Można się powołać na taką tylko w sytuacji, gdy naruszenie zarządzenia było zamierzone lub było wynikiem poważnego zaniedbania z ich strony.

W przypadku gdy aktualny system prawny danego państwa członkowskiego zakłada tylko jednego operatora dla każdej instalacji, państwo to może zdecydować o utrzymaniu tego systemu.

Jakie środki podjęto, aby zagwarantować, że po przekazaniu monitorowanie prowadzi się na poziomie, który pozwala na wykrycie wycieków lub znaczących nieprawidłowości (art. 18 ust. 6)?

Odpowiedzi na takie konsultacje pociągają za sobą monitorującego aukcje.

Pełna i bezwarunkowa odpowiedzialność powierzana kredytodawcom i pośrednikom kredytowym za działania powiązanych pośredników kredytowych lub wyznaczonych przedstawicieli powinna dotyczyć wyłącznie działań objętych zakresem zastosowania niniejszej dyrektywy, chyba że państwa członkowskie postanowią tę rozszerzyć także na inne obszary.

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Prawa Właściwego, Jurysdykcji i Wykonywania Orzeczeń w Sprawach Małżeńskich, Dotyczących Rodzicielskiej i Zobowiązań Alimentacyjnych.

upoważniająca niektóre państwa członkowskie do ratyfikacji konwencji haskiej z 1996 roku o jurysdykcji, prawie właściwym, uznawaniu, wykonaniu i współpracy w zakresie rodzicielskiej i środków ochrony dzieci lub do przystąpienia do tej konwencji w interesie Wspólnoty Europejskiej i upoważniająca niektóre państwa członkowskie do złożenia deklaracji w sprawie stosowania wewnętrznych zasad prawa wspólnotowego w tej dziedzinie

Konwencja o jurysdykcji, prawie właściwym, uznawaniu, wykonaniu i współpracy w zakresie rodzicielskiej i środków ochrony dzieci (dalej zwana „konwencją”), zawarta w dniu 19 października 1996 r. w ramach Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego, stanowi cenny wkład w ochronę dzieci na szczeblu międzynarodowym.

Rada niniejszym upoważnia Belgię, Niemcy, Irlandię, Grecję, Hiszpanię, Francję, Włochy, Cypr, Luksemburg, Maltę, Niderlandy, Austrię, Polskę, Portugalię, Rumunię, Finlandię, Szwecję i Zjednoczone Królestwo do ratyfikacji konwencji haskiej z 1996 roku o jurysdykcji, prawie właściwym, uznawaniu, wykonaniu i współpracy w zakresie rodzicielskiej i środków ochrony dzieci (dalej zwanej „konwencją”) lub do przystąpienia do tej konwencji w interesie Wspólnoty Europejskiej, na warunkach określonych w art. 3 i 4.

Sprostowanie do rozporządzenia Rady (WE) nr 664/2009 z dnia 7 lipca 2009 r. ustanawiającego procedurę negocjowania i zawierania umów pomiędzy państwami członkowskimi a państwami trzecimi dotyczących jurysdykcji, uznawania i wykonywania orzeczeń i decyzji w sprawach małżeńskich, w sprawach dotyczących rodzicielskiej oraz w sprawach związanych ze zobowiązaniami alimentacyjnymi, a także prawa właściwego w sprawach dotyczących zobowiązań alimentacyjnych

ustanawiające procedurę negocjowania i zawierania umów pomiędzy państwami członkowskimi a państwami trzecimi dotyczących jurysdykcji, uznawania i wykonywania orzeczeń i decyzji w sprawach małżeńskich, w sprawach dotyczących rodzicielskiej oraz w sprawach związanych ze zobowiązaniami alimentacyjnymi, a także prawa właściwego w sprawach dotyczących zobowiązań alimentacyjnych

Niniejsza dyrektywa nie wpływa na stosowanie rozporządzenia (WE) nr 44/2001, rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003 Konwencji haskiej z 1996 r. o jurysdykcji, prawie właściwym, uznawaniu, wykonywaniu i współpracy w zakresie rodzicielskiej oraz środków ochrony dzieci, ani na stosowanie Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę.

TŁUMACZENIE Konwencja o jurysdykcji, prawie właściwym, uznawaniu, wykonywaniu i współpracy w zakresie rodzicielskiej oraz środków ochrony dzieci

rodzicielska istniejąca według prawa państwa zwykłego pobytu dziecka trwa także po zmianie zwykłego pobytu dziecka na inne państwo.

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do umów dotyczących kwestii objętych w całości lub w części zakresem stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczącego jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących rodzicielskiej [4] i rozporządzenia Rady (WE) nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych [5], w takim zakresie, w jakim kwestie te wchodzą w zakres wyłącznych kompetencji Wspólnoty.

Niniejsze rozporządzenie nie powinno kolidować z funkcjonowaniem rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczącego jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących rodzicielskiej [5] („rozporządzenie Bruksela IIa”).

Niektóre artykuły konwencji oddziałują na wspólnotowe prawodawstwo wtórne w zakresie jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń, w szczególności na rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących rodzicielskiej [3].

Jest to możliwe na przykład na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych [4] lub rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczącego jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących rodzicielskiej [5].

przyznania, wykonywania oraz częściowego lub całkowitego pozbawienia rodzicielskiej, jak również do jej przekazywania;

sąd, który zgodnie z prawem sądu jest właściwy do prowadzenia postępowania dotyczącego rodzicielskiej, w przypadku gdy sprawa dotycząca zobowiązań alimentacyjnych jest związana z tym postępowaniem, chyba że jurysdykcja ta wynika tylko z obywatelstwa jednej ze stron.