Częściowa odpowiedź na pytania zawarte w kwestionariuszu potwierdziła, że przedsiębiorstwa zamawiające wymienione przez Xiamen są innymi eksporterami, którzy zgodnie z dowodami prima facie dokonują wywozu do Unii.

Komisja oficjalnie poinformowała władze ChRL, Xiamen oraz przedsiębiorstwa, które dokonują wywozu swoich produktów poprzez Xiamen („inni producenci eksportujący”), o wszczęciu dochodzenia oraz rozesłała kwestionariusze.

Późniejsze zmiany struktury spółki nie miały również wpływu na zamiar sztucznego utrzymania udziałów przedsiębiorstwa Q-Cells na poziomie poniżej 25 % (przed decyzją N 426/05 o premii dla MSP), a znaczny wpływ Q-Cells na spółkę joint venture Sovello został utrzymany także w dokumencie MJVA2.

Ponadto CCCME nie zakwestionowała całkowitej produkcji unijnej, podając alternatywne dane liczbowe, ani nie przedstawiła żadnych dowodów na to, że reprezentatywność próby mogłaby zostać naruszona, ponieważ gdyby Komisja posiadała wiedzę na ten temat, żaden z dodatkowych producentów unijnych nie zostałby wybrany do próby.

Na siódmej konferencji weryfikacyjnej odniesiono się także do opracowanej przez Sekretarza Generalnego ONZ metody prowadzenia dochodzeń w sprawie stosowania broni chemicznej i biologicznej.

wzmacnianie metody Sekretarza Generalnego ONZ służącej prowadzeniu dochodzeń w sprawie stosowania broni biologicznej i toksycznej.

organizacja międzynarodowego ćwiczenia poświęconego opracowanej przez Sekretarza Generalnego ONZ metodzie prowadzenia dochodzeń w sprawie stosowania broni biologicznej, wraz ze sponsorowaniem udziału ekspertów.

W planie tym przewidziano sprawne wykorzystywanie środków budowy zaufania oraz opracowaną przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) metodę prowadzenia dochodzeń w sprawie stosowania broni biologicznej.

Po ujawnieniu ustaleń dotyczących subsydiowania rząd Indii podtrzymał swoje wątpliwości w kwestii stosowania środków wyrównawczych wobec tych programów i co do obliczenia kwot subsydium.

W dniu 3 stycznia 2011 r. Komisja Europejska (Komisja) otrzymała skargę dotyczącą subsydiowania niektórych politereftalanów etylenu („PET”) pochodzących z Omanu i Arabii Saudyjskiej („państwa, których dotyczy postępowanie”), które powoduje szkodę dla przemysłu unijnego.

Innymi słowy działania rządu jako podmiotu umożliwiającego korzystanie z subsydiowania są zawsze objęte zakresem dochodzenia dotyczącego ceł wyrównawczych, niezależnie od metody doboru próby zastosowanej w odniesieniu do producentów eksportujących.

W odniesieniu do istnienia subsydiowania stanowiącego podstawę środków wyrównawczych skarżący dostarczył Komisji Europejskiej dowody dotyczące programów subsydiów polegających na preferencyjnych pożyczkach, preferencyjnych stawkach podatku dochodowego, korzyściach związanych z podjęciem działalności w strefach wolnego handlu, programach w zakresie podatków pośrednich i przywozowych taryf celnych, programach dotacji, zapewnieniu przez rząd towarów i usług według preferencyjnych stawek oraz preferencyjnej polityce władz lokalnych.

Dnia 3 grudnia 2002 r. Deutsche Post AG (zwana dalej „DP”) złożyła skargę przeciwko subsydiowaniu skrośnemu przyznanemu na działalność związaną z doręczaniem paczek Royal Mail Group plc („Royal Mail” lub „RM”).

Komisja powołuje się na swoje argumenty wyjaśniające, dlaczego rząd ChRL był również proszony o przedstawienie informacji na temat subsydiowania przedsiębiorstw nieobjętych próbą (motywy 34–35 powyżej).

Komisja powołuje się na swoje wcześniejsze wyjaśnienia, z których wynika, że do rządu ChRL zwrócono się również o przedstawienie informacji na temat subsydiowania przedsiębiorstw nieobjętych próbą (motywy 34–35 powyżej).

W dniu 30 czerwca 2009 r. Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała skargę dotyczącą subsydiowania wyrządzającego szkodę w odniesieniu do przywozu niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej i ich części pochodzących z Indii i Malezji („kraje, których dotyczy postępowanie”).

W dniu 27 września 2012 r. Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała skargę dotyczącą subsydiowania wyrządzającego szkodę w odniesieniu do produkcji biodiesla pochodzącego z Argentyny i Indonezji, złożoną zgodnie z art. 10 rozporządzenia podstawowego przez Europejską Radę Biodiesla („skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących ponad 25 % ogólnej produkcji unijnej biodiesla.

W kontekście spekulacyjnych decyzji biznesowych podejmowanych w imieniu przemysłu wspólnotowego, o których mowa w motywach 108–110 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, jeden użytkownik twierdził, że ceny na rynku wspólnotowym nie były dyktowane przez przywóz chiński, ale przede wszystkim przez przemysł wspólnotowy posiadający największy udział w rynku.

Przypomina się, iż wskutek pojawienia się na rynku nowego typu produktu, o takich samych właściwościach fizycznych i chemicznych oraz przeznaczeniu jak produkt, którego dotyczą środki, 31 marca 2004 r. rozpoczęty został przegląd tymczasowy o zakresie ograniczonym do definicji rozpatrywanego produktu (patrz motywy 6–8).

Skarżący przypomina wyżej przytoczone argumenty i podsumowuje, że fundacji Norsk Luftfartshøgskole nie powierzono obowiązku świadczenia usługi publicznej w ramach art. 59 ust. 2 Porozumienia EOG, a przyznana kwota nie ma związku z kosztem jakiejkolwiek usługi świadczonej w ogólnym interesie gospodarczym.