wkładów do funduszy państwowych, ustanowionych przez kraje i regiony partnerskie, aby zainteresować kilku wspólnym finansowaniem, lub do funduszy ustanowionych przez jednego lub więcej donorów w celu wspólnej realizacji działań;

Praktyka wskazuje, że w niniejszym rozporządzeniu należy ująć zasady odzwierciedlające zmieniające się wymogi związane z wykonywaniem budżetu, takie jak współfinansowanie z udziałem innych , aby zwiększyć wydajność pomocy zewnętrznej, ułatwić korzystanie ze specjalnych instrumentów finansowych, w tym umów zawieranych z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym (EBI) oraz ułatwić wykonywanie budżetu z wykorzystywaniem partnerstw publiczno-prywatnych („PPP”).

W ramach Europejskiego Systemu Statystycznego kontynuowane i intensyfikowane będą działania w zakresie poprawy koordynacji w ramach społeczności (tj. darczyńców dwustronnych i wielostronnych).

Program jest projektem przewidującym wielu , współfinansowanym przez Unię i federalne MSZ.

Niektórzy mogą wspierać realizację projektu bezpośrednio na rzecz państwa przyjmującego.

Wskaźniki te są dostosowane do systemów kontroli w danym kraju lub regionie partnerskim oraz do wskaźników przyjętych przez wspólnotę i kraj lub region partnerski w celu monitorowania strategii rozwoju.

Unia konsultuje się także z innymi i podmiotami.

Przyznanie wzajemnego dostępu opiera się na porównaniu między Wspólnotą a innymi i odbywa się na szczeblu sektorowym — zgodnie z kategoriami określonymi przez OECD/DAC — lub krajowym, zarówno w państwach będących darczyńcami, jak i w tych będących odbiorcami pomocy.

Komisja oraz państwa członkowskie dążą do regularnej i częstej wymiany informacji, także z innymi darczyńcami, oraz propagują lepszą koordynację i komplementarność działań darczyńców poprzez starania na rzecz wspólnego wieloletniego programowania opartego na zmniejszaniu ubóstwa w krajach partnerskich lub równoważnych strategiach i na procesach budżetowych tych krajów, poprzez wspólne mechanizmy wykonawcze, w tym wspólne analizy, poprzez wspólne misje z szerokim udziałem , i poprzez stosowanie mechanizmów współfinansowania.

Dla każdego funduszu powierniczego Unii ustanawia się radę funduszu pod przewodnictwem Komisji, by zapewnić reprezentację i – w charakterze obserwatorów – państw członkowskich niewnoszących wkładów do tych funduszy oraz podejmować decyzje o wykorzystaniu funduszy.

Komisja i państwa członkowskie starają się o regularną i częstą wymianę informacji, w tym z innymi i bankami rozwoju, oraz promują lepszą koordynację kierunków polityki, harmonizację procedur, komplementarność i podział zadań, zwiększając w ten sposób wpływ polityk i programowania.

deklarują swoje źródła finansowania, dostarczając listę określającą i darowizny otrzymane od każdego z nich, z wyjątkiem darowizn, których wartość nie przekracza 500 EUR rocznie na darczyńcę.

W 2008 roku Khairullah i Satar zbierali pieniądze od i rozdzielali fundusze między talibów, wykorzystując swoją hawalę.

W 2008 roku Khairullah i Satar zbierali pieniądze od i rozdzielali fundusze między talibów, wykorzystując swoją hawalę.

W 2008 roku Satar i Khairullah zbierali pieniądze od i rozdzielali fundusze między talibów, wykorzystując swoją hawalę.

W 2008 roku Satar i Khairullah zbierali pieniądze od i rozdzielali fundusze między talibów, wykorzystując swoją hawalę.

Wyniki takiej dyskusji są uwzględniane przy opracowywaniu kolejnych programów i przydziale środków, koordynacji działań i skuteczności pomocy.

procesu rozwoju, który jest prowadzony przez kraj partnerski i za który odpowiada kraj partnerski; Wspólnota w coraz większym stopniu dostosowuje jej wsparcie do krajowych strategii rozwoju swoich partnerów, a także ich polityk w zakresie reform oraz procedur; Wspólnota przyczynia się do wzmocnienia procesu wzajemnej odpowiedzialności między rządami partnerów a i propaguje wiedzę fachową oraz zatrudnienie w skali lokalnej;

Unia powinna konsultować się także z innymi i odpowiednimi podmiotami.

W celu zwiększenia komplementarności swoich działań w zakresie współpracy we wczesnej fazie procesu programowania Komisja oraz państwa członkowskie prowadzą konsultacje między sobą oraz z pozostałymi i partnerami w dziedzinie rozwoju, w tym z przedstawicielami społeczeństwa obywatelskiego i władz lokalnych.