Nawet jeśli zwrot pomocy z odsetkami byłby zaliczony do kosztów restrukturyzacji – które wyniosłyby wtedy około [75–100] mln EUR – doprowadziłoby to do dalszego zmniejszenia części kosztów restrukturyzacji finansowanej z pomocy i do zwiększenia części kosztów finansowanej przez beneficjenta [40] i jego akcjonariuszy.

Komisja doszła do wniosku, że przedmiotowe spółki zależne nie mogą być uważane za podmioty autonomiczne w stosunku do spółki matki, ponieważ ich działalność wpisuje się w strategię rozwoju IFP, IFP sprawuje nie tylko prawną, ale również faktyczną kontrolę, umowy na wyłączność świadczą o silnej integracji ekonomicznej oraz ponieważ IFP i przedmiotowe spółki zależne posiadają wspólny wizerunek wśród podmiotów działających w odnośnych sektorach.

Komisja doszła do wniosku, że przedmiotowe spółki zależne nie mogą być uważane za podmioty autonomiczne w stosunku do spółki matki, ponieważ ich działalność wpisuje się w strategię rozwoju przedsiębiorstwa publicznego IFP, przedsiębiorstwo publiczne IFP sprawuje nie tylko prawną, ale również faktyczną kontrolę, umowy na wyłączność świadczą o silnej integracji ekonomicznej oraz ponieważ IFP i przedmiotowe spółki zależne posiadają wspólny wizerunek wśród podmiotów działających w odnośnych sektorach.

Prawie wszystkie subskrybowane bony BFP (około 99 %) należą do osób prywatnych, natomiast inwestorzy instytucjonalni na ogół nie kupują tych produktów.

W dziedzinie transportu Francja zobowiązuje się do wdrożenia całej serii środków strukturalnych mających zwiększyć, w sposób skuteczny, otwarcie francuskiego rynku sprzętu kolejowego w celu zwiększenia konkurencji na tym rynku na rzecz konsumenta.

Mamy do czynienia z pierwszą restrukturyzacją SNCM od chwili utworzenia spółki w 1976 r.

Produkty te nie przyczyniają się do rozwoju istniejącego przemysłu, ponieważ są poddawane pakowaniu, co nie ma charakteru faktycznej działalności przemysłowej.

Produkty te nie przyczyniają się do rozwoju istniejącej gałęzi przemysłu, ponieważ są poddawane pakowaniu, co nie ma charakteru faktycznej działalności przemysłowej.

Program ten dąży do sprzyjania pluralizmowi stacji świadczących usługi radiowe na terytorium Francji.

W przypadku jego braku doszłoby do znacznego zmniejszenia kwot zakładów.

Korzyść przyznana spółce zależnej przyczynia się do zwiększenia wartości akcji będących w posiadaniu spółki macierzystej.

Warunki inwestycji są nie tylko bardzo rygorystyczne, lecz również korzystne dla FMEA.

Dane te obejmowały nie tylko pomoc przyznaną na podstawie ustawy nr 808/85, ale także inne programy przemysłowe związane z bezpieczeństwem narodowym (jak […]) finansowane w ramach różnych środków.

Przedsiębiorstwa te nie opuściły zmowy ani przed, ani po tym, jak Komisja przystąpiła do badania sprawy i nie dostarczyły żadnych znaczących elementów i żadnych materiałów, mogących służyć jako dowody istnienia kartelu.

W swym zawiadomieniu Belgia uznała, że środki, o których mowa, nie stanowiły pomocy państwa, nie mogły zostać przypisane Belgii i to w każdym przypadku, ponieważ SNCB zachowała się jak prywatny inwestor działający w gospodarce rynkowej.

W konsekwencji biorąc pod uwagę fakt, iż instytucjom zajmującym się kształceniem zawodowym została powierzona misja publiczna w ramach odpowiednich przepisów krajowych i regionalnych zawartych w stosownych aktach, to znaczy w ramach umów zawartych pomiędzy włoskimi regionami a instytucjami zajmującymi się kształceniem zawodowym, a także iż nie istniało ryzyko nadpłaty, pomoc nie mogła być wyższa niż poniesione odrębnie zaksięgowane koszty, to instytucje takie mogą korzystać z wyłączeń zgodnie z art. 86 ust. 2 Traktatu.

Zamknięcie trzech filii w Wiedniu również zdaniem Komisji nie może być w niniejszym przypadku traktowane jako skuteczny środek wyrównawczy, nie wykazano, że w przypadku tych filii chodzi o działania przynoszące straty, które w każdym razie musiałyby być zakończone w celu odzyskania rentowności.

Jednak taki argument jest nieistotny, Komisja nie negowała możliwości budowania kadłubów.

Jeden producent eksportujący twierdził, że z uwagi na szeroką gamę ewentualnych kombinacji produktu tworzących jeden zestaw, metodologia podziału na grupy nie pozwala na rzetelne porównanie cen, nie uwzględnia cech każdego elementu składającego się na dany zestaw.

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń kilka zainteresowanych stron twierdziło, że zasadniczo metodologia zastosowana przy porównywaniu wartości normalnej z ceną eksportową była nieprawidłowa, nie zakładała porównania produktów podobnych, oraz że podstawa, na jakiej dokonano dostosowań, nie została dostatecznie wyjaśniona.