włóczyć
Słownik polsko-niemiecki PWN
banda f (gang) Bande f
banda nieletnich 〈przestępcza〉 jugendliche 〈kriminelle〉 Bande
banda przemytników Schmugglerbande f
banda złodziei Diebesbande f
banda włóczęgów 〈obiboków〉 eine Bande von Herumtreibern
bandy włóczą się po ulicach 〈napadają na przechodniów/przejezdnych〉 Banden durchstreifen die Straßen 〈überfallen Passanten〉
banday grasują Banden grassieren
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
włóczyć po sądach czasownik, aspekt niedokonany;
→ vor Gericht schleppen potoczne, nieoficjalne;
włóczyć się czasownik, aspekt niedokonany;
→ vagabundieren potoczne, nieoficjalne;
→ stromern potoczne, nieoficjalne;
→ herumstreifen potoczne, nieoficjalne;
→ umherziehen;
→ wandern;
→ streifen;
→ tippeln;
