zobowiązanie
Słownik polsko-angielski PWN
zobowiązanie n. obligation
zobowiązać cz.
zobowiązać kogoś do czegoś to oblige sb to do sth
zobowiązać się do czegoś to commit oneself to sth
zobowiązać kogoś do czegoś to oblige sb to do sth
zobowiązać się do czegoś to commit oneself to sth
Translatica, kierunek polsko-angielski
zobowiązanie rzeczownik, rodzaj nijaki;
→ commitment;
→ liability;
→ undertaking;
→ pledge książkowe, oficjalne;
→ liabilities;
→ bond;
→ plight;
→ payables;
→ service;
→ covenant;
→ liability;
→ recognizance;
→ indebtedness;
→ debt;
→ engagement książkowe, oficjalne;
→ charge;
zobowiązanie abstrakcyjne rzeczownik, rodzaj nijaki; → abstract obligation
zobowiązanie administracyjne rzeczownik, rodzaj nijaki; → administrative obligation
Cytaty z bazy aktów prawnych Unii Europejskiej
Słownik polsko-niemiecki PWN
zobowiązanie n Verpflichtung f
podejmować zobowiązania Verpflichtungen eingehen
nie wypełniać swych zobowiązań seinen Verpflichtungen nicht nachkommen
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
zobowiązanie rzeczownik, rodzaj nijaki;
→ Engagement;
→ Obligation;
→ Pflicht;
→ Bindung;
→ Versprechen;
→ Obliegenheit;
→ Obligo;
→ Auflage;
zobowiązanie czasownik;
→ verpflichten;
→ Schuld;
→ Erfüllen;
zobowiązanie administracyjne rzeczownik, rodzaj nijaki;
Słownik polsko-włoski PWN
zobowiązanie n obbligo, impegno m
bez zobowiązań senza impegni
zobowiązać, zobowiązywać v impegnare (kogoś do czegoś – qu a fare qc)
zobowiązać/ywać się impegnarsi (do czegoś – a fare qc)
Słownik polsko-rosyjski PWN
zobowiązanieczegoś, do czegoś обязательство к чему-н., сделать что-н.
zobowiązaćdo czegoś обязать к чему-н., сделать что-н.
