banda
Słownik polsko-niemiecki PWN
banda f (gang) Bande f
banda nieletnich 〈przestępcza〉 jugendliche 〈kriminelle〉 Bande
banda przemytników Schmugglerbande f
banda złodziei Diebesbande f
banda włóczęgów 〈obiboków〉 eine Bande von Herumtreibern
bandy włóczą się po ulicach 〈napadają na przechodniów/przejezdnych〉 Banden durchstreifen die Straßen 〈überfallen Passanten〉
banday grasują Banden grassieren
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
banda rzeczownik, rodzaj żeński;
→ Clique potoczne, nieoficjalne;
→ Haufen;
→ Gang;
→ Horde pejoratywne;
→ Sippschaft;
→ Truppe wojsko;
→ Gang;
banda kocia rzeczownik, rodzaj żeński;
→ Katzenbande;
banda kompetentna rzeczownik, rodzaj żeński;
→ Richterbande;
