Zobacz w PWN-Oxford: ^?

poruczenie przestarz.

poruczenie

Translatica, kierunek polsko-angielski

poruczenie rzeczownik, rodzaj nijaki;

→ commission celownik, książkowe, oficjalne;

→ mission;

→ charge;

→ order;

→ message;

poruczyć czasownik, aspekt dokonany; zobacz też → poruczać

→ commit;

→ entrust;

→ charge książkowe, oficjalne;

poruczać czasownik, aspekt niedokonany; zobacz też → poruczyć

→ charge książkowe, oficjalne;

→ commit;

→ entrust;

Translatica, kierunek polsko-niemiecki

poruczenie rzeczownik, rodzaj nijaki;

→ Auftrag;

poruczyć czasownik, aspekt dokonany; zobacz też → poruczać

→ beauftragen książkowe, oficjalne;

poruczyć swoje sprawy czasownik, aspekt niedokonany;

→ seine Angelegenheiten anvertrauen;

Słownik języka polskiego

poruczenie przestarz.