W celu ochrony konsumentów przed zamieszczaniem informacji, których celem mógłby być zamiar uzyskania ceny wyższej od cen stosowanych do jaj kurzych wstawianych do aparatu wylęgowego lub do jaj o standardowej jakości, rozporządzenie (WE) nr 2295/2003 ustanawia minimalne kryteria dotyczące chowu, których należy przestrzegać, aby korzystać ze szczególnych metod chowu.

W celu ochrony konsumentów przed zamieszczaniem informacji, których celem mógłby być zamiar uzyskania ceny wyższej od cen stosowanych przeważnie do mięsa drobiowego o standardowej jakości, art. 10 rozporządzenia (EWG) nr 1538/91 zawiera wyczerpujący wykaz nazw dotyczących metody chowu.

Wagi nie mogą mieć żadnych właściwości mogących ułatwić ich stosowanie, przez co możliwości niezamierzonego niewłaściwego użycia powinny być minimalne.

Aby zapobiec stosowaniu mechanizmu korekty zawartości tłuszczu, należy zatem ustanowić granicę dla ujemnej korekty zawartości tłuszczu.

Urządzenia dodatkowe są dozwolone tylko wtedy, jeśli nie mogą one prowadzić do stosowania.

Należy chronić zarejestrowane nazwy pochodzenia oraz oznaczenia geograficzne przed wykorzystaniem prowadzącym do czerpania korzyści z reputacji, którą cieszą się produkty spełniające wymogi.

Niezbędne jest ustanowienie bardziej szczegółowych przepisów odnoszących się do użycia kart płatniczych w zamiarach, którą to dziedzinę reguluje obecnie dyrektywa 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia20 maja 1997 r. w sprawie ochrony konsumentów w przypadku umów zawieranych na odległość oraz dyrektywa 2002/65/WE.

Jeżeli zostało to uzgodnione w umowie ramowej, dostawca usług płatniczych może zastrzec sobie prawo blokowania instrumentu płatniczego z obiektywnie uzasadnionych względów związanych z bezpieczeństwem instrumentu płatniczego, w związku z podejrzeniem nieuprawnionego użycia instrumentu płatniczego lub jego użycia w zamiarach, lub, w przypadku instrumentu płatniczego z linią kredytową, z powodu znacznego zwiększenia ryzyka, że płatnik może nie być w stanie spłacić zaciągniętych zobowiązań.

Płatnik ponosi wszelkie straty związane z nieautoryzowanymi transakcjami płatniczymi, jeżeli poniósł je, działając w zamiarach lub w wyniku rażącego lub celowego zaniedbania co najmniej jednego z obowiązków wynikających z art. 56.

Aby zachęcić użytkownika usług płatniczych do zgłaszania swojemu dostawcy bez zbędnej zwłoki każdej kradzieży lub utraty instrumentu płatniczego, a tym samym aby zmniejszyć ryzyko nieautoryzowanych transakcji płatniczych, użytkownik powinien ponosić odpowiedzialność wyłącznie do wysokości określonej kwoty, chyba że użytkownik ten działał w zamiarach lub dopuścił się rażącego zaniedbania w tym zakresie.

W przypadku gdy użytkownik usług płatniczych zaprzecza temu, że autoryzował wykonaną transakcję płatniczą, zarejestrowane przez dostawcę usług płatniczych samo użycie instrumentu płatniczego niekoniecznie jest wystarczające do udowodnienia, że transakcja płatnicza została przez płatnika usług płatniczych autoryzowana albo że płatnik działał w zamiarach lub dopuścił się celowego lub rażącego zaniedbania co najmniej jednego z obowiązków przewidzianych w art. 56.

W przypadku gdy płatnik nie działał w zamiarach ani nie zaniedbał celowo swoich obowiązków na mocy art. 56, państwa członkowskie mogą ograniczyć odpowiedzialność, o której mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, biorąc w szczególności pod uwagę charakter indywidualnych zabezpieczeń instrumentu płatniczego oraz okoliczności, w których został on utracony, skradziony lub sprzeniewierzony.

Powinno zezwolić się państwom członkowskim na ograniczenie lub zupełne wyłączenie odpowiedzialności płatnika, z wyjątkiem sytuacji, w których płatnik działał w zamiarach.

Jeżeli dostawca usług płatniczych nie zapewnia odpowiednich środków umożliwiających w dowolnym momencie dokonanie zgłoszenia utraty, kradzieży lub sprzeniewierzenia instrumentu płatniczego, jak nakazuje art. 57 ust. 1 lit. c), płatnik nie ponosi odpowiedzialności za konsekwencje finansowe będące skutkiem posłużenia się takim instrumentem płatniczym, chyba że działał on w zamiarach.

Po dokonaniu zgłoszenia zgodnie z art. 56 ust. 1 lit. b) płatnik nie ponosi żadnych konsekwencji finansowych będących skutkiem posłużenia się utraconym, skradzionym lub sprzeniewierzonym instrumentem płatniczym, chyba że płatnik działał w zamiarach.

Według informacji znajdujących się w posiadaniu MOL Plc Komisja zbadała środek już w grudniu 2004 r. Oczekiwanie, że Węgry i węgierscy podatnicy będą traktować środek jako pomoc państwa w sprzeczności z wcześniejszym stanowiskiem Komisji w tej sprawie byłoby i sprzeczne z praktyką prawną stosowaną w dobrej wierze.

ochronę Unii przed i nielegalnym handlem przy równoczesnym wspieraniu legalnej działalności gospodarczej;

ochronę Wspólnoty przed i nielegalnym handlem przy równoczesnym wspieraniu legalnej działalności gospodarczej;

Chociaż pomimo braku uwag, użytkownicy mogą nie być zwolennikami środków, na podstawie informacji udostępnionych przez współpracujące strony objęte postępowaniem, żaden uzasadniony interes użytkownika w zaprzestaniu środków nie mógłby przeważyć nad rzeczywistym interesem przemysłu wspólnotowego w kontynuowaniu kompensowania i szkodliwych indyjskich praktyk handlowych, jak wynika z podsumowania przedstawionego w motywie 248.

Dlatego też potwierdza się fakt, że jakakolwiek korzyść, którą importerzy/dystrybutorzy mogą odnieść z nienakładania środków antydumpingowych, jest równoważona interesem Wspólnoty związanym z usunięciem i szkodliwych praktyk handlowych w krajach, których dotyczy postępowanie.