Belgia, Bułgaria, Niemcy, Grecja, Hiszpania, Francja, Włochy, Łotwa, Luksemburg, Węgry, Malta, Austria, Portugalia, Rumunia i Słowenia zwróciły się następnie do Komisji, informując, że mają zamiar ustanowić między sobą wzmocnioną współpracę w dziedzinie prawa właściwego w sprawach .

W dniu 17 lipca 2006 r. Komisja przedstawiła wniosek dotyczący rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2201/2003 [2] w odniesieniu do jurysdykcji i wprowadzającego przepisy dotyczące prawa właściwego w sprawach .

kwestie związane z oraz w stosunkach uznawanych, zgodnie z prawem dla nich właściwym, za mające skutki porównywalne do małżeństwa;

pozostałe sprawy z zakresu prawa rodzinnego, w tym stosunki oraz inne prawa lub obowiązki wynikające z małżeństwa lub podobnych związków;

zobowiązania pozaumowne wynikające z , z stosunków uznawanych, zgodnie z prawem dla nich właściwym, za mające podobne skutki do małżeństwa, z dziedziczenia testamentowego i ustawowego;

zobowiązania wynikające z , z w stosunkach uznawanych zgodnie z prawem dla nich właściwym za mające podobne skutki do małżeństwa oraz z prawa spadkowego, włącznie z testamentami;

Do celów niniejszego artykułu właściwy organ państwa członkowskiego przekazuje, na wniosek, organowi wydającemu innego państwa członkowskiego informacje zawarte w szczególności w księgach wieczystych, rejestrach stanu cywilnego i w rejestrach, w których zarejestrowano dokumenty i fakty mające znaczenie dla dziedziczenia lub zmarłego lub mu odpowiadającego w przypadkach, gdy dany właściwy organ byłby uprawniony, na mocy prawa krajowego, do przekazania takich informacji innemu organowi krajowemu.

Organy rozpatrujące daną sprawę spadkową na podstawie niniejszego rozporządzenia powinny jednakże, w zależności od sytuacji, uwzględniać przy ustalaniu majątku zmarłego i przysługujących beneficjentom części majątku fakt ustania lub podobnego , któremu podlegał zmarły.

informacje dotyczące małżeńskiej umowy majątkowej zawartej przez zmarłego lub, w stosownych przypadkach, umowy zawartej przez zmarłego w ramach stosunku uznawanego przez prawo dla niego właściwe za mający skutki porównywalne do małżeństwa, oraz informacje o lub mu równoważnym;

Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zatem zastosowania do kwestii odnoszących się do , w tym do umów znanych w niektórych systemach prawnych w zakresie, w jakim umowy takie nie dotyczą kwestii dziedziczenia, ani do związków uznawanych za mające skutki porównywalne do małżeństwa.

Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie zwiększenie pewności prawa, jego przewidywalności i elastyczności w postępowaniach międzynarodowych spraw – a tym samym ułatwienie swobodnego przepływu osób na terytorium Unii Europejskiej – nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie i mogą być one lepiej osiągnięte na poziomie Unii z uwagi na rozmiary i skutki niniejszego rozporządzenia, Unia może podjąć działania, w odpowiednich przypadkach w drodze wzmocnionej współpracy, zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej.

praw wynikających ze stosunków i dziedziczenia;

stanu cywilnego, zdolności prawnej lub zdolności do czynności prawnych osób fizycznych, stosunków wynikających z małżeństwa lub związku uznawanego – w myśl przepisów mających zastosowanie do takiego związku – za mający skutki porównywalne do skutków małżeństwa;

praw wynikających ze stosunków i dziedziczenia oraz obowiązków alimentacyjnych;