dokument
Słownik polsko-niemiecki PWN
dokument m
(akt) Urkunde f, Dokument n
dokument autentyczny 〈fałszywy〉 eine echte 〈falsche, gefälschte〉 Urkunde
sporządzić dokument ein Dokument ausfertigen
fałszować 〈podrabiać, niszczyć〉 dokumenty Urkunden fälschen 〈verfälschen, vernichten〉
(pismo urzędowe) amtliches Schriftstück
(zaświadczenie) amtliche Bescheinigung
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
dokument rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy;
→ Dokument;
→ Unterlage;
→ Schriftstück;
→ Urkunde;
→ Beleg;
→ Ausweis;
→ Nachweis;
→ Beweis;
→ Zeugnis;
→ Papier;
→ Akte ekonomia;
→ Beweismittel;
→ Papiere;
→ Legitimation;
dokument przymiotnik;
→ Urkunde;
→ Brief;
→ Beweis;
→ Schriften;
→ Papiere;
→ geheim;
→ Unterlagen ekonomia;
dokument elektroniczny rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy;