koniec
Słownik polsko-niemiecki PWN
koniec m
Ende n
(zakończenie) Schluss m
w końcu endlich, schließlich
pod koniec maja Ende Mai
czerwiec m Juni m
w czerwcu im Juni
pod koniec czerwca Ende Juni
człowiek m
Mensch m
szary człowiek Durchschnittsmensch
(dzisiejszy) człowiek doby nowożytnej, pot człowiek współczesny 〈nowoczesny〉 Neuzeitmensch m
przen dusza nie człowiek eine Seele von Mensch
(bezosobowo) man
w końcu człowiek już nie wie, co... man weiß zuletzt nicht mehr, was...
handl człowiek interesu Geschäftsmann, Kaufmann m, (kanclerz, spekulant) Geschäftemacher m
grudzień m Dezember m
z początkiem 〈z końcem〉 grudnia Anfang 〈Ende〉 Dezember
lipiec m Juli m
z końcem lipca Ende Juli
płatny fällig, zahlbar
płatny w określonym czasie fällig
odsetki płatne są z końcem roku die Zinsen sind am Ende des Jahres fällig
(weksel) płatn za okazaniem zahlbar bei Sicht
wojna f Krieg m
wojna domowa Bürgerkrieg m
wojna bratobójcza Bruderkrieg m
wojna podjazdowa 〈partyzantka〉 Partisanenkrieg m, Guerilla f
wojna religijna Religionskrieg m
wojna zaborcza Eroberungskrieg m
prowadzić wojnę ofensywną 〈napastniczą〉 einen Angriffskrieg führen
rozpętać wojnę einen Krieg entfesseln
polit zimna wojna kalter Krieg
koniec zimnej wojny das Ende des kalten Krieges
przezwyciężać następstwa zimniej wojny die Folgen des kalten Krieges überwinden
