uczeń
Słownik polsko-niemiecki PWN
uczeń m
Schüler m
(terminator) Lehrling m
uczyć
lehren, unterrichten
(szkolić) ausbilden, schulen
nauczyciel uczy dobrze der Lehrer unterrichtet gut
on uczy ją 〈udziela jej lekcji〉 niemieckiego er unterrichtet sie in Deutsch
uczyć 〈wykładać〉 w języku niemieckim 〈angielskim〉 im Deutschen 〈Englischen〉 unterrichten
ona uczy się (języka) niemieckiego i angielskiego sie lernt Deutsch und Englisch
uczyć się czegoś na pamięć etw auswendig lernen
uczyć się czytać 〈pisać〉 lesen 〈schreiben〉 lernen
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
uczeń rzeczownik, rodzaj męski, męski osobowy; zobacz też → uczennica
→ Lehrling;
→ Jünger;
→ Schulkind;
→ Schuljunge;
→ Lernende;
→ Lerner;
→ Eleve;
→ Praktikant;
uczeń czarnoksiężnika rzeczownik, rodzaj męski, męski osobowy;
