front
Słownik polsko-angielski PWN
front m. front
wejście od frontu front entrance
przen. działać na dwa fronty to be playing a double game
wejście od frontu front entrance
przen. działać na dwa fronty to be playing a double game
Translatica, kierunek polsko-angielski
front rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy;
→ frontage;
→ facade;
→ face;
→ front line;
→ elevation;
→ forepart;
→ line abreast lotnictwo;
→ granica;
→ fronts;
→ pediment;
→ frontal;
→ façade;
front chłodny rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy; → cold fronts