wróg
Słownik polsko-angielski PWN
wróg m. enemy
wrogi przym. hostile
Translatica, kierunek polsko-angielski
wróg rzeczownik, rodzaj męski, męski osobowy;
enemy;
foe przenośne;
opponent;
enemies;
adversary;
wróg klasowy rzeczownik, rodzaj męski, męski osobowy; → class enemy
wróg kobiet rzeczownik, rodzaj męski, męski osobowy;
woman-hater potoczne, nieoficjalne;

Cytaty z bazy aktów prawnych Unii Europejskiej

Kliknij, aby zobaczyć „wróg” w Cytatach z bazy aktów prawnych Unii Europejskiej
Słownik polsko-niemiecki PWN
wróg m
Feind m
(przeciwnik) Gegner m
wróg śmiertelny 〈nieprzejednany〉 Todfeind m
wrogi
feindlich
(nieprzyjazny) feindselig
(ksenofobiczny) wrogi 〈nieżyczliwy〉 w stosunku do cudzoziemców 〈obcokrajowców〉 ausländerfeindlich, fremdenfeindlich
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
wróg rzeczownik, rodzaj męski, męski osobowy;
Feind przenośne;
Gegner wojsko;
Feindin;
Feind;
Kriegsgegner wojsko;
wróg ciemny rzeczownik, rodzaj męski, męski osobowy;
wróg ideologiczny rzeczownik, rodzaj męski, męski osobowy;
Słownik polsko-włoski PWN
wróg m nemico m
być wrogiem czegoś essere ostile a qc
wrogi adj nemico
wrogie spojrzenie uno sguardo ostile
Słownik polsko-rosyjski PWN
wróg враг
wrogi
1 враждебный
2 (nieprzyjacielski) вражеский

Synonimy

Lista haseł polskich
Lista haseł angielskich
Lista haseł niemieckich
Lista haseł włoskich
Lista haseł rosyjskich