współżycie
Słownik polsko-niemiecki PWN
współżycie n
Zusammenleben n
(obcowanie) Umgang m
współżycie Wschodu z Zachodem Zusammenleben des Ostens mit dem Westen
urban w dużych miastach współżycie staje się coraz trudniejsze in Großstädten wird das Zusammenleben immer schwerer
współżyć
zusammenleben (z kimś mit j-m)
(obcować ze sobą) Umgang halten 〈pflegen〉, verkehren (mit j-m)
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
współżycie rzeczownik, rodzaj nijaki;
→ Miteinander;
→ Auskommen;
współżycie społeczne rzeczownik, rodzaj nijaki;
rozpoczynać współżycie czasownik, aspekt niedokonany;
