We Wspólnocie Europejskiej przeprowadzono badania porównawcze, w których cztery próbki pasz dla prosiąt, w tym jedna , były analizowane przez maksymalnie 13 laboratoriów.

zawartość próby spektrofotometru, jeśli używano.

Jeżeli dokładność i precyzja są stałe w zakresie stężeń zbliżonych do granicy wykrywalności to granica oznaczalności jest liczbowo równa wartości sześciu lub dziesięciu odchyleń standardowych średniej z serii oznaczeń próbki (n > 20).

Granica wykrywalności jest liczbowo równa trzykrotnej wartości odchylenia standardowego średniej z serii oznaczeń próbki (n < 20).

, przełyk, żołądek, dwunastnica, jelito czcze, talerz, jelito , okrężnica, odbytnica, macica, pęcherz moczowy, węzły chłonne, trzustka, gruczoły płciowe [6] Organy te, pochodzące od dziesięciu zwierząt danej płci i grupy odnośnie gryzoni i innych gatunków, plus tarczyca (z przytarczycami), odnośnie do gatunków innych niż gryzonie, powinny zostać zważone.

, przełyk, żołądek, dwunastnica, jelito czcze, talerz, jelito , okrężnica, odbytnica, macica, pęcherz moczowy, węzły chłonne, trzustka, gruczoły płciowe [7] Organy te, pochodzące od dziesięciu zwierząt danej płci i grupy odnośnie gryzoni, powinny zostać zważone.

Następujące organy i tkanki należy przechować w odpowiednim środku w celu przeprowadzenia ewentualnych przyszłych badań histopatologicznych. Zazwyczaj dotyczy ono następujących organów i tkanek: mózg (włączając części rdzenia/mostu, móżdżek, kora mózgowa), przysadka mózgowa, tarczyca/przytarczyca, wszelkie tkanki grasicy, tchawica i płuca, serce, aorta, gruczoły ślinowe, wątroba, śledziona, nerki, nadnercza, trzustka, gruczoły płciowe, macica, dodatkowe organy genitaliów, skóra, przełyk, żołądek, dwunastnica, jelito czcze, talerz, jelito , okrężnica, odbytnica, macica, pęcherz moczowy, przedstawiciel węzłów chłonnych, żeńskie gruczoły malene, umięśnienie uda, nerwy obwodowe, mostek wraz ze szpikiem kostnym, kość udowa (włączając staw), rdzeń kręgowy w trzech poziomach (szyjny, śródpiersiowy, lędźwiowy) i oczy.

proba mg/litr

pobrany (mg) proba

Są one reprezentowane przez dolną granicę dystrybucji wyników bioanalitycznych (skorygowaną o próbę i odzysk), odpowiadającą poziomowi decyzji GC/HRMS w oparciu o 95 % przedział ufności, zakładając wskaźnik ilości wyników fałszywie ujemnych na poziomie < 5 % oraz RSDR < 25 %.

Są one reprezentowane przez dolną granicę dystrybucji wyników bioanalitycznych (skorygowaną o próbę i odzysk), odpowiadającą poziomowi decyzji GC/HRMS w oparciu o 95 % przedział ufności, zakładając wskaźnik ilości wyników fałszywie ujemnych na poziomie < 5 % oraz RSDR < 25 %.

Obliczenie jako średniej wartości wyników bioanalitycznych (w BEQ, skorygowanych o próbę i odzysk) z wielokrotnej analizy próbek (n ≥ 6) zanieczyszczonych na 2/3 poziomu zainteresowania, oparte na obserwacji, że ten poziom będzie mieścił się w granicach wartości odcięcia oznaczonej zgodnie z pkt 8.3.1 lub 8.3.2:

Obliczenie średniej wartości wyników bioanalitycznych (w BEQ, skorygowanych o próbę i odzysk) z wielokrotnej analizy próbek (n ≥ 6) zanieczyszczonych na 2/3 poziomu zainteresowania.

Obliczenie z wyników bioanalitycznych (skorygowanych o próbę i odzysk) wielokrotnych analiz próbek (n ≥ 6) zanieczyszczonych na poziomie decyzji GC/HRMS, jako dolna granica dystrybucji danych przy odpowiadającej średniej wartości BEQ:

Obliczenie z wyników bioanalitycznych (skorygowanych o próbę i odzysk) wielokrotnych analiz próbek (n ≥ 6) zanieczyszczonych na poziomie decyzji GC/HRMS, jako dolna granica dystrybucji danych przy odpowiadającej średniej wartości BEQ:

Wyniki te powinny opierać się na obliczonych poziomach w BEQ po korekcie próby i odzysku.

Wyniki te powinny opierać się na obliczonych poziomach w BEQ po korekcie próby i odzysku.

Czułość metody jest przeważnie ustalana przez zmienność próbki i, w mniejszym stopniu, przez precyzyjne oznaczenie rozwiązanego węgla organicznego i poziomu badanego związku w roztworze.

Czułość metody jest przeważnie ustalana przez zmienność próbki i, w mniejszym stopniu, przez precyzję określenia rozwiązanego węgla organicznego i poziomu badanego związku w roztworze po rozpoczęciu każdego cyklu.

Jeden izolat bakterii E. coli przypuszczalnie wytwarzających ESBL, AmpC lub karbapenemazy, uzyskany z każdej dodatniej próbki z jelita i z mięsa bada się za pomocą pierwszego panelu antybiotyków zgodnie z tabelą 1, a następnie poddaje się rozszerzonemu oznaczaniu wrażliwości, jak określono w pkt 4.2, jeśli są one oporne na cefotaksym, ceftazydym lub meropenem w oparciu o kryteria interpretacyjne (epidemiologiczne wartości progowe) podane w tabeli 1.