rozbity
Słownik polsko-niemiecki PWN
rozbicie n
Zerschlagen n, Zertrümmerung f
(atomu) Spaltung f
przen Spaltung f
roln rozbicie 〈rozdrobnienie〉 gospodarstw rolnych Zersplitterung der landwirtschaftlichen Betriebe
polit rozbicie 〈podział〉 Europy die Zerklüftung 〈Spaltung〉 Europas
rozbicie (się) stronnictwa 〈koalicji〉 Zersplitterung einer Partei 〈Koalition〉
rozbicie atomu 〈społeczeństwa〉 die Spaltung des Atoms 〈der Gesellschaft〉
problem 〈spór〉 grozi rozbiciem parlamentu 〈podziałem w parlamencie〉 das Problem 〈der Streit〉 droht, das Parlament zu spalten
rozbić
zerschlagen
(atom) spalten
(bank) sprengen
(głowę) verletzen, verwunden
(namiot) aufschlagen
(małżeństwo) zerrütten, zerstören
(szybę) einschlagen
(zdruzgotać) zersplittern, zerschmettern
(zranić) rozbić się sich verletzen
(samolot) zerschmettern
(talerz) entzweigehen
przen (nadzieje) scheitern
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
rozbity przymiotnik;
→ kaputt;
→ zerschlagen;
→ ausgelaugt potoczne, nieoficjalne;
→ zerrüttet;
rozbity na kawałki przymiotnik;
→ in Scheiben;
rozbicie rzeczownik, rodzaj nijaki;
→ zerspringen;
