monitorowaniem i oceną działalności EURES, określeniem wskaźników wydajności, pośrednictwa i innych wskaźników dotyczących wyników oraz podejmowaniem działań mających na celu sprawdzenie wykonywania działalności zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 492/2011 oraz z niniejszą decyzją.

Jedno ministerstwo lub organ rządowy jest odpowiedzialny za monitorowanie transpozycji.

System zapewniający możliwość monitorowania drogi pacjenta oraz produktu i jego materiałów wyjściowych jest niezbędnym elementem kontroli bezpieczeństwa produktów leczniczych terapii zaawansowanej.

Wraz z tą dyrektywą i innymi instrumentami unijnymi niniejsza dyrektywa stanowi część szerszych ram prawnych i przynosi, w kontekście podejścia , dodatkowe oszczędności energii i korzyści dla środowiska.

To wspólne stanowisko wzywa między innymi do działania na rzecz powszechnego zawierania z MAEA porozumień o zabezpieczeniach i przystępowania do protokołów dodatkowych oraz zobowiązuje Unię do działania na rzecz przekształcenia protokołów dodatkowych i porozumień o zabezpieczeniach w standardy systemu weryfikacji MAEA.

To wspólne stanowisko wzywa między innymi do działania na rzecz powszechnego zawierania z MAEA porozumień o zabezpieczeniach i przystępowania do protokołów dodatkowych oraz zobowiązuje UE do działania na rzecz przekształcenia protokołów dodatkowych oraz porozumień o zabezpieczeniach w standardy systemu weryfikacji MAEA.

To wspólne stanowisko wzywa między innymi do działania na rzecz powszechnego zawierania z MAEA porozumień o zabezpieczeniach i przystępowania do protokołów dodatkowych oraz zobowiązuje UE do działania na rzecz przekształcenia protokołów dodatkowych oraz porozumień o zabezpieczeniach w standardy systemu weryfikacji MAEA.

poczynienie postępów w uniwersalizacji międzynarodowych instrumentów służących nierozprzestrzenianiu i bezpieczeństwu jądrowemu, w tym porozumień o zabezpieczeniach oraz protokołu dodatkowego;

wzmocnienie krajowych infrastruktur legislacyjnych i regulacyjnych do wdrażania odnośnych instrumentów międzynarodowych w obszarze bezpieczeństwa jądrowego i weryfikacji, obejmujących porozumienia o zabezpieczeniach oraz protokół dodatkowy;

wzmocnienie krajowych infrastruktur legislacyjnych i regulacyjnych do wdrażania odnośnych instrumentów międzynarodowych w obszarze bezpieczeństwa jądrowego i weryfikacji, obejmujących porozumienia o zabezpieczeniach oraz protokół dodatkowy;

wzmocnienie krajowych infrastruktur legislacyjnych i regulacyjnych do wdrażania odnośnych instrumentów międzynarodowych w obszarze bezpieczeństwa jądrowego i weryfikacji, obejmujących porozumienia o zabezpieczeniach oraz protokół dodatkowy,

praca nad upowszechnieniem międzynarodowych instrumentów służących nierozprzestrzenianiu i bezpieczeństwu jądrowemu, obejmujących porozumienia o zabezpieczeniach oraz protokół dodatkowy;

osiągnięcia postępu w upowszechnieniu międzynarodowych instrumentów służących nierozprzestrzenianiu i bezpieczeństwu jądrowemu, obejmujących porozumienia o zabezpieczeniach oraz protokół dodatkowy,

praca nad uniwersalizacją międzynarodowych instrumentów służących nierozprzestrzenianiu i bezpieczeństwu jądrowemu, obejmujących porozumienie o zabezpieczeniach oraz protokół dodatkowy;

wzmocnienie krajowych infrastruktur legislacyjnych i regulacyjnych służących do wdrażania odnośnych instrumentów międzynarodowych w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i weryfikacji, w tym porozumień o zabezpieczeniach oraz protokołu dodatkowego;

Zawarcie porozumienia o zabezpieczeniach [1] oraz protokołu dodatkowego do niego [2] jest ważnym zobowiązaniem ze strony danego państwa, dotyczącym zabezpieczenia i kontroli materiałów jądrowych i materiałów z nimi związanych oraz działań na jego terytorium, w ramach jego jurysdykcji lub prowadzonych gdziekolwiek pod jego kontrolą.

Podstawowe znaczenie ma istnienie przepisów krajowych dotyczących wprowadzenia w życie porozumienia o zabezpieczeniach z MAEA oraz, w odpowiednich przypadkach, protokołu dodatkowego [5].

Podstawowe znaczenie ma istnienie przepisów krajowych dotyczących wprowadzenia w życie porozumienia o zabezpieczeniach z MAEA oraz, w odpowiednich przypadkach, protokołu dodatkowego [5].

Kluczowe znaczenie ma istnienie [5] wymaganego prawodawstwa krajowego służącego wdrożeniu porozumień o zabezpieczeniach z MAEA oraz, w odpowiednich przypadkach, protokołu dodatkowego.

Zdaniem Unii praktyczne działania powinny między innymi mieć na celu upowszechnianie i przestrzeganie wszystkich wielostronnych umów i instrumentów w dziedzinie nieproliferacji, kontroli zbrojeń i rozbrojenia, takich jak Układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej, konwencja o zakazie broni chemicznej, konwencja o zakazie broni biologicznej i toksycznej, Traktat o całkowitym zakazie prób jądrowych i Haski kodeks postępowania przeciwko proliferacji rakiet balistycznych, a także zawierane z MAEA porozumienia o zabezpieczeniach wraz z protokołem dodatkowym.