Kemira Growhow Oyj (siedziba w , Finlandia, produkcja w Zjednoczonym Królestwie i Belgii),

Obsługiwała ona jednak pięć lotów dziennie między portem lotniczym Charles de Gaulle w Paryżu a portem lotniczym w (oddalonym o około 180 km od portu lotniczego TMP) dzięki umowie o wspólnej obsłudze połączeń z Finnair.

Nieruchomości w i w okolicy stały się bardzo drogie i ceny nadal rosną.

Bank utrzymuje biuro giełdowe we Frankfurcie, oddziały w Londynie, Nowym Jorku, Singapurze, Sztokholmie, oraz Szanghaju, przedstawicielstwa w Oslo, Tallinie i Pekinie, a także spółki zależne w Londynie, Zurychu, Luksemburgu, Rydze, Wilnie i Warszawie.

Definicja warunków klimatu umiarkowanego, chłodnego i ciepłego jest zgodna z metodą zaproponowaną w projekcie rozporządzenia delegowanego Komisji w sprawie etykietowania energetycznego ogrzewaczy [5], gdzie „warunki klimatu umiarkowanego”, „warunki klimatu chłodnego” i „warunki klimatu ciepłego” oznaczają warunki temperaturowe właściwe, odpowiednio, dla następujących miast: Strasburg, i Ateny.

„warunki klimatu umiarkowanego”, „warunki klimatu chłodnego” i „warunki klimatu ciepłego” oznaczają warunki temperaturowe i warunki nasłonecznienia typowe, odpowiednio, dla Strasburga, i Aten;

„warunki klimatu umiarkowanego”, „warunki klimatu chłodnego” i „warunki klimatu ciepłego” oznaczają warunki temperaturowe i warunki nasłonecznienia typowe, odpowiednio, dla Strasburga, i Aten;

Prof. Leena PELTONEN-PALOTIE, Uniwersytet oraz Krajowy Instytut Zdrowia Publicznego

Wartości RDA wymienione w załączniku do dyrektywy 90/496/EWG określone są w oparciu o zalecenie ustalone na spotkaniu konsultacyjnym ekspertów FAO/WHO w w 1988 r.

UWZGLĘDNIAJĄC, że Wspólnota i jej państwa członkowskie oraz Republika Tadżykistanu zobowiązały się z całą stanowczością do pełnej realizacji wszystkich zasad i postanowień zawartych w Akcie Końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (KBWE), w dokumentach końcowych szczytów w Madrycie i w Wiedniu, w dokumencie z Konferencji KBWE w Bonn w sprawie współpracy gospodarczej, w Paryskiej Karcie Nowej Europy i w dokumencie KBWE „Wyzwania czasu przemian” z 1992 roku oraz w innych dokumentach OBWE o zasadniczym znaczeniu,

UWZGLĘDNIAJĄC zobowiązania Stron do pełnego wdrożenia wszystkich zasad i postanowień Karty NZ, OBWE, w szczególności Aktu końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (zwanego dalej „Aktem końcowym z ”), dokumentów zawierających wnioski z konferencji w Madrycie i Wiedniu, Karty paryskiej dla Nowej Europy oraz Paktu stabilizacji dla Europy Południowo-Wschodniej, w celu przyczyniania się do stabilizacji regionalnej i współpracy między państwami w tym regionie,

UWZGLĘDNIAJĄC zobowiązania Stron do pełnego wdrożenia wszystkich zasad i postanowień Karty NZ, OBWE, w szczególności Aktu końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (zwanego dalej „Aktem końcowym z ”), dokumentów zawierających wnioski z konferencji w Madrycie i Wiedniu, Paryskiej Karty Nowej Europy oraz Paktu stabilizacji dla Europy Południowo-Wschodniej, w celu przyczyniania się do stabilizacji regionalnej i współpracy między państwami w tym regionie,

Poszanowanie zasad demokracji oraz praw podstawowych i praw człowieka określonych w szczególności w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, Karcie Narodów Zjednoczonych, Akcie Końcowym z i w Paryskiej Karcie Nowej Europy, jak również zasad gospodarki rynkowej, stanowi podstawę polityki wewnętrznej i zagranicznej Stron oraz podstawowy element niniejszej Umowy.

Strony uznają, że dla przyszłego dobrobytu i stabilności istotne jest, aby nowe niepodległe państwa powstałe w wyniku rozpadu Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, zwane dalej „Niepodległymi Państwami”, podtrzymywały i rozwijały wzajemną współpracę zgodnie z zasadami zawartymi w Akcie Końcowym Konferencji w i zgodnie z prawem międzynarodowym, a także w duchu stosunków dobrosąsiedzkich, i dołożą wszelkich starań, aby wspierać ten proces.

W tym Aktu końcowego z .

Na posiedzeniu w w dniach 10–11 grudnia 1999 r. Rada Europejska uzgodniła w szczególności, że państwa członkowskie, współpracujące na zasadzie dobrowolności w operacjach prowadzonych pod kierunkiem UE, przed 2003 rokiem muszą być w stanie rozmieścić w ciągu sześćdziesięciu dni i utrzymać przez co najmniej jeden rok siły zbrojne w liczbie od 50000 do 60000 osób, zdolne do realizacji pełnego zakresu zadań petersberskich.

Na posiedzeniu w w dniach 10–11 grudnia 1999 r. Rada Europejska uzgodniła w szczególności, że „państwa członkowskie, współpracujące na zasadzie dobrowolności w operacjach dowodzonych przez UE, przed 2003 rokiem muszą być w stanie rozmieścić w ciągu sześćdziesięciu dni i utrzymać przez co najmniej jeden rok siły zbrojne w liczbie od 50000 do 60000 osób, zdolne do realizacji pełnego zakresu zadań petersberskich”.

Na posiedzeniu w w dniach 10—11 grudnia 1999 r. Rada Europejska uzgodniła w szczególności, że państwa członkowskie, współpracujące na zasadzie dobrowolności w operacjach prowadzonych pod kierunkiem UE, do 2003 roku muszą być w stanie rozmieścić w ciągu 60 dni i utrzymać przez co najmniej jeden rok siły zbrojne w liczbie od 50000 do 60000 osób, zdolne do realizacji pełnego zakresu zadań petersberskich.

przyjęty w w dniu 22 lutego 2007 r.

dnia 22 lutego 2007 r.