jest jednak nadal tym, że wciąż nie osiągnięto porozumienia co do nierozwiązanych kwestii, takich jak zagadnienia dotyczące amortyzatorów i postępowania w przypadku wycieku i uszkodzenia paliwa, które utrudniają szybkie wdrożenie wspomnianego powyżej planu działania;

jest tym, że Trybunał Obrachunkowy ustalił 51 przypadków o łącznej wartości 90053 EUR, w których środki przeniesione na 2012 r. nie dotyczyły istniejących zobowiązań prawnych i powinny były zostać umorzone oraz zwrócone Komisji do końca 2011 r.;

jest tym, że Trybunał Obrachunkowy ustalił, iż Centrum nie przyjęło jeszcze i nie wdrożyło polityki skarbowej służącej zminimalizowaniu i rozłożeniu ryzyka finansowego przy jednoczesnym dążeniu do osiągnięcia odpowiedniego zwrotu z inwestycji;

jest tym, że Trybunał Obrachunkowy wydał opinię z zastrzeżeniami co do legalności i prawidłowości transakcji, na których opiera się sprawozdanie finansowe wspólnego przedsiębiorstwa, uzasadniając to tym, że poziom błędu ustalony w wyniku audytów ex post wyniósł 6,16 %;

jest głęboko tym, że Trybunał Obrachunkowy oszacował wysokość brakujących środków na dokończenie projektów likwidacji na 2500 mln EUR, co powoduje istotny niedobór finansowania;

wzywa agencje do maksymalnego zmniejszenia liczby opóźnionych płatności poprzez zastosowanie środków naprawczych; jest głównie tym, że opóźnione płatności zwiększają ryzyko związane z koniecznością płacenia odsetek i opłat za opóźnione płatności, na które nie przewidziano środków w budżecie;

jest skalą działalności finansowej offshore, ujawnioną w niedawnych „offshore leaks” (przeciekach dotyczących rajów podatkowych);

jest niskim poziomem wykorzystania funduszy z programów Sapard i IPARD – niektóre branże były szczególnie słabo reprezentowane w realizacji działania 1 (inwestycje w gospodarstwach rolnych), zwłaszcza mleczarstwo, uprawa szklarniowa oraz sadownictwo i warzywnictwo;

jest niskim wskaźnikiem wykonania budżetu, a ponadto działalnością Wspólnego Przedsiębiorstwa leżącą u jego podstaw;

ponownie podkreśla, że jest szczególnie niskim wskaźnikiem zobowiązań w regionalnej kopercie 10. EFR (31 %), zaledwie na dwa lata przed upływem terminu programowania;

jest różnicą między metodami stosowanymi przez Trybunał Obrachunkowy do obliczania z jednej strony poziomu błędu w transakcjach dotyczących stosunków zewnętrznych, pomocy i rozszerzenia w budżecie ogólnym, a z drugiej strony – poziomu błędu w płatnościach z EFR;

jest ponadto wnioskami Trybunału Obrachunkowego, zgodnie z którymi kontrole następcze prowadzone przez Komisję w celu sprawdzenia prawidłowości oświadczeń państw członkowskich wymagają dodatkowych działań naprawczych w 78 % przypadków (pkt 45); w związku z tym wyraża ubolewanie, że Komisja czasem opierała się na potencjalnie niemiarodajnych informacjach, nie kwestionując w wystarczającym stopniu informacji przedstawianych przez państwa członkowskie (np. pkt 57 ramki 9 i 12), oraz że nie sprawdzała ona należycie wiarygodności informacji; podkreśla, że brak wiarygodności oświadczeń państw członkowskich wymaga przeznaczenia przez Komisję dodatkowych zasobów na kontrole;

jest głęboko wnioskami Trybunału Obrachunkowego, iż błędy niekwantyfikowalne polegały na tym, że nie wykazano w sposób usystematyzowany spełnienia kryteriów kwalifikowalności, ponieważ wyników w zakresie zarządzania finansami publicznymi nie porównano z celami przyjętymi dla okresu podlegającego przeglądowi;

jest poważnie ustaleniami Trybunału Obrachunkowego, zgodnie z którymi zaniedbano kwestię żywienia, oraz uznaje to za powód do obaw, gdyż niedożywienie jest niezwykle szkodliwe dla organizmu, zwłaszcza gdy występuje w okresie ciąży lub w ciągu pierwszych dwóch lat życia, ponieważ może prowadzić do nieodwracalnych szkód;

jest głęboko ustaleniami Trybunału Obrachunkowego, zwłaszcza faktem, że samo stosowanie procedury celnej 42 [9] przyczyniło się w 2009 r. do obliczonych na zasadzie ekstrapolacji strat wynoszących 2200 mln EUR w siedmiu państwach członkowskich zbadanych przez Trybunał Obrachunkowy, co stanowi 29 % teoretycznie należnego podatku VAT od podstawy opodatkowania dla wszystkich przywozów dokonanych w ramach procedury celnej 42 w 2009 r. w tych państwach członkowskich;

jest szczególnie z powodu oświadczenia kierownictwa DG ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich, ponieważ roczne sprawozdanie z działalności nie dostarcza wyjaśnienia, dlaczego poziom błędu resztowego w zakresie rozwoju obszarów wiejskich „znacznie wzrósł w porównaniu z ubiegłym rokiem” [38];

jest wzrostem kosztów nagrody LUX w 2011 r. [15];

jest opóźnieniem w zamknięciu elektrowni atomowej w Ignalinie na Litwie wskutek konfliktu między władzami a wykonawcami;

jest brakiem informacji w państwach członkowskich na temat dostępu MŚP do źródeł finansowania;

jest głęboko brakiem wiedzy na temat kwot niezbędnych do zakończenia całego procesu likwidacji;