zepsuty (człowiek)
zepsucie
Słownik polsko-angielski PWN
zepsuć cz. to break (urządzenie); to spoil (humor)
zepsuć się (samochód) to break down; (mięso) to go bad; (pogoda, nastrój) to get worse
zepsuć się (samochód) to break down; (mięso) to go bad; (pogoda, nastrój) to get worse
Translatica, kierunek polsko-angielski
zepsucie rzeczownik, rodzaj nijaki;
→ corruption książkowe, oficjalne;
→ damage;
→ depravity;
→ depravation;
→ rottenness;
→ corruptness;
→ taint;
→ derangement;
→ putridity;
→ foulness;
naddatek na zepsucie rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy; → spoilage allowance
zepsuć czasownik, aspekt dokonany;
→ spoil;
→ break;
→ corrupt;
→ break down;
→ mar;
→ ruin;
→ vitiate;
→ deteriorate;
→ injure;
→ bust;
→ damage;
→ deprave;
→ mess;
→ go bad;
→ affect;
→ be corrupted;
→ be depraved;
→ wreck przenośne;
→ taint;
Cytaty z bazy aktów prawnych Unii Europejskiej
Słownik języka polskiego
Synonimy
zepsuty (człowiek)
