconą uznaje się za skuteczne dziesiątego dnia następującego po dniu złożenia przesyłki poleconej na poczcie w miejscu, w którym znajduje się siedziba Trybunału, chyba że potwierdzenie odbioru wykaże, że przesyłkę doręczono innego dnia albo adresat, w terminie trzech tygodni od zawiadomienia go za pośrednictwem faksu lub innego technicznego środka komunikacji, poinformuje sekretarza, że nie otrzymał dokumentu, który miał mu zostać doręczony. § 4.

Należą do nich ekspresowe usługi przesyłek, które mogą obejmować przykładowo odbiór na żądanie lub dostawę w określonym terminie.

Koszty doręczenia takich przesyłek są dzielone na usługi za pomocą kluczy opartych na rejestrach liczby przesyłek,

W ekspertyzie Deloitte II przyjęto założenie, że odpowiednimi porównywalnymi przedsiębiorstwami dla Deutsche Post są przedsiębiorstwa prowadzące działalność w sektorze doręczania paczek oraz w sektorze pocztowym, które dysponują złożoną siecią odbioru i przesyłek.

Powód ma 30 dni od daty , aby odpowiedzieć na powództwo wzajemne.

Wszystkie sposoby wymienione w art. 13 i 14 cechuje całkowita pewność (art. 13) albo bardzo wysokie prawdopodobieństwo (art. 14), że doręczany dokument dotarł do adresata.

dokonuje się w jednej z następujących form:

W przypadkach przewidzianych w art. 168 § 4 niniejszego regulaminu dokonuje się po usunięciu braków lub po uznaniu przez Trybunał odwołania za dopuszczalne bez spełnienia wymagań określonych w tym artykule.

W przypadkach określonych w art. 119 § 4 i art. 122 § 3 dokonuje się po usunięciu braków lub po uznaniu przez Trybunał skargi za dopuszczalną bez spełnienia wymagań określonych w tych artykułach.

Jeżeli, wbrew przepisowi art. 44 § 2 regulaminu, strona nie wskazała adresu do doręczeń w Luksemburgu i nie wyraziła zgody na doręczanie jej pism za pośrednictwem faksu lub innego technicznego środka komunikacji, dokonywane są poprzez złożenie listu poleconego zaadresowanego do adwokata, radcy prawnego lub pełnomocnika danej strony w urzędzie pocztowym w Luksemburgu.

Zgodnie z art. 100 § 1 regulaminu dokonywane są poprzez wysłanie uwierzytelnionego odpisu dokumentu listem poleconym za potwierdzeniem odbioru albo pozostawienie u adresata za pokwitowaniem.

Jeżeli adresat wskazał adres do doręczeń w Luksemburgu, dokonywane są osobie upoważnionej do odbioru.

Jeżeli, zgodnie z art. 44 § 2 regulaminu, strona wyraziła zgodę na doręczanie jej pism za pośrednictwem faksu lub innego technicznego środka komunikacji, dokonywane są, zgodnie z art. 100 § 2 regulaminu, poprzez przekazanie kopii pisma za pośrednictwem tych środków.

W kolejnym piśmie z dnia 22 listopada 2007 r., które Komisji dnia 27 listopada 2007 r. i które zawiera sprawozdanie narodowego instytutu żywności z dnia 30 października 2007 r., Dania uzasadnia złożony wniosek.

W piśmie z dnia 21 listopada 2007 r., które Komisji dnia 23 listopada 2007 r., stały przedstawiciel Królestwa Danii przy Unii Europejskiej zgłosił Komisji przepisy krajowe dotyczące dodawania azotynów do niektórych produktów mięsnych zgodnie z art. 95 ust. 4 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

W piśmie z dnia 21 listopada 2007 r., które Komisji dnia 23 listopada 2007 r. Stałe Przedstawicielstwo Królestwa Danii przy Unii Europejskiej zgłosiło Komisji odpowiednie przepisy krajowe.

Zgodnie z powyższym, w piśmie z dnia 20 listopada 2009 r., które Komisji dnia 26 listopada 2009 r., Dania zgłosiła Komisji swój zamiar dalszego nietransponowania dyrektywy 2006/52/WE do prawa krajowego w zakresie, w jakim obejmuje ona dodawanie azotynów do niektórych produktów mięsnych i w zamian utrzymania istniejących przepisów krajowych obowiązujących w tym zakresie, tj. zarządzenia nr 22 z dnia 11 stycznia 2005 r. w sprawie dodatków do żywności (Bekendtgørelse nr 22 af 11.1.2005 om tilsætningsstoffer til fødevarer) oraz duńskiego wykazu pozytywnego dozwolonych dodatków do żywności (Liste over tilladte tilsætningsstoffer til fødevarer, „Positivlisten”).

Wyrok Komisji dnia 19 marca 2001 r.