dziedziczony
Słownik polsko-angielski PWN
dziedziczyć cz.
dziedziczyć coś po kimś to inherit sth from sb
Translatica, kierunek polsko-angielski
majątek dziedziczony rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy; → fee prawo
dziedziczenie rzeczownik, rodzaj nijaki;
→ inheritance biologia, medycyna, informatyka;
→ succession;
→ heredity biologia;
→ heirdom;
→ inheriting;
dziedziczy przymiotnik;
→ heritage;
→ inheritance;
→ succession;
Zobacz więcej wyników wyszukiwania
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
dziedziczenie rzeczownik, rodzaj nijaki;
→ Vererbung biologia;
→ Erbschaft biologia, medycyna, informatyka, techniczny;
→ Erbfolge techniczny;
→ Erben biologia, prawo;
dziedziczyć czasownik, aspekt niedokonany;
→ erben;
→ vererben;
dziedziczenie ustawowe rzeczownik, rodzaj nijaki;
→ gesetzliche Erbfolge prawo;
Zobacz więcej wyników wyszukiwania
Słownik polsko-włoski PWN
dziedziczyć v ereditare
Słownik polsko-rosyjski PWN
dziedziczyćpo kimś наследовать от кого-н.

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Słownik języka polskiego

Kliknij, aby zobaczyć „dziedziczony” w Słowniku języka polskiego

Synonimy

 
Lista haseł polskich
Lista haseł angielskich
Lista haseł niemieckich
Lista haseł włoskich
Lista haseł rosyjskich